அனைவருக்கும் வணக்கம். என் பெயர் ராஜு, வயது 45. சென்னையில் வசிக்கிறேன். ஒரு தனியார் நிறுவனத்தில் அணி தலைவராக பணிபுரிகிறேன். எனக்கு கதை படிப்பதில் ஆர்வம் அதிகம், ஆகையால் கூகிளில் தமிழ் கதைகள் என தேடுகையில் இக்காமக்கதைகள் கண்ணில் பட்டது. முதன்முறை இம்மாதிரியான கதைகளை படிக்கிறேன். சில கதைகளை படித்தேன், ஒரு புது அனுபவமாக இருந்தது. சில கற்பனை போலவும் , சில உண்மை போலவும் தோன்றியது. அதனால் என் 24வது வயதில் ஏற்பட்ட ஒரு தோல்வியுற்ற காதல் கதையை பகிர்ந்துகொள்ள விரும்புகிறேன். இது முழுக்க ** கதை. என் வாழ்க்கையில் ஏற்பட்ட கசப்பான மறக்க வேண்டிய ஒன்று, ஆனால் இன்று வரை அதை மறக்க முடியாமல் எனக்குள் வைத்து தவிக்கிறேன். இங்கு பகிர்ந்து கொண்டால் கொஞ்சம் மன நிம்மதி கிடைக்கும் என நம்புகின்றேன்.
என் 24வது வயதில் நான் ஒரு சராசரி ஆண்கள் போல இல்லாமல், நான், என் வேலை என்று இருந்தேன். நண்பர்கள் யாரும் கிடையாது. உடன் வேலை செய்பவர்களுடன் மட்டும் பேசுவேன். வீட்டிற்கு சென்றுவிட்டால் , வேலை இருந்தால் தவிர வெளியில் வரமாட்டேன். அப்போது பக்கத்துக்கு வீட்டில் ஒரு குடும்பம் குடிபெயர்ந்தது. அம்மா, அப்பா, இரு மகள்கள் என 4 பேர் கொண்ட குடும்பம். கொஞ்சம் கஷ்ட படும் குடும்பம் தான். இதில் இளையவள் என்னை பார்க்கும் போதெல்லாம் ஏதாவது பேசுவாள். எங்கள் வீட்டில் பெண்களுடன் பேச கூடாது என கண்டித்து வளர்த்ததால், அவளுடன் அளவாக பேசிவிட்டு சென்று விடுவேன். ஆனால் அவளின் வீட்டில் என்னுடன் பேசுவதை பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளவில்லை. என்னை அவள் “அண்ணா” என்று தான் அழைப்பாள். அவள் பெயர் வர்ஷா. அப்போது அவள் வயது 19, கல்லூரி இறுதி ஆண்டு படித்துக்கொண்டிருந்தாள்.
வெகுவாக நாட்கள் கடந்தன. நான் அதிகமாக தனிமையில் இருப்பதை கவனித்த அவள், என் பிறந்த நாள் அன்று ஒரு வாழ்த்து அட்டையை கொடுத்தாள். அதில், என்னுடன் நட்பு வேண்டும் என்று குறிப்பிட்டு இருந்தாள். ஆனால், நான் பெரிதாக ஆர்வம் காட்டவில்லை. பின்பு என்னை பார்க்கும் போதெல்லாம், நட்பு வேணாம் என்பதற்கான காரணம் கேட்டுக்கொண்டே இருந்தாள். நானும் ஒறு காரணமும் கூறவில்லை. ஆனால், அவள் இதை பெரிதாக எடுத்துக்கொண்டாள். என் மீது கோபம் காட்ட துவங்கினாள். நான் அவளை கண்டுகொள்ளவில்லை. சில மாதத்திற்கு பின்னர், நாங்கள் எங்கள் வீட்டை மாற்றி அதே பகுதியில் 2km தொலைவில் வேறு வீட்டிற்கு சென்று விட்டோம்.
அந்நேரத்தில் கைபேசி எங்களிடம் கிடையாது. கைபேசி அப்பொழுது தான் வெகுவாக அனைவரும் வாங்க துவங்கிய நேரம். ஆகையால் ஒருவரை நேரில் பார்த்தால் தான் பேசக்கூடிய சூழ்நிலை. ஒரு நாள் நான் சாலையில் சென்றுகொண்டிருக்கும் போது, வர்ஷா எதிரே வந்தாள். நான் அவளை கண்டுகொள்ளாமல் செல்ல முயன்றேன். ஆனால், அவளே என் முன்வந்து நின்றாள். “என்ன …நா பேசலேன்னா நீங்களும் பேச மாடீங்களா… அப்படி நா என்ன தப்பு பண்ணிட்டேன்? உங்க கூட உயிர் தோழியா பழக நினைச்சேன்….அது தப்பா? என்ன லவ் ப்ராபோசா பன்னேன்…இப்படி என்னை தவிர்க்கறீங்க?” என ஒரு அழுகுரல் கலந்து கூறினாள். எனக்கு அவளை பார்த்து பாவமாக இருந்தது. நான் அவளிடம் , “பாருங்க எனக்கு சரியான நட்பு இதுவரை கிடைத்ததில்லை. பள்ளியில் படிக்கும் பொழுது உண்மையாக ஒருவனை நம்பினேன், உயிர் தோழனாக நினைத்தேன், ஆனால் அவன் என்னை ஏமாற்றி சென்று விட்டான். இதற்கும் மேல் நான் யாரையும் நண்பராக ஏற்று கொள்ள விருப்பம் இல்லை” என்று கூறினேன்.
ஆனால், அவளோ விடுவதாக இல்லை, சத்தியம் செய்து, என்னை ஏமாற்ற மாட்டேன் என்று கூறினாள். அதற்கு நான் “ஒரு ஆண் கூடவே எனக்கு அந்த நிலை என்றால் நீங்களோ ஒரு பெண், நாளை வேறொருவரை மணந்து செல்லும் சூழ்நிலை ஏற்படும், அப்போது வேறொருவர் மனைவியாக உங்கள் நட்பை என்னுடன் தொடர முடியுமா?” என்று கேட்டேன். சிறு பிள்ளை தனமாக எல்லாவற்றிற்கும் சரி, சத்தியம், இருப்பேன் என்று கூறி கொண்டிருந்தாள். என்னை அவள் விடுவதாக இல்லை. ஒரு கட்டதில் பொறுமையை இழந்த நான் , “சரி, என்னை திருமணம் செய்து கொள்கிறாயா?” என்று கேட்டேன் . “உன் கணவராக மட்டும் இல்லாமல் உன் உயிர் தோழனாகவும் இருப்பேன்” என்று கூறினேன். சற்றும் இதை எதிர் பார்க்காத அவள், மவ்னமாக சென்று விட்டாள். இனி எல்லாம் முடிந்தது என்று நினைத்து கொண்டு நானும் சென்று விட்டேன்.
ஆனால் சில நாட்களுக்கு பிறகு நாங்கள் திரும்பவும் சாலையில் சந்திக்கும் சூழ்நிலை ஏற்பட்டது. ஒரே பகுதி, ஆனால் வேறு திசைகளில் நாங்கள் இருந்தாலும், பேருந்து நிலையத்தில் இருந்து வீடு செல்ல சிறு தொலைவுவரை ஒரே தெருவில்தான் செல்ல வேண்டியிருந்தது. இந்த முறை என்னை பார்த்ததும் புன்னகைத்தாள். “எப்படி இருக்கீங்க அண்ணா?” என்று கேட்டாள். “நல்ல இருக்கேன்” என்றேன். பின்பு நானே அவளிடம் “என்னை மன்னித்துவிடு…அன்று ஏதோ தவறாக, திருமணம், அது இது என்று ஏதோ பேசிவிட்டேன்” என்றேன். அதற்கு அவள் “நீங்க அப்படி கேட்டதை அம்மா கிட்ட சொன்னேன். ஆனா அம்மா, உனக்கு பிடித்திருந்தால் பேசலாம், ஆனா இப்ப இல்ல. முதல்ல உன்னோட படிப்பு முடி, அக்கா திருமணம் இருக்கு, அப்புறம் உனக்கு. ராஜு கூட நல்ல பையன் தான், பாக்கலாம்னு சொன்னாங்க” என்றாள். எனக்கு ஒன்றும் புரிய வில்லை. “சரி அதற்கு நீ என்ன சொன்ன” என்று கேட்டேன். அதற்கு அவள் “எனக்கு இப்ப குழப்பமா இருக்கு, மொதல்ல படிப்பை முடிக்கணும், அப்பறம் நல்ல வேலைக்கு போகணும், அப்பா அம்மாக்கு உதவியா இருக்கனும், அப்பறம் தான் கல்யாணம் பத்தி யோசிப்பேன்” என்றாள். “சரியான முடிவு தான், ஆனா நா அன்றைக்கு உங்கள சமாதான படுத்த தான் அப்படி சொன்னேன். உங்க அம்மா கிட்ட என்ன மன்னிக்க சொல்லுங்க” என்று கூறி அங்கு இருந்து இருவரும் கிளம்பினோம்.
ஒரு நாள் அவள் அம்மாவை சாலையில் சந்தித்தேன். என்னுடன் நன்றாக பேசினார்கள். பொதுவாக தான் பேசினார்கள். வர்ஷா, என்னை பற்றி ஏதும் பேசவில்லை. சிறிது நேரம் சாலையின் ஓரம் பேசிவிட்டு கிளம்பும் தருவாயில் அவர்கள் “தம்பி ராஜு, உன்னால இந்த வாரம் ஞாயிற்றுகிழமை வீட்டிற்கு வர முடியுமா” என்று கேட்டார். நான் எதற்கு என்று கேட்டேன். “வர்ஷா அப்பா உன்னை கூப்பிட சொன்னார், முடிந்தால் வாப்பா” என்றார். நானும் சரி என்று கூறி விட்டு இருவரும் விடை பெற்றோம். ஞாயிறு மாலை 4 மணி அளவில், கூப்பிட்டும் போகாமல் இருந்தால் நன்றாக இருக்காது என்று நானும் அவர்கள் வீட்டிற்கு சென்றேன். வர்ஷா அப்பா சுத்தி வளைக்காமல் “தம்பி, நீ வர்ஷா கிட்ட சொன்னது உண்மையோ, பொய்யோ , ஆனா எங்களுக்கு எங்க வர்ஷாவை உனக்கு தர சம்மதம். ஆனா கொஞ்சம் காலம் ஆகும். பெரியவ கல்யாணம் முடியனும், அப்புறம் சின்னவ கல்யாணத்துக்கு சேத்து வெக்கணும், அதுவரை நீ காத்து இருப்பியா, உங்க அப்பா அம்மாகு இதில் விருப்பமா, நீ வீட்ல கூட பேசிட்டு சொல்லு” என்றார். நான் “இதில் வர்ஷா கு இஷ்டம் இருப்பது போல தெரில, வர்ஷா கிட்ட கேட்டீங்களா” என்றேன். அதற்கு அவர் “அவளுக்கும் இஷ்டம் தான், ஆனால் அவள் எங்களை பத்தி யோசிக்கிறாள். அதை நாங்கள் பார்த்து கொள்கிறோம், நீ உன்னோட முடிவு, உன் அப்பா அம்மா முடிவு, கேட்டு சொல்லுப்பா” என்றார் .
எனக்கும் வர்ஷாவை பிடிக்கும். திருமணம் முடிந்தால் அவளுடன் அவள் எதிர்பார்த்தது போல நல்ல நண்பனான இருக்க வேண்டும் என்று முடிவு செய்து என் அம்மாவிடம் இதை பற்றி கூறினேன். என் அம்மா இன்னும் உனக்கு திருமணத்திற்கு வயது இருக்கிறது என்றார். நான் திருமணம் செய்ய இன்னும் 4-5 ஆண்டுகள் ஆகும், இப்போது நம் விருப்பம் தான் அவர்கள் எதிர் பார்க்கிறார்கள் என்றேன். முதலில் என் அம்மா சம்மதிக்கவில்லை. பின்னர் நான் பேசி சமாதானம் செய்த பின்னர் சம்மதித்தார். என் அப்பாவிடம் பிறகு சொல்லி கொள்ளலாம், இன்னும் நேரம் இருக்கிறது என்று விட்டுவிட்டேன்.
சில மாதங்கள் இப்படியே சாலையில் அவர் குடும்பத்தினரை பார்த்தால், பேசுவதும், என்று போய்கொண்டு இருந்தது . நான் முதன் முறையாக கைபேசி வாங்கினேன்.அதே நேரம் அவர்களும் அவர்கள் குடும்பத்திற்கென ஒரு கைபேசி வாங்கினார்கள். அது அவர்கள் வீட்டில் தான் இருக்கும். அவரச, அவசியத்திற்கு என வாங்கினார்கள். ஒரு முறை சந்தித்த பொழுது எங்கள் கைபேசி எண்களை பரிமாறி கொண்டோம். ஆனால், நானும் ஒரு முறை கூட அவர்கள் கைபேசியை அழைக்க வில்லை, அவர்களும் என்னை அழைக்க வில்லை. அந்த ஆண்டு அப்படியே கடந்தது. வர்ஷாவும் கல்லூரி படிப்பை முடித்து வேலைக்காக முயற்சி செய்து கொண்டு இருந்தாள்.
ஒரு நாள் மாலை, வர்ஷாவின் அம்மாவிடம் இருந்து எனக்கு கைபேசியில் அழைப்பு வந்தது. முடிந்தால் அருகில் உள்ள கோவிலுக்கு வரமுடியுமா என கேட்டார். சரி என்று கூறி நானும் கோவிலுக்கு சென்றேன். வர்ஷாவும் கோவிலுக்கு வந்திருந்தாள். சாமி கும்பிட்டு ஒரு இடத்தில அமர்ந்தோம். வர்ஷா அம்மா, “ஒரு குட் நியூஸ் பா, வர்ஷா உன்ன திருமணம் செஞ்சிக்க ஓகே சொல்லிட்டா” என்றார். எனக்கு மிகவும் சந்தோஷமாக இருந்தது. வர்ஷாவை பார்த்து, “உண்மையாவா வர்ஷா ?” என்று கேட்டேன் . வெட்கத்துடன் தலையசைத்து கீழே குனிந்து கொண்டாள். பின்னர் வர்ஷா அம்மா, திருமணத்தை பற்றி சிறுது அறிவுரை கூறினார், பின்னர் நாங்கள் வீட்டிற்கு கிளம்பினோம்.
சில நாட்கள் கடந்தன. வர்ஷாவிடம் பேச ஆசையாக இருந்தது. அவள் மீது நிறைய அன்பு, காதல், அக்கறை காட்டவேண்டும். அவளை ஒரு குழந்தை போல பார்த்து கொள்ளவேண்டும், அவள் எதிர் பார்த்தது போல உயிர் நண்பனாகவும் இருக்க வேண்டும், என பல வகையாக சிந்தித்து வைத்து இருந்தேன். நான் அவளின் கைபேசியை அழைத்தால், அவள் வீட்டில் யார் பேசுவார்கள் என தெரியாது. அதனால், நான் அழைக்க வில்லை. ஆனால் அவள் அழைப்பை தினம் எதிர் பார்த்து கொண்டிருந்தேன்.
ஒரு நாள் ஒரு புதிய எண்ணில் இருந்து அழைப்பு வந்தது. அழைப்பை எடுத்து, யாரென கேட்டேன். அது வர்ஷா, தன் தோழி கைபேசியில் இருந்து அழைத்திருந்தாள். எனக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சி. என்னை போலவே அவளும் என் அழைப்பிற்காக எதிர் பார்த்து கொண்டிருந்தாள் என தெரிந்தது. சிறிது நேரம் பேசிவிட்டு நாளை அழைக்கிறேன் என்று கூறினாள். அதுபோலவே , அடுத்த நாளே என் கைபேசியை அழைத்தாள். அம்மா, அப்பா, அக்கா வேலைக்கு சென்று விட்டார்கள், தனக்கு வேலை கிடைக்கும் வரை தாராளமாக கைபேசியில் அழைத்து பேசலாம் என்றாள். அந்நாட்களில், கைபேசியில் அழைத்தால், ஒரு நிமிடத்திற்கு 1.50 ரூபாய் ஆகும். அதே ரேட் கட்டர் என கூடுதல் பணம் செலுத்தினால், ஒரு நிமிடத்திற்கு 30 பைசா தான். எப்படி பார்த்தாலும் ஒரு நாளைக்கு, 30-45 நிமிடங்கள் தான் பேச இயலும். அது எங்களுக்கு போதவில்லை. நேரில் சந்திக்க வேண்டும், நிறைய பேச வேண்டும் என இருவரும் ஆசைபட்டோம் .
என் வேலை, ஒரு மதம் பகல், ஒரு மதம் மதியம், ஒரு மதம் இரவு என இருக்கும். அப்போது எனக்கு மதிய வேலை நேரமாக இருந்தது. ஆகையால், காலையில் தான் பேச இயலும். அவள் வீட்டிற்கு சென்றால், காலை நேரம் அவள் குடும்பத்தினர் வேலைக்கு சென்று விடுவார்கள், சந்தித்து பேச நல்ல வாய்ப்பு என யோசித்தோம். ஆனால், இருவருக்கும் பயமாக இருந்தது. யாராவது பார்த்துவிட்டால், தவறாக நினைத்து விட்டால் என இருவரும் மிகுந்த குழப்பத்தில் இருந்தோம். சரி அதை பத்தி அப்பறம் யோசிக்கலாம் இப்பொழுது கைபேசியில் பேசிக்கொள்ளலாம் என முடிவெடுத்து அதை தொடர்ந்தோம்.
ஒரு நாள் காலை வர்ஷாவை கைபேசியில் அழைத்தேன். அவள் பணம் செலுத்தாததால், அவள் இணைப்பு துண்டிக்க பட்டிருந்தது. அவளுடன் பேசாமல் இருக்க முடியவில்லை. அன்று எப்படியோ பொழுதை போக்கிவிட்டேன். மறுநாள், அவள் கைபேசியை அழைத்தேன். பலன் இல்லை. இணைப்பு துண்டிக்க பட்டிருந்தது. அவளுடன் அன்று பேசியே ஆக வேண்டும் போல இருந்தது. மனதில் துணிச்சலை வரவழைத்துக் கொண்டு அவள் வீட்டிற்கே செல்ல முடிவெடுத்தேன். மதியம் தான் நானும் வேலைக்கு போகவேண்டும். யார்பார்த்தால் என்ன நாம் திருமணம் செய்துகொள்ள போகும் பெண்தானே. கேட்டால் சமாளித்து கொள்ளலாம் என நேரே வர்ஷா வீட்டிற்கு சென்றேன். கதவை தட்டினேன். “யாரது” என கேட்டாள். ராஜு என்றேன், உடனே கதவை திறந்து “சீக்கிரம் உள்ளே வாங்க, யாராச்சும் பார்க்க போறாங்க” என்றாள். நானும் அவசர மக வீட்டிற்குள் சென்றேன். “உன்னுடைய கைபேசியை அழைத்தால், இணைப்பு துண்டிக்க பட்டு இருந்தது, அதனால் தான் நேராக வந்துவிட்டேன்” என்றேன். அவளும் என்னோடு பேசமுடியாமல் வறுத்த பட்டதாக கூறினாள். இப்போது என்னை பார்த்ததும், பயத்துடன் கூடிய மகிழ்ச்சி வர்ஷாவிற்கு. சுமார் ஒரு மணி நேரம் மேலாக பேசிக்கொண்டு இருந்தோம். ஆனால் அவளை தொட முயற்சிக்கவில்லை. அன்று தான் மனது விட்டு ஒரு காதலர்களாக பேசினோம். எனக்கு வேலைக்கு செல்ல நேரம் ஆனதால், பிரிய மனமில்லாமல், அங்கிருந்து கிளம்பினேன். மறு நாள் முதல் வழக்கம் போல கைபேசியில் பேச துடங்கினோம்.
ஆனால், நேரில் பேசியது போல திருப்தி அளிக்க வில்லை. வேறு வழி இல்லாத காரணத்தால், நேரில் சந்திப்பதை பத்தி யோசிக்க வில்லை. ஒரு நாள் வழக்கம் போல காலை அவள் என் கைபேசியை அழைத்தாள். அப்போது வர்ஷா , ” ஏங்க ஒன்னு கேக்கவா? இன்னைக்கு பக்கத்துக்கு வீடு ஆண்டி வெளில போய்ட்டாங்க. சாயங்காலம் தான் வருவார்களாம், பாத்துக்க சொல்லிட்டு போனாங்க. இன்னைக்கு வர முடியுமா வீட்டுக்கு” என கேட்டாள். எனக்கும் போக ஆசையாக இருந்தது. சரி என கூறி ஒரு மணிநேரம் கழித்து சென்றேன். முதல் தடவை சென்ற போது கொஞ்சம் கூச்சமாகவும், பயமாகவும் இருந்தது. இது இரண்டாவது முறை கொஞ்சம் பழக்க பட்டது போல் தோன்றியது. வர்ஷா வீட்டு வேலைகளை செய்து கொண்டே பேசிக்கொண்டிருந்தாள். வர்ஷாவை ஒரு வருடம் மேலாக தெரியும். ஆனால் முதல் முறையாக அவளை ரசித்தேன். சராசரி ஆணாக, அவளை திருமணம் செய்துகொள்ள போகும் உரிமையில், அவள் அழகை ரசித்தேன். என் காதுவரை உயரம், மாநிறம், சராசரி உடலமைப்பு , ஆனால் அவள் உடலை மிஞ்சிய மார்பகங்கள், குனிந்து வீட்டை பெருகும் பொழுது அவள் பின்னழகு, என அனுஅனுவாக என் வாழ்க்கை துணைவி ஆகப்போறவளை ரசித்தேன். டீ போட்டு தரவா என்றாள் . சரி என்றேன். சிறிது நேரத்தில் ஒரு கோப்பையில் டீ தந்தாள். டீ சுவை ஓரளவு பரவாயில்லை என தோன்றியது . திருமணத்திற்கு பின்னர் பழகிக்கொள்வாள் என நினைத்து கொண்டேன் . வேலைகளை முடித்துவிட்டு குளித்து விட்டு வருவதாக சொல்லி சென்றாள்.
சரி என நான் தொலைக்காட்சி பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். குளியல் அரை சற்று தூரம் தான் இருந்தது. அவள் குளிக்கும் சத்தம் என்னை சூடேற்ற துவங்கியது. என் வாழ்க்கையில் முதல் முறை ஒரு பெண், அதுவும் என் அருகிலேயே குளிக்கிறாள். என் ஆண்மை முறுக்கேற துவங்கியது. என் கால் சட்டை மீறிக்கொண்டு வரத்துடித்தது. என்ன செய்வது என தெரிய வில்லை. அவள் அதை பார்த்து என்னை தப்பாக நினைத்து விடுவாளோ என பயம் பற்றிக்கொண்டது. இங்கு இருந்தால் தானே இந்த ப்ரிச்சனை என அவளிடம் கூறிவிட்டு மொட்டைமாடிக்கு சென்று விட்டேன். பின்னர் என் சூடு மெதுவாக தணிந்தது. அவளும் சிறிது நேரத்தில் என்னை கீழே அழைத்தாள். வீட்டினுள் நுழைத்தேன். ஒரு நைட்டியில் கண்ணாடி முன் நின்றுகொண்டு தலை வாரிக்கொண்டிருந்தாள். அவள் பின்னால் இருந்த நாற்காலியில் அமர்ந்தேன். “எத்தனை மணிக்கு வேலைக்கு போகணும் என கேட்டாள்”. மதியம் 2 மணி என்றேன். ஆனால் என் கண்கள் அவள் பின்னழகை ரசிக்க துவங்கியது. உடல் திருப்ப சூடேற, கட்டுப்படுத்த முடியாமல், அவளை பின்னிருந்து கட்டி அணைத்தேன். சற்றும் இதை எதிர் பார்க்காத அவள், “என்ன விடுங்க, சே….என்ன இது.. பேச வரச்சொன்ன, இப்படி பண்ணறீங்க , உங்கள நம்பி தானே வர சொன்னேன் ” என என்னை தன்னுடைய வார்த்தையால் கொல்ல ஆரம்பித்தாள். நான் “என்ன மன்னிச்சுடு வர்ஷா, எனக்கு உரிமை இருக்குனு தான் கட்டியணைத்தேன்…நானும் சராசரி ஆண்தானே… அதுவும் என் வாழ்க்கையில் வந்த முதல் பெண் நீ.. நான் படித்தது எல்லாமே ஆண்கள் பள்ளி, கல்லூரியில். இப்பொழுது கூட அலுவலகத்திலும் பெண்களிடம் வேலை தவிர வேறு பேசியது கிடையாது. ஏன் உனக்கே தெரியாதா … நான் யாரிடமும் அவ்வளவாக பேசியது கிடையாது என்று. முழுக்க உன்மேல் இருந்த உரிமை …அப்படி செய்துவிட்டேன்.. ஆனால், உன் அனுமதி இல்லாமல் உன்னை தொட்டது தப்பு தான் … தயவு செய்து என்னை மன்னித்து விடு… இதை அப்பா அம்மா விடம் சொன்னால் என்ன நடக்கும் என்று உனக்கு தெரியும் ” என்று கூறிவிட்டு கிளம்பி வீட்டிற்கு வந்து விட்டேன்.
2 நாட்கள் இருக்கும், அவளும் என் தொலைபேசியை அழைக்க வில்லை, பயத்தால் நானும் அவளை அழைக்க வில்லை. ஒரு வேலை பெற்றோரிடம் சொல்லிவிட்டாளோ. இதோடு எல்லாம் முடிந்ததோ, என பல யோசனைகள். ஒரு நாள் அவளே என் கைபேசியை அழைத்தாள். என்ன சொல்ல போகிறாளோ என பயந்து, அழைப்பை ஏற்கவில்லை. திரும்ப அழைத்தாள், நான் ஏற்கவில்லை. பின்னர் ஒரு குறுஞ்செய்தி அனுப்பினாள். “என்ன ஆச்சு, ஏன் அழைப்பை ஏற்கவில்லை ” என அதில் இருந்தது. அதில் அவள் கோபம் தெரிய வில்லை. சரி ஆனது ஆகட்டும் என்று நானே அவள் கைபேசியை அழைத்தேன். அவள் பேசினாள், “அன்னைக்கு நான் ரொம்ப பயந்துட்டேன். என் வாழ்க்கையிலும் முதன்முறையா ஒரு ஆண் கட்டிபிடிச்சா ஒரு பெண்ணா எனக்கு எப்படி இருக்கும். உங்கள திருமணம் செய்துகொல்ற வரைக்கும் தான் என் மனம் ஏற்றுக்கொன்றுள்ளது. மத்த விஷயங்களுக்கு என் மனம் இன்னும் தயாராக இல்லை. சத்தியம் செய்யுங்க , இனி என் அனுமதி இன்றி என்னை தொட மாட்டேன் என்று” என்றாள். நானும் “அப்பா பெருசா ஒன்னும் நடக்கல, நான் செய்ததும் தப்பு தான்” என்று நினைத்து சத்தியம் செய்தென்.
இப்படியே கைபேசியில் சில நாட்கள் பேசத் தொடங்கினோம். ஆனால், நேரில் சந்தித்து பேசும்பொழுது இருந்த சந்தோஷம் கைபேசியில் பேசும்போது கிடைக்கவில்லை. அவளோ என்னை மீண்டும் வீட்டிற்கு அழைக்கவில்லை, நானும் அதைப்பற்றி பேசவில்லை. ஒரு நாள் அவளே என்னுடன் பேசும்பொழுது என்னை பார்க்க வேண்டும் போல் இருக்கிறது என்று கூறினாள். அதற்கு நான் “நீ வெளியே என்னுடன் வந்தால் தான் அது நடக்கும், வருவதாக இருந்தால் உன் அம்மாவிடம் கேட்டுச் சொல், நான் வந்து கூட்டிச்செல்கிறேன்” என்றேன். அதற்கு அவள், “இப்பொழுது அம்மா என்னை வெளியே எங்கும் அனுப்ப மாட்டார்கள்” என்று கூறினாள். அதற்கு நான் “அப்போது வேறு வழியில்லை நான் உங்கள் வீட்டிற்கு வந்தால் மட்டுமே, நாம் நேரில் சந்திக்க முடியும். நான் வருவது உனக்கும் விருப்பமில்லை” என்றேன். அதற்கு வர்ஷா, “நீங்கள் வீட்டிற்கு வருவதில் எனக்கு சந்தோஷம்தான், ஆனால் அன்று போல் நடந்து விடுமோ என பயம்தான்”. அதற்கு நான் “உன்னுடன் இருக்கும் பொழுது என்னை நான் கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை, என்ன செய்வது, பெண்களே இல்லாத வாழ்க்கை வாழ்ந்தவன், இப்போது திருமணம் செய்து கொள்ள போகும் பெண் என் கண்முன்னே இருந்தால் ஒரு சராசரி ஆணாக என்னை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. இதற்கு நீயே ஒரு முடிவு சொல். எனக்கும் உன்னை பார்க்கணும் போல் உள்ளது” என்றேன். அதற்கு அவள், “சரி நான் யோசித்து சொல்கிறேன்” என்று கூறினாள்.
மறுநாள் நாங்கள் பேசுகையில், என்ன யோசித்தாய் என்று கேட்டேன். அதற்கு அவள், “ஒன்று யோசித்துள்ளேன், ஆனால், நீங்கள் அதற்கு ஒத்துழைக்க வேண்டும்” என்று கூறினாள். நானும் சரி என்றேன். “நீங்கள் வீட்டிற்கு வாருங்கள், நீங்களும் என் கணவர் ஆகப்போகிறவர் தான். என்னை கட்டிப்பிடிப்பது தவறில்லை. ஆனால் அதோடு நிறுத்திக் கொள்ள வேண்டும். எல்லை மீறக்கூடாது. சம்மதமா?” என்று அவள் என்னை கேட்டாள். நானும் சம்மதம் என்றேன்.
ஒரு நாள் பக்கத்து வீட்டில் யாரும் இல்லாத பொழுது கூப்பிடுகிறேன் என்றாள். அதேபோல் ஒரு நாள் வாய்ப்பு கிடைத்தது. அவளும் என்னை அழைத்தாள். நானும் சென்றேன். நான் சென்ற போதே, அவள் எல்லா வேலைகளையும் முடித்துவிட்டு, குளித்துவிட்டு ஒரு மெல்லிய நைட்டி உடுத்திக் கொண்டு எனக்காக காத்திருந்தாள். என்னை பார்த்ததும் ஒரு புன்னகையுடன்
வரவேற்றாள். நானும் புன்னகைத்துக் கொண்டே அருகில் இருந்த மேஜையில் அமர்ந்தேன். அவள் என் அருகில் தரையில் அமர்ந்தாள். சிறிது நேரம் பேசிக் கொண்டிருந்தோம். நான் அவளிடம் ” கீழே உன் அருகில் உட்காரவா” என்று கேட்டேன். அவளும் புன்னகைத்துக் கொண்டே சரி என்றாள். நான் கீழே அவள் அருகில் அமர்ந்தேன். இருவரும் இடித்துக் கொண்டுதான் உட்கார்ந்து இருந்தோம். அவள் ஒன்றும் கூறவில்லை. நான் மெதுவாக அவள் கரங்களைப் பற்றினேன். “இது தப்பில்ல இல்ல” என்று கேட்டேன். அவள் மென்மையான குரலில் “இல்ல” என்றாள். அவள் கைகளை பிசைத்துக் கொண்டே சிறிது நேரம் பேசிக் கொண்டிருந்தேன். என் உடல் சூடேறிக் கொண்டே இருந்தது. மெதுவாக அவள் தோள் பட்டையின் மேல் என் கைகளை போட்டேன். அவளை என் அருகில் இழுத்துக் கொண்டேன். அவள் உடனே எழுந்து நின்றாள். நான் “ஐயோ திரும்பவும் தப்பு பண்ணிட்டேனா” என்று கேட்டேன். அவள் மௌனமாக இருந்தாள். “சரி அப்ப நான் இதுக்கு மேல இருந்தா நல்லது இல்ல” என்று கிளம்பத் தொடங்கினேன். அவள் உடனே என் கையை இழுத்து “போகாதீங்க, நானும் ஒரு சராசரி பெண் தானே எனக்கும் உணர்ச்சிகள் இருக்கும் இல்லையா” என்றாள். அதைக் கேட்டவுடன் நான் அவளைக் கட்டி இருக்க அணைத்துக் கொண்டேன். அவளும் என்னை இருக்க அணைத்துக் கொண்டாள். கைகளால், ஒருவரை ஒருவர் கட்டி அணைத்து, தழுவி கொடுத்துக் கொண்டிருந்தோம். அவள் கழுத்தில் மென்மையாக முத்தம் கொடுக்கத் தொடங்கினேன். அவள் ம்ம்ம்ம்ம்ம்….என முனகத் தொடங்கினாள். மென்மையாக அவள் நெற்றியில் முத்தமிட்டேன், பின்னர் அவள் கண்கள், மூக்கு, பின்னர் உதடு, அவள் அதை ரசித்துக் கொண்டிருந்தாள். அவள் உதடுகளை என் நாவால் வருட்டினேன். என் கைகள், அவள் பின் அழகை பிசைந்து கொண்டிருந்தது. இருவரும் காமத்தின் உச்சியில் மிதந்து கொண்டிருந்தோம். மென்மையாக அவள் நாக்கை சுவைக்கத் துவங்கினேன். அவள் மொத்த நாக்கும் என் வாயில் நுழைந்து என் எச்சிலில் ஊறிக் கொண்டிருந்தது. பின்னர் என் நாக்கை அவளே இழுத்துக் கொண்டு சப்ப தொடங்கினாள். இருவரும் எங்கள் எச்சிலை பரிமாறிக் கொண்டோம். என் கைகளை அவள் பின் பிலைவினில் வைத்து நன்றாக கசக்கி கொண்டிருந்தேன். ஒரு 15 நிமிடங்கள், அதேபோல் அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தோம். அவள் ம்ம்ம்ம். ஆஆ ஆஅ. என முனகி கொண்டே இருந்தாள்.
“போதுங்க இதுக்கு மேல வேண்டாம். இன்னும் இப்படியே பண்ணிக்கிட்டு இருந்தா கண்டிப்பா தப்பு நடந்துரும். இதோட நிறுத்திக்கலாம் ப்ளீஸ்” என்றாள். நானும் என் மரியாதை காப்பாற்றி கொள்ள வேண்டும் என்று நிறுத்தி கொண்டேன். “இதுக்கு மேல இங்க இருந்தா நல்லது இல்ல” என்று சொல்லி கிளம்பினேன்.
அடுத்த நாள் நாங்கள் பேசிக் கொண்டிருக்கும் போது, முன் நாள் நடந்ததை பற்றி தான் அதிகமாக பேசிக் கொண்டிருந்தோம். அவளுக்கு மிகவும் பிடித்திருந்ததாக கூறினாள். ஆனால் அடிக்கடி இப்படி வேண்டாம், நாம் இருவரும் கட்டுப்பாடோடு இருக்க வேண்டும், அதுதான் நமக்கு நல்லது என்று கூறினாள். எனக்கும் அது சரியாகப்பட்டது.
எனக்கு வேலை நேரம் மாறியது. இரவு வேலை. பகலில் தூக்கம். நாங்கள் பேசும் நேரமும் மாறியது. காலையிலிருந்து மாலை நேரத்தில் மட்டுமே பேச துவங்கினோம். மாலை நேரத்தில் சந்திப்பது கடினம், ஆகையால், சந்திக்கும் எண்ணத்தை விட்டு விட்டோம். ஆனால் எங்களுக்கு திரும்பவும் ஒரு வாய்ப்பு கிடைத்தது. ஒரு நாள் இரவு வேலை முடித்துவிட்டு காலை வீட்டிற்கு வந்து கொண்டிருக்கும்போது, அவள் என்னை அழைத்தாள். நான் சற்றும் அவள் அழைப்பை எதிர்பார்க்கவில்லை. ” இப்ப பேச முடியுமா என்று கேட்டாள். சரி பேசலாம் என்றேன். உடனே அவள் ” இன்றைக்கு நல்ல வாய்ப்பு அமைந்துள்ளது, வீட்டிற்கு வர முடியுமா” என்று கேட்டாள். நான் மௌனமாக இருந்தேன். ஏன் என்ன ஆச்சு என்று கேட்டாள். “அன்று நடந்ததே ஏதோ என்னை கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு வந்து விட்டேன். நீ இப்பொழுது கூப்பிடுவதே என்னை மிகவும் சூடேற்றுகிறது. இன்றும் அன்று போல் என்னை கட்டுப்படுத்த முடியுமா என்று எனக்கு தெரியவில்லை” என்றேன். “அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல நான் பாத்துக்குறேன்” என்று கூப்பிட்டாள். நான் சரி வீட்டிற்கு போய் குளித்து விட்டு வருகிறேன் என்று கூறினேன்.
நான் அவள் வீட்டிற்கு சென்ற பொழுது அவள் குளித்துவிட்டு, ஒரு முழுக்கால் பாவாடையும், ஒரு கை சட்டையும் அணிந்து இருந்தாள். நான் அவள் வீட்டினுள் சென்றவுடன், அவள் கதவை தாழிட்டால். அவள் தாழிட்டு திரும்பு முன்னரே அவளை பின்னிருந்து கட்டி அணைத்தேன். இதற்கு தான் அன்று என் மேல் கோபமடைந்தாள். ஆனால் இன்று ஏதும் பேசாமல் அமைதியாக இருந்தாள். அதிலிருந்து அவளுக்கும் விருப்பம் இருக்கிறது என்பதை நான் தெரிந்து கொண்டேன். என் ஆண் குறி நீண்டு கொண்டிருந்தது. அதை வைத்து அவள் பின்னால் நன்றாக தேய்க்கத் துவங்கினேன். அவளும் அதை அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தாள். என் கைகள் அவள் சட்டையின் மேல் இருந்து வயிற்றை தடவிக் கொண்டிருந்தது. என் கைகள் மெல்ல அவள் கீழ் மார்பகங்களை தொட துவங்கியது. மென்மையாக தடவிக் கொண்டிருந்தேன். என் வாயால் கழுத்தில் முத்தமிட்டு கொண்டிருந்தேன். அவள் எல்லாவற்றையும் ரசித்துக் கொண்டிருந்தாள். அவள் ஏதும் மறுப்பு தெரிவிக்காததால் நான் என் வேலையை நிறுத்தாமல் செய்து கொண்டிருந்தேன். சிறிது நேரத்தில் என் கைகள் அவள் முழு மார்பகங்களை தடவ தொடங்கியது. அதை கசக்க வேண்டும் போல இருந்தது. அவளிடமே கசக்கவா நான் என்று கேட்டேன். அவளும் மென்மையான குரலில் கசக்குடா என்றாள். அவள் இரு மாங்கனிகளையும் என் இரு கைகளால் மென்மையாக கசக்க துவங்கினேன். அவள் கைகளை பின்னோக்கி என் தலை முடியை வருடிக் கொண்டிருந்தாள். எனது வலது கையால் அவள் சட்டை பட்டனை கலட்ட ஆரம்பித்தேன். இரண்டு பட்டன்களை கழட்டியதும், என் வலது கையை உள்ளே விட்டு. அவள் ப்ராவின் மேல் அவளது இடது மாங்கனியை கசக்க துவங்கினேன். எனது இடது கையால், அவளது கீழ் சட்டையை தூக்கி. அவள் வயிற்றை மெல்ல தடவ ஆரம்பித்தேன். அவள் தொப்புளின் உள் விரலை விட்டு சுழற்றினேன். அவள் சுகத்தில் தத்தளித்தாள். அவள் வயிற்றை தடவிக் கொண்டே மெல்ல அவள் பாவாடை உள்ளே என் இடது கையை நுழைக்க ஆரம்பித்தேன். அவள் முனக ஆரம்பித்தாள். என் கை அவள் ஜட்டியை அடைந்தது. ஜட்டியின் மேல் அவள் பெண்மையை தடவ தொடங்கினேன். அவள் அ ஆ ஆஅ…ஆஆஆ…. ம்ம்ம்ம்… ஷ்ஷ்ஷ்… ஆஅய்ய்ய்ய்…. என்று அலற ஆரம்பித்தாள். பின்னர் அவள் ஜட்டியின் உள்ளே கையை விட
துவங்கினேன். முதலில் அவள் மேல் ரோமங்கள் என் கையில் பட்டது. அதை தடவிக் கொண்டும், இழுத்துக் கொண்டும், விளையாடிக் கொண்டிருந்தேன். பின்னர் என் கையை இன்னும் கொஞ்சம் கீழே தள்ளினேன். சற்று ஈரமாக இருந்தது. அவள் “டேய் என்னடா பண்ணுற அங்கெல்லாம் கை வைக்காதடா. எனக்கு என்னமோ பண்ணுது” என்று முனக தொடங்கினாள். நானும் சுகத்தின் உச்சத்தில் இருந்தேன். அவளின் பிளவை தொட்டதும் இதுதானா அந்த ஓட்டை என்று கேட்டேன். அவள் இல்லை ஓட்டை இன்னும் கீழே இருக்கிறது என்றாள். என் கையை இன்னும் கீழே தள்ள முயற்சித்தேன் ஆனால் பாவாடை இடைஞ்சலாக இருந்தது. அதனால் நான் அவளிடம் “வர்ஷு இதுக்கு மேல என்னால கையை கீழே கொண்டு போக முடியல என்ன பண்றது” என்று கேட்டேன். ஏன்டா உனக்குஅத பார்க்கணுமா என்று கேட்டாள். நான் “ஆமாண்டா செல்லம்” என்றேன். “இன்னைக்கு வேண்டாம் பா, இப்பவே எனக்கு ஈரமாயிடுச்சி, அதுக்கு மேல என்னாலயும் கட்டுப்படுத்த முடியாது” என்று கூறினாள். சரியென்று கிடைத்த சந்தோஷம் போதும் என நானும் கிளம்பினேன்.
மறுநாள், நாங்கள் கைபேசியில் வழக்கம் போல் பேசும்பொழுது. அதற்கு முன் நாள் நடந்ததை பற்றி பேச துவங்கினோம். நான், “வர்ஷா நேற்று எப்படி இருந்தது” என்று கேட்டேன். “செமையா…செம்மையா… இருந்தது” என்று கூறினாள். “உங்களுக்கு எப்படி இருந்தது” என்று கேட்டாள். “இன்னும் கொஞ்ச நேரம் இருந்திருந்தால் நான் என்ன பண்ணி இருப்பேன்னு எனக்கே தெரியாது” என்று கூறினேன். அதற்கு வர்ஷா, “ஆனா கொஞ்சம் அதிகமா எல்லை மீறிட்டோமோ தோணுது” என்றாள். அதற்கு நான் “உன்னை பல ஆண்டுகளாக எனக்கு தெரியும், ஆனால் என்றைக்காவது இது போல் யோசித்து இருப்பேனா. ஆனால் இன்று, எனக்கு நீ உனக்கு நான் என்று முடிவாகிவிட்டது, பெரியவர்கள் சம்மதத்தோடு. நேற்று நடந்ததன் மூலம் ஒரு
ஆண்ணை பற்றி நீயும், ஒரு பெண்ணை பற்றி நானும் தெரிந்து கொண்டோம். இது ஒரு புது அனுபவம் தானே. ஆனால் இதற்கு மேல் தவறு ஏதும் நடக்காமல் நாம் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும்” என்று கூறினேன். அவளும் சரிதான் என்று கூறினாள். பிறகு சிறிது நாட்கள் நாங்கள் இருவரும், கைபேசியில் பொதுவாக பேச துவங்கினோம், இடை இடையில் காமம் பற்றியும் பேசினோம்.
வர்ஷா ஒரு அறிவியல் பட்டதாரி. அதற்கு சம்பந்தப்பட்ட வேலையை தேடிக் கொண்டிருந்தாள். ஆனால் வேலை கிடைக்க மிகவும் தாமதம் ஆனது. சரி என்று வர்ஷாவிடம் “நீ என் அலுவலகத்தில் வேலை செய்கிறாயா, உனக்கு தகுந்த வேலை கிடைக்கும் வரை” என்று கேட்டேன். அவளும் சரி என்றாள். பிறகு முயற்சி செய்து என் அலுவலகத்திலேயே அவளுக்கு ஒரு வேலைக்கு சிபாரிசு செய்தேன். அவளுக்கும் வேலை கிடைத்து விட்டது. இருவரும் மகிழ்ச்சி அடைந்தோம் ஏனென்றால் இருவரும் ஒரே அலுவலகம். ஆனால் அவளுக்கு வேறொரு அணியில் வாய்ப்பு கிடைத்தது. அவள் அணியில் சுமார் 70 பேருக்கு மேல் இருந்தனர். அனைத்து வயது தரப்பின ஆண்களும், பெண்களும் இருந்தனர். எங்கள் இருவருக்கும் ஒரே வேலை நேரம் என்றால் ஒன்றாக சென்று, ஒன்றாக வருவோம். ஒரு சில மாதங்கள் அவள் வேறு ஒரு வேலை நேரத்திலும், நான் வேறு வேலை நேரத்திலும் சென்று கொண்டிருந்தோம். இருவரும் ஒன்றாக வேலைக்கு சென்று வந்ததால், அவள் பெற்றோருக்கும் என் மீது நம்பிக்கை வந்தது. ஆகையால் வார இறுதி நாட்களில் நாங்கள் இருவரும் ஒன்றாக வெளியில் செல்ல ஆரம்பித்தோம். வாழ்க்கை நன்றாக சென்று கொண்டிருந்தது. ஒரு மாதம் எங்கள் இருவருக்கும் ஒரே நேர வேலை ஆக அமைந்தது. காலை நேர வேலை. காலை 6 மணிக்கு சென்றால் மாலை 3 மணிக்கு வீடு திரும்புவோம். வீடு திரும்பும் போது நான் அவளை அவள் வீட்டில் விட்டுவிட்டு, என் வீட்டுக்கு செல்வேன். அவள் வீட்டு வாசல் வரை தான் செல்வேன், உள்ளே செல்ல மாட்டேன். ஏனென்றால் உள்ளே சென்றால் என்னவாகும் என்று எங்கள் இருவருக்கும் தெரியும். அந்நேரத்தில் அவள் வீட்டில் யாரும் இருக்க மாட்டார்கள். அப்படி இருக்கையில் ஒரு நாள் நல்ல மழை பெய்து கொண்டு இருந்தது. இருவரும் நனைந்து கொண்டே அவள் வீடு வரை சென்றோம். வர்ஷா உடனே “ஏங்க இன்னைக்கு பரவால்ல வீட்டுக்குள்ள வாங்க, மழை நின்ன பிறகு வீட்டுக்கு போகலாம்” என்று கூறினாள். நான் “வேண்டவே வேண்டாம் வர்ஷா, வேறு வினையே வேண்டாம். நான் வந்தா என்ன நடக்கும்னு உனக்கே தெரியும்” என்றேன். ஆனால் உண்மையில் அன்று மழையில் நனைந்த காரணத்தினால் இருவரும் நல்ல சூடாக இருந்தோம். அவள் வற்புறுத்த தொடங்கினாள். எனக்கு புரிந்து விட்டது. அதற்கு மேல் என்னாலும் அடக்க முடியவில்லை. வீட்டின் உள்ளே சென்றேன். அவள் ஒரு துண்டை என்னிடம் கொடுத்து தலையை துவட்டிக் கொள்ள சொன்னாள். மேலும் அவள் வேறு ஒரு அறையில் துணியை மாற்றிக் கொண்டு வருவதாக சொல்லி விட்டு சென்றாள். நான் வேறு அறையில் தலையை துவட்டிக் கொண்டிருந்தேன். ஆனால், என் மனதெல்லாம் அவள் துணி மாற்றுவதிலேயே இருந்தது. நான் உடனே முன் கதவை தாழிட்டு அவள் இருந்த அறைக்குள் நுழைந்தேன். அவள், மேல் ப்ரா கூட அணியாமல் வெறும் ஜட்டி மட்டும் போட்டுக் கொண்டு ஒரு துண்டால் தன் ஈர உடம்பை துடைத்துக் கொண்டிருந்தாள் . அதற்கு மேல் என் உணர்ச்சியை என்னால் அடக்க முடியவில்லை. உடனே அவள் பின்னால் சென்று, அவளைக் கட்டி அணைத்தேன். முதன்முறை அவளை கட்டி அணைத்த போது அவள் என்னை தள்ளி விட்டாள். ஆனால் அன்று அவள் அமைதியாகவே இருந்தாள். அவள் பின் கழுத்து, முதுகு என்று மாறி மாறி, முத்தமழை பொழிந்தேன். அவள் இரு மாங்கனிகளை பிசைந்து பிழிந்து கொண்டிருந்தேன். அவள் காம்பினை, என் விரல்களால் நிமிட்டி, வருடிக் கொடுத்தேன். சிறிது நேரம் கழித்து அவள் திரும்பி என் வாயோடு வாய் வைத்து முத்தம் கொடுக்கத் தொடங்கினாள். இருவர் வாயும் எச்சில் மழை பொழிந்து கொண்டிருந்தது. என் வாயுள் அவள் வாயும், அவள் வாயுள் என் வாயும் என மாறி மாறி முத்தம் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தோம். பின்னர் அவள் என் உடைகளை அவிழ்க்க தொடங்கினாள். சிறிது நேரத்தில் என்னை நிர்வாணமாக்கினாள். நானும் அவள் ஜட்டியை கழட்டி அவளை நிர்வாணம் ஆக்கினேன். முதன்முறை ஒருவர் முன் ஒருவர் நிர்வாணமானோம். முதலில் நான் அவளை தரையில் படுக்க வைத்து, அவள் இரு கைகளையும் என் இரு கைகளால் மேலே தூக்கி, என் வாய் வேலையை தொடங்கினேன். முதலில் அவள் நெற்றியில் முத்தமிட்டேன், பின் அவள் மூக்கு, பின் அவள் வாய், பின் அவள் கழுத்து……என்று அவள் மார்பகத்தை அடைந்தேன். என் வாய் அவள் மாங்கனி. இரண்டையும் மாறி மாறி சப்பி, நக்கி, அவள் காம்பினை கடித்து விளையாடினேன். அவள் ம்ம்ம்….. ஆஆ …இஇஇஸ்ஸ்ஸ்ஸ்…. நல்ல இருக்குடா….. நல்ல சப்புடுடா… என முனகிக்கொண்டே இருந்தாள். அந்த முனகல் என்னை இன்னும் சூடாகியது. மெதுவாக அவள் வயிற்றை நக்கிக் கொண்டே அவள் தொப்புளை அடைந்தேன். என்னுனி நாக்கால் அவள் தொப்புள் குழியில் வருடிக் கொண்டிருந்தேன். அப்படியே கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நக்கிக் கொண்டே அவள் கீழ் ரோமங்களை அடைந்தேன். அவள் ரோமங்களை என் பல்லால் கடித்து இழுத்து, முத்தமிட்டேன். அவள் உணர்ச்சி வெள்ளத்தில் மிதந்து கொண்டிருந்தாள். மெல்ல அவள் கால்கள் இரண்டையும் விரித்தேன். முதன்முறையாக என் வாழ்க்கையில் ஒரு முழு பெண்மையை கண்டு ரசித்தேன். அவள் பெண்மையின் மேல் தோலை விலக்கி உள் சதைகளை ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன். பின் அவள் பெண்மையை முழுதாக ஒரு நக்கினக்கினேன். அவள் கால்களை நன்றாக விரித்து என் நாக்கை அவள் உள் தசையில் செலுத்தி., அவள் ஓட்டையில் நுழைத்தேன். அவள் உள் தசைகளை என் முழு வாயால் உறிஞ்சி சப்பி ருசித்தேன். சிறிது உப்பின் சுவை இருந்தது. அப்படியே அவள் பெண்மையை நக்கிகொண்டே, என் வலது கை நடு விரலால், அவள் ஓட்டை உள்ளே விட்டு விட்டு குத்தினேன். வர்ஷா தன் முழு காம சுகத்தின் உச்சியில் இருந்ததை அவள் உணர்ச்சி மிகுந்த முகம் காட்டியது. அவள்….ஹ்ம்ம் …நல்லா …. இன்னும் …உள்ள…. நல்லா … குத்துடா… உஷ்ஷ்ஷ… ம்ம்ம்ம்… ஆஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ …என முனகல் நிற்கவே இல்லை… என் விரலுக்கே இப்படி என்றால் என் ஆண்மையை உள்ளே இறக்கி குத்தி இருந்தால் அவள் உணர்ச்சி எப்படி இருக்கும் என்று யோசித்து பார்த்தாலே எனக்கு காம வெறி ஏறியது. ஒரு உண்மையான காமம் என்றால் என்ன என்று அன்று தான் தெரிந்து கொண்டேன் . மேலும் பெண்கள் காமத்தில் எப்படி சுகத்தை அனுபவிப்பார்கள் என்பதையும் அன்று தான் வர்ஷா மூலம் தெரிந்து கொண்டேன் .இதை நான் செய்து கொண்டு இருக்கையில் அவள் உறுப்பில் இருந்து ஏதோ திரவம் போல வெளிவந்தது. நான் இருந்த உணர்ச்சியில் அதையும் சேர்த்து நக்கினேன். சுமார் அரை மணி நேரமாக இந்த வேலையை நான் அவளுக்கு தொடர்ந்து செய்து கொண்டே இருந்தேன். ஒரு இரண்டு தடவையாவது அவளது திரவம் வெளியே கசிந்ததை நான் உணர்ந்தேன். பின்னர் என்னை கீழே படுக்க வைத்து அவள் என் மேல் படுத்தாள். என் உடல் முழுவதும் நக்கி, சப்பி முத்தமிட்டால். என் மார்பக காம்புகளை தன் நாவால் வருடிக்கொடுத்து,, சப்பினாள். என் மார்பக ரோமங்களுடனும், ஆண்மை மேல் இருந்த ரோமங்களுடனும் கடித்து, இழுத்து விளையாடினாள்.என் ஆண்மையை குலுக்கி கொண்டே சிறிது நேரம் அதை உத்து பார்த்துக் கொண்டே இருந்தால். மெல்ல என் மொட்டை தன் நாக்கால் நக்கினால். முதலில் பொறுமையாக நக்கியவல். சிறிது சிறிதாக வேகம் எடுக்க துவங்கினாள். என் ஆண்மை 3 அடி , 4 அடி, 5 அடி என நீண்டது. பிறகு என் முழு ஆண்மையும் தன் வாய்க்குள் செலுத்தி நன்றாக சப்பி, உறிஞ்சி எடுத்தாள், பின்னர் என் கொட்டைகளை தன் நாற்கால் நக்கி ஒரு கொட்டையை தன் வாய்க்குள் வைத்துக் கொண்டு சப்பினாள். பிறகு மறுக்கொட்டை என மாத்தி மாத்தி, என் கொட்டைகளை சப்பி எடுத்தாள். தொங்கி கொண்டிருந்த என் கொட்டைகள், அவள் எச்சில் சூட்டால், மெல்ல கொட்டை தோல் இறுக்க துவங்கி கொட்டை இரண்டும் வட்ட வடிவமானது. அந்த தோல் அசைவை கண்ட வர்ஷா ஆச்சர்யமாக அதை ரசித்தாள். எனக்கு விந்து வெளியே வருவது போல் இருந்தது. பிறகு திரும்பவும் என் ஆண்மையை தன் வாய்க்குள் விட்டு, மேலும் கீழுமாக நன்றாக சப்பிகொண்டே குலுக்கினாள். எனக்கு விந்து வருகிறது என்று கூறியும் அவள் அதைக் கேட்கவே இல்லை, பிறகு என் விந்து அவள் வாய்க்குள் பீச்சி கொண்டு அடித்தது. அவளும் தன் வாயில் சூடான விந்து இறங்கியதை உணர்ந்தாள். ஆனால், என் விந்து வோடு சேர்த்து என் ஆண்மையை சப்பி, குலுக்குவதை நிறுத்தவே இல்லை. பொதுவாக எனக்கு விந்து வெளியே வந்தவுடன் என் ஆண்மை சுருங்கத் துவங்கும், ஆனால் அன்று ஏனோ சுருங்கவே இல்லை, பெரிதாகவே இருந்தது. அவள் என் ஆண்மையை வாய்க்குள் இருந்து எடுப்பதாகவும் தெரியவில்லை. அதனால் தானோ என்னவோ என் ஆண்மை சிறியதாகவே இல்லை. எனக்கும் அவள் பெண்மையை திரும்பவும் ருசிக்க வேண்டும் என்று தோன்றியது. ஆகையால் நான், அவளை என் மீது திரும்பி தலைகீழாக படுக்கச் சொன்னேன். இந்நிலையில், அவளும் என் ஆண்மையை ருசிக்கலாம், நானும் அவள் பின்னிருந்து அவள் பெண்மையை ருசிக்க முடியும் என்று தோன்றியது. சரி என்று முயற்சி செய்தோம். வர்ஷா அவள் வேலையில் மும்முரமாய் இருந்தாள். அவள் என் மீது தலைகீழாக படுத்து இருந்த நிலையில், அவள் பெண் உறுப்பு முதல் ஆசன வாய் வரை முழுதாக தெரிந்தது. நான் எதையும் விடுவதாக இல்லை. அவள் ஆசன வாயையும் , என் நாக்கால் தடவி, நக்கி எடுத்தேன். அவள் ஆசன வாய் புளிப்பாகவும, அவள் பெண்மை உப்பாகவும் இருந்தது. சுமார் 2 மணி நேரம் நாங்கள் இருவரும் காமத்தின் உச்சியில் எங்கள் தாகங்களை தீர்த்துக் கொண்டிருந்தோம். ஏதோ சத்தம் கேட்கையில், நாங்கள் இருவரும் சுதாரித்துக் கொண்டு சுய நினைவிற்கு திரும்பினோம். இருவரும் சிரித்துக் கொண்டே. குளியலறை சென்று, சுத்தம் செய்துவிட்டு, எங்கள் உடைகளை அணிந்து கொண்டோம். மழையும் விட்டது. அவள் வாயோடு வாய் வைத்து, ஒரு எச்சில் முத்தம் கொடுத்து விட்டு நான் வீட்டிற்கு கிளம்பினேன்.
நான் வீட்டிற்கு போன சிறு நேரத்தில் வர்ஷா என்னை கைபேசியில் அழைத்தாள். “இன்னைக்கு ரொம்ப அதிகமா தப்பு செஞ்சிட்டோமோ தோணுது” என்றாள். அதற்கு நான் “ஆமா இப்ப கைபேசியில் பேசும்போது தப்பா தோணுது, ஆனா நேராக இருந்தால், நம்மளால உணர்ச்சியை கட்டுப்படுத்த முடியல”. வர்ஷாவும் “ஆமா சரிதாங்க, ஏதோ இதுவரைக்கும் நாம் செஞ்சிட்டோம், இதுக்கு மேல இருக்கிறது ஒண்ணேஒன்னு தான், நாம செய்ய வேண்டியது பாக்கி, அதையாவது திருமணம் அப்புறம் செய்து கொள்ளலாம், என்ன சொல்றீங்க” என்று கூறினாள். நானும் அதற்கு ஒத்துக்கொண்டேன். இதே போல் எங்களுக்கு சந்தர்ப்பம் அமையும் போதெல்லாம் இருவரும் சந்தோஷமாக இருந்தோம். ஆனால் அந்த ஒரு இறுதி தப்பை மட்டும் செய்யவே இல்லை. திருமணத்திற்கு பின் தான் அதை செய்ய வேண்டும் என்று மன உறுதியோடு இருந்தோம். இப்படி நன்றாக போய்க் கொண்டிருந்த எங்கள் வாழ்க்கையில் ஒரு திருப்புமுனை தோன்றியது.
அவளை மணக்க போகும் மனைவி போல் மட்டுமல்லாமல், என் குழந்தை போலும், அக்கறையுடன், அன்போடு பார்த்துக் கொண்டேன். ஆனால், அதுவே எனக்கு விஷமாக அமையும் என்று அப்பொழுது எனக்கு தெரியாது. வர்ஷாவின் வழக்கத்தில் சில மாற்றங்கள் தோன்றியது. எனக்கும், வர்ஷா விற்கும், வேறு வேறு வேலை நேரமாக இருக்கும் பொழுது, அவள் வேறு சில ஆண்களோடு பழகுவதை, என் அணியில் இருந்த அன்னேற வேலை செய்பவர்கள் பார்த்து என்னிடம் கூறினர். நான் முதலில் அதை பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை. அவள் அணியில் உள்ளவர்களுடன் தானே பழகுகிறாள் என்று சாதாரணமாக எண்ணினேன். ஆனால், அவள் என்னை தவிர்த்து அவர்களுடன் பழகுவதை சிறிது சிறிதாக நான் உணர ஆரம்பித்தேன். முதலில் அவள் என்னுடன் இருந்த நெருக்கம், சிறிது சிறிதாக குறைய தொடங்கியது. நான் அவளிடம் அதைப் பற்றி கேட்கும் போது வேலை மிகவும் அதிகமாக உள்ளது எனக்கு சரியாக நேரம் கிடைப்பதில்லை என்று கூறினாள். நான் அதை நம்ப வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருந்தேன். என்னுடன் ஒரு நாள் கூட பேச முடியாமல் இருந்த வர்ஷா, இப்பொழுது இரண்டு மூன்று நாட்கள் பேசாமல் இருந்தால் கூட. அதைப் பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை. என் அணியில் உள்ளவர்கள் கூறியது உண்மைதானோ என தோன்றியது. வர்ஷாவின் குடும்ப வருமானமும் வெகுவாக உயர துவங்கியது. வர்ஷாவின் தாய்க்கு ஒரு நல்ல வேலையும், தந்தைக்கும் ஒரு நல்ல வேலையும், அக்காவுக்கும் ஒரு நல்ல வேலையும், என வர்ஷாவின் குடும்பம் வருமானத்திற்கு பற்றாக்குறை இல்லாமல் சிறப்பாக இருந்தது. அதே நேரத்தில் வர்ஷாவின் அக்காவிற்கும் ஒரு நல்ல வரன் அமைந்தது. மாப்பிள்ளை நல்ல வசதியான குடும்பம். வர்ஷாவின் அம்மாவும் அப்பாவும் என்னுடன் நன்றாக பேசுவதை வெகுவாக குறைத்துக் கொண்டனர். ஒரு நாள் வர்ஷா வேலைக்கு சென்று கொண்டு இருந்தபோது, நான் அவளை பின் தொடர்ந்தேன். பேருந்தில் பெண்கள் இருக்கையில் அவள் அமர்ந்து இருந்தாள், நான் பின்னால் ஆண்கள் இருக்கையில் அமர்ந்திருந்தேன். ஒரு ஐந்து ஆறு பேருந்து நிறுத்தத்திற்கு பின், ஒரு நிறுத்தத்தில், 25 வயது மதிக்கத்தக்க ஒரு ஆண் ஏறினான். அவன் வர்ஷாவை பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே அவள் அருகில் அமர்ந்தான். நான் பின்னாலிருந்து அவளுக்கு ஒரு குறுஞ்செய்தியை அனுப்பினேன், அதில், உன் பக்கத்தில் யாராவது உட்கார்ந்து இருக்கிறார்களா? யாரது என்று கேட்டேன். அதற்கு வர்ஷா ஒரு வயசான பாட்டி தான் என் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து இருக்கிறார்கள் என்று பதில் அளித்தாள். எனக்கு தூக்கி வாரி போட்டது. ஏன் இப்படி பச்சையாக பொய் சொல்கிறாள், அப்பொழுது இவ்வளவு நாளாக இப்படித்தான் பொய் சொன்னாளோ என்று சந்தேகம் உண்டானது. அவள் இறங்கும் பேருந்து நிறுத்தம் வந்ததும் அவள் இறங்கினாள். நானும் இறங்கினேன். திடீரென்று அவள் கண்முன் சென்றேன். என்னை பார்த்ததும் அவள் பயந்து விட்டாள். அந்த ஆண்மகன் என்னை பார்த்ததும் சரி வர்ஷா நான் செல்கிறேன் என்று சென்று விட்டான். என்ன வர்ஷா இது, ஏன் என்னிடம் பொய் சொன்னாய் என்று கேட்டதும் அவள் அதிர்ந்து விட்டாள். என் பக்கத்தில் ஆண் உட்கார்ந்திருக்கான் என்று சொன்னால் நீங்கள் கோபப்படுவீர்கள், அதனால் தான் சொல்லவில்லை என்று கூறினாள். எதுவாக இருந்தாலும் உண்மைதான சொல்லி இருக்க வேண்டும். ஏன் பொய் சொன்னாய். இப்பொழுது அவன் உட்கார்ந்தது எனக்கு பெரிதாக தெரியவில்லை, நீ பொய் சொன்னது தான் பெரிதாக இருக்கிறது என்று சொன்னேன். இனி இப்படி பொய் சொல்லாதே சத்தியமாக என்று சத்தியம் கேட்டு வாங்கிக்கொண்டு நான் வீட்டிற்கு மன வருத்தத்தோடு திரும்பி விட்டேன். வர்ஷா அலுவலகம் சென்று விட்டாள். மறுநாள் நான் அவளுடன் பேசவில்லை அவளே அழைப்பாள் என்று எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். ஆனால் அன்று முழுவதும் அவள் என்னை அழைக்கவே இல்லை. இதைப் பற்றி அவள் வர்ஷா அம்மாவிடம் கூறினேன். வர்ஷா முன்பு போல இல்லை. நீங்கள் கொஞ்சம் அவளுடன் பேசுங்கள், அவள் சிறு சிறு விஷயங்களுக்கு பொய் சொல்கிறாள் என்று கூறினேன். ஆனால். வர்ஷாவின் அம்மாவும் அதை பெரிதாக எடுத்துக் கொண்டது போல் தெரியவில்லை. நான் சிபாரிசு செய்து வாங்கி கொடுத்த வேலையில் அமர்ந்து கொண்டு இப்பொழுது என்னையே ஏமாற்றுகிறாளே என்று எனக்கு மிகவும் வருத்தமாக இருந்தது. எங்கள் இருவர் உறவிலும் சிறிது சிறிதாக விரிசல் விடத் தொடங்கியது. ஒருமுறை வர்ஷா இல்லாத பொழுது அவள் வீட்டிற்கு சென்று அவள் அம்மாவிடம் கண்ணீருடன் என் வருத்தத்தை அவரிடம் கூறினேன். வர்ஷாவின் அம்மா சரி நான் பேசுகிறேன் பா என்று சொல்லி என்னை அனுப்பி விட்டார். மறுநாள் காலை வர்ஷாவின் அப்பா என் கைபேசியை அழைத்து “என்னப்பா, நான் இல்லாத பொழுது வீட்டிற்கு வந்து அழுது புலம்புகிறாயாமே என்ன விஷயம், இனிமேல் இப்படி வராதே” என்று கூறிவிட்டார். அதைக் கேட்டதும் என் மனம் சுக்கு நூறாக உடைந்து விட்டது. இதே அப்பா, ஒரு நாள் தன் வீட்டில், என் இளையவளை உனக்கு திருமணம் செய்து தர சம்மதம் என்று கூறிய அதேவாய் இன்று எப்படி பேசுகிறது என்று மிகவும் நொந்து போனேன்.
சிறிது நாள் கழித்து வர்ஷாவை அலுவலகத்தில் சந்தித்தேன். என்ன வர்ஷா இப்படி பேசாம இருந்தா என்ன அர்த்தம். நாம ரெண்டு பேரும் திருமணம் செய்து கொள்ளப் போகிறவர்கள். இப்படி பேசாமல் இருந்தால் எப்படி என்று கேட்டேன். அதற்கு அவள், இப்போது எனக்கு திருமணத்தில் ஆர்வம் இல்லை. நான் நன்றாக சம்பாதிக்க வேண்டும். நல்ல வசதியாக வாழ வேண்டும் என்று நினைக்கிறேன். உங்களுக்கு வேண்டுமென்றால் நீங்கள் வேறு ஒரு திருமணம் செய்து கொள்ளலாம் எனக்கு ஒரு பிரச்சனையும் இல்லை என்று கூறிவிட்டாள். எனக்கு அப்படியே தூக்கி வாரி போட்டு விட்டது. “உன்னை மனைவியாக நினைத்து விட்டு நான் வேறு ஒருத்தரை எப்படி திருமணம் செய்து கொள்வது என்று கேட்டேன். அதிலும், நாம் இருவரும், திருமணம் செய்து கொள்ளும் நம்பிக்கையில் உறவு வைத்துக் கொண்டுள்ளோம், இந்த சூழ்நிலையில் எப்படி நான் வேறொரு பெண்ணை திருமணம் செய்து கொள்வது” என்று கேட்டேன். அதற்கு வர்ஷா, “நான் ஒரு பெண், நானே அதைப்பற்றி கவலைப்படவில்லை, நீங்கள் ஏன் கவலைப்படுகிறீர்கள். ஆனாலும் நாம் என்ன பெரிதாக உறவு வைத்து கொண்டோம். நான் இன்னும் கன்னி தன்மையோடு தான் உள்ளேன்” என்றாள். அந்த கடைசி ஒன்று, திருமணம் பின்னர் செய்ய நினைத்ததை அவள் சாதகமாக எடுத்து கொண்டாள். எனக்கு சிறிது நேரம் தலை சுற்றி விட்டது. முதல் முறை அவளை கட்டி அணைத்ததற்கு திட்டியவள், இன்று உறவை வைத்துக் கொண்ட பின்னர் இவ்வளவு அலட்சியமாக பேசுகிறாளே என்று எனக்கு மிகவும் வருத்தமாக இருந்தது. முடிவாக என்ன சொல்கிறாய் வர்ஷா என்று கேட்டேன். உங்களைத் திருமணம் செய்து கொள்ள எனக்கு விருப்பமில்லை என்று தெளிவாக கூறிவிட்டாள். இருந்தும் ஒரு நம்பிக்கை. ஏதோ மன வருத்தத்தில் பேசுகிறாள். சிறிது காலம் கழித்து திரும்பவும் பேசுவோம் என்று நானும் பேசவில்லை. ஒரு மாதம் கழித்து அவள் கைபேசியை அழைத்தேன். அவள் எண் செயலில் இல்லை என்று வந்தது. உடனே அவள் வீட்டிற்கு சென்றேன். அவர்கள் குடும்பம் வீட்டை காலி செய்து விட்டு சென்று விட்டார்கள் என்று அருகில் இருந்தவர்கள் கூறினார்கள். எங்கு சென்றார்கள் என்ற விவரம் கூறவில்லையாம்.
எல்லாம் முடிந்து போனது. இருந்தாலும் ஒரு இறுதி வாய்ப்பு என் அலுவலகத்தில் அவளை சந்திக்க முடியும் என்று தோன்றியது. என் கெட்ட நேரம் அந்த சமயம் தான் அவளுடைய அணி வேறு ஒரு கிளைக்கு மாற்றப்பட்டதாக கேள்விப்பட்டேன். ஒரு ஆண் ஒரு பெண்ணை ஏமாற்றி இருக்கலாம், ஒரு பெண் ஒரு ஆண்ணை ஏமாற்றி இருக்கலாம், ஆனால் ஒரு பெண்ணின் குடும்பமே ஒருவனை ஏமாற்றி இருப்பது இதுதான் முதல் தடவையாக நான் கேள்விப்படுகிறேன். அதுவும் அது நான் தான் என்று நினைக்கும் போது மிகவும் வேதனையாக இருந்தது.
என் அம்மாவிடம் சொன்னால் வருத்தப்படுவார்கள் என்று. வேறு விதமாக கூறி இந்த திருமணம் நடக்காது என்று கூறினேன். அதற்கே என் அம்மா மிகவும் வருத்தப்பட்டார். என் சந்தோஷத்திற்காக நான் ஆசைப்பட்ட பெண்ணை திருமணம் செய்து கொள்ள என் அம்மா சம்மதித்தார். இப்போது அது நடக்கவில்லை. ஆகையால் என் அம்மாவிடம் அம்மா எனக்கு நீங்களே பெண் பாருங்கள், நீங்கள் சொல்லும் பெண்ணையே நான் திருமணம் செய்து கொள்கிறேன் என்று கூறி விட்டேன். மூன்றாண்டுகள் கழித்து என் அம்மா பார்த்த பெண்ணை நான் திருமணம் செய்து கொண்டேன். வர்ஷாவை விட்டுப் பிரிந்து ஒரு ஏழு, எட்டு ஆண்டுகள் கழிந்தன. வர்ஷா அணியில் வர்ஷாவுடன் வேலை செய்த ஒருவரை நான் சந்திக்க நேர்ந்தது. வர்ஷாவும் நானும் ஒன்றாக இருந்த நேரத்தில் எங்களை பற்றி அவருக்கு தெரியும். என்னை கண்டதும் அவர் மிகவும் வருத்தப்பட்டார். வர்ஷா அதே அணியில் வேறு ஒருவரை காதலித்து இரண்டாவது மனைவியாக திருமணம் செய்து கொண்டதாக என்னிடம் கூறினார். ஏற்கனவே திருமணம் ஆகி விவாகரத்து ஆன ஒருவனை இரண்டாம் தாரமாக திருமணம் செய்து கொண்டாளாம். அதுவும் காதலித்து. ஏன் அவளுக்கு இந்த அவல நிலை என்று தோன்றியது.
இதுதான் என் கதை தோழர்களே. நட்பிலும் தோல்வி, காதலிலும் தோல்வி. எனது பாதி வாழ்க்கை தோல்வியிலேயே சென்று விட்டது. இப்பொழுது ஒரு சராசரி திருமணமான ஆணாக என் வாழ்க்கையை வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறேன். என் வாழ்வில், நல்லதோ கெட்டதோ, நானே தான் எனக்கு ஆறுதல். மனைவியுடன் சண்டை போட்டால், மனைவி எப்படி ஆறுதல் கூற முடியம். அதற்கும் நானே எனக்கு ஆறுதல் கூறி கொள்வேன். மொத்தத்தில், நான் ஒரு தனி மரமாகவே மிஞ்சிவிட்டேன்.
குடும்பமே முடிவு செய்தாலும். திருமணம் முடியும் வரை ஏதும் நிச்சயம் இல்லை. நான் ஏமாந்தது போல், நீங்கள் யாரும் ஏமாறக்கூடாது என்று கடவுளை வேண்டிக் கொள்கிறேன். என் கதையை படித்து விட்டு தயவுசெய்து நீங்களும் உங்கள் காதல் உறவுகளுடன் சிறிது எச்சரிக்கையுடன் இருங்கள்.
எனது கதையில் சொற்பிழை, எழுத்துப்பிழை ஏதேனும் இருப்பின் தயவு செய்து என்னை மன்னிக்கவும். எனக்கு இங்கு வாய்ப்பளித்த தமிழ் காம கதை நிர்வாகத்திற்கும் எனது நன்றிகளை தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.
உங்கள் கருத்துக்களை பகிர்ந்து கொள்ள விரும்பினால் என் மின்னஞ்சல் raju2911lonely@gmail.com