அவள் சஸ்பென்ஸ் வைத்துவிட்டுச் சென்றுவிட்டாள். ஆனால், அவள் அதனைக் கூறும் வரை பொறுமையாக இருப்பது என்பது முடியாத ஒரு காரியம் எனக்கு. ஆகையால், அம்மா வருவதற்கு முன் எப்படியாவது அவளிடம் கேட்டுத் தெரிந்துகொள்ள வேண்டும் என்று நினைத்தபடி நானும் எழுந்து வெளியே சென்றேன். அண்ணி ஹாலில் அமர்ந்திருக்க நானும் அவளுக்கு எதிராக அமர்ந்துகொண்டேன்.
அண்ணியன் – பாகம் 2
“அம்மா வர முதல்ல சொல்லுங்க. அது என்ன பெரிய கத?”
“இப்ப உங்க அம்மா வந்துருவாங்க. அப்புறமா சொல்றேன்.”
“பரவால்ல. அவங்க வந்தா என்ன? வந்தா மேனேஜ் பண்ணிக்கலாம். நீங்க சொல்லுங்க”
“இல்ல கிருஷ்ணா. அத பத்தி இப்ப சொல்ற மூட் இல்ல எனக்கு.”
“ஏன்? ஏதும் சோகமான கதையா அது?”
“ஹ்ம்ம்”
“அப்புடி என்னாச்சி? உங்களுக்கு ஏதும்…..?”
“இல்ல.”
“அப்போ… அண்ணனுக்கா?”
“ஐயோ.. அதெல்லாம் இல்ல. ரெண்டு பேருக்குமே எந்த ப்ராப்ளமும் இல்ல.”
“அப்புறம் என்ன?”
“நானே தான் தள்ளிப் போட்டிருக்கேன்.”
“எதுக்காகன்னு தெரிஞ்சிக்கலாமா?”
“அதத்தான் சொல்றேன். இப்ப வேணாம். அப்புறமா சொல்றேன்.”
“ஏன்? இப்ப சொன்னா என்ன?”
“அதப் பத்தி பேசுனா.. நா அழுதுருவேன் கிருஷ்ணா. அம்மா வந்தாங்கன்னா தப்பாயிடும். சோ, நா அப்புறமா சொல்றேன். இல்லன்னா நைட் மெசேஜ் பண்றேன்.”
“அழுதுருவீங்களா? அவ்வளவு சோகமான விஷயமா அது?”
“ஹ்ம்ம்”
“அப்போ ஓகே. பட், என்னால சஸ்பென்ஸ் தாங்க முடியல. கட்டாயம் நைட் மெசேஜ் பண்ணுங்க. நா காத்துட்டு இருப்பேன்.”
“ஹ்ம்ம். உங்க அண்ணா தூங்குனதுக்கு அப்புறமா மெசேஜ் பண்றேன்.”
“எதுன்னாலும் என்கிட்ட சொல்லுங்க அண்ணி. என்னால முடியுமான சப்போர்ட்ட கட்டாயம் நா உங்களுக்குப் பண்ணுவேன். உங்க ரெண்டு பேருக்குள்ளயும் எந்த சோகமும் வேணாம். நல்லபடியா ஒரு கொழந்தய பெத்து சந்தோசமா இருங்க. அது தான் எனக்கும் வேணும்.” என்று அவளுக்கு ஆறுதல் கூறிவிட்டு எழுந்து ரூமுக்குள் சென்றுவிட்டேன்.
அன்றைய தினம் இரவு அண்ணா தூங்கிய பின்னர் அண்ணி எனக்கு மெசேஜ் செய்தாள்.
“தூங்கிட்டிங்களா?”
“இல்ல அண்ணி. உங்க மெசேஜுக்காகத் தான் வெயிட்டிங்.”
“அவ்ளோ ஆர்வமா இருக்கீங்க போல?
“ஹ்ம்ம். ரொம்ப ஆர்வமா இருக்கேன். சீக்கிரமா சொல்லுங்க.”
“சரி. சொல்றேன். ஆனா இதையும் நீங்க யார்கிட்டயும் சொல்லிடக் கூடாது.”
“அம்மா சாத்தியமா யார்கிட்டயும் சொல்ல மாட்டேன். சொல்லுங்க.”
“சரி. சொல்றேன். எனக்கும் இத யார்கிட்டயாச்சும் சொன்னா கொஞ்சம் நிம்மதியா இருக்கும்ன்னு தோணிச்சு. இப்ப வரைக்கும் அனிதாகிட்ட மட்டும் தான் சொல்லி இருக்கேன். இப்ப உங்ககிட்ட சொல்றேன்.”
“ஹ்ம்ம்”
“கல்யாணம் ஆகி ஒரு வருஷத்துக்கு குழந்தையே வேணாம்ன்னு நானும் உங்க அண்ணனும் முடிவு பண்ணோம்.”
“ஹ்ம்ம். அப்புறம்?”
“அப்புறம், ஒரு வருஷம் போனதுக்கு அப்புறமா குழந்த பெத்துக்கலாம்ன்னு முடிவு பண்ணோம்.”
“ஹ்ம்ம்”
“ஆனா எனக்கு உங்க அண்ணா மேல ஏதோ ஒரு சந்தேகம் இருந்துட்டே இருந்திச்சி.”
“என்ன சந்தேகம்?”
“நாளாக நாளாக என் மேல இருக்குற இன்டரெஸ்ட் அவருக்கு கொறஞ்சிட்டே போற மாதிரி ஒரு சந்தேகம் வந்திச்சி எனக்கு”
“ஐயோ! அப்புறம் என்னாச்சி?”
“அவருக்கு வேற ஏதும் தொடர்பு இருக்கான்னு பாக்குறதுக்காக நா அவர கொஞ்ச நாளா ஃபோலோ பண்ண ஆரம்பிச்சேன்.”
“அப்புறம்?”
“அவருக்கே தெரியாம அவரு போன் பாஸ்வேர்ட்ட கண்டுபிடிச்சி அவரு வாட்ஸாப், கால் லிஸ்ட் எல்லாம் செக் பண்ணேன்.”
“அப்புறம்?”
“அப்புறம் தான் தெரிஞ்சிது. உங்க அண்ணா ரகசியமா ஒரு தப்பு பண்றாருன்னு”
“என்ன தப்பு?”
“என்னன்னு சொல்றது கிருஷ்ணா! எனக்கு சொல்லத் தெரியல. அழுக அழுகையா வருது.”
“ஐயோ! அழாம, நிதானமா எதுவா இருந்தாலும் சொல்லுங்க அண்ணி. பாத்துக்கலாம்.”
“உங்க அண்ணா உங்க அக்கா கூட எப்புடி?”
“எப்புடின்னா? ரொம்ப பாசமா இருப்பான். ஏன்?”
“பாசம்ன்னா? எந்தளவு?”
“எந்தளவுன்னா.. அவனுக்கு அவ உயிர் மாதிரி. ரொம்ப பாசமா இருப்பான். அவளுக்காக என்ன வேணா செய்வான்.”
“அப்போ..! நீ உங்க அக்கா மேல பாசம் இல்லையா?”
“நானும் பாசம் தான். எனக்கு அவ அக்கா. ஆனா, அவனுக்கு அவ தங்கச்சி. பொதுவா அக்கா தம்பிய விட அண்ணா தங்கச்சி பாசம் தான் ரொம்ப அதிகமா இருக்கும்.”
“ஆனா உங்க அக்காவும் உங்க அண்ணாவும் பழகுற விதம் அப்புடி இல்ல.”
“வேற எப்புடி?”
“இத நா அவரு ஃபோன செக் பண்ணதுல தான் கண்டுபிடிச்சேன். அவங்க ரெண்டு பேரும் அடிக்கடி கால் பேசி இருக்காங்க. ஆனா வாட்ஸாப் மெசேஜ் எதுவுமே இல்ல. எல்லாமே டெலீட் பண்ணிடுறாரு.”
“ஐயோ..! அண்ணி, இதெல்லாம் சாதாரணமான விஷயம். அவன் வைஷ்ணவி மேல ரொம்ப பாசமா இருப்பான். அவள பிரிஞ்சி இருக்குறது அவனுக்கு ரொம்பவே கஷ்டமா இருக்கு போல. அவளுக்கும் அப்புடித்தான். அதனால தான் அடிக்கடி பேசிக்கிறாங்க. இதுல சந்தேகப்பட என்ன இருக்கு? நா கூடத்தான் அடிக்கடி அவ கூட பேசுறேன்.”
“நீங்க அவ கூட வாட்ஸாப்ல சாட் பண்ணுறதா?”
“ஆமா”
“அத டெலீட் பண்ணுவீங்களா டெய்லி?”
“இல்லையே. ஏன்?”
“அப்போ மெசேஜ் பண்ணிட்டு டெய்லி மெசேஜ் டெலீட் பண்ற அவர் மேல சந்தேகப்பட காரணம் இருக்கா இல்லையா?”
“ஹ்ம்ம். இருக்கு. அப்புறம் என்னாச்சி? சொல்லுங்க”
எனக்கு ஆர்வம் தாங்கவில்லை. அவள் என்ன கூற வருகிறாள் என எனக்குப் புரிந்தாலும் கூட என்னால் அதனை ஒரு சதவிகிதம் கூட நம்ப முடியாமல் இருந்தது. அதிர்ச்சியுடனும் ஆர்வத்துடனும் அவள் கூறுவதனைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தேன்.
“ஒரு நாள் எதேச்சையா அவரு போன்ல வைஷ்ணவி மெசேஜ் பண்ணி இருக்குறத பாத்தேன். ஆனா, அவரு பக்கத்துலயே இருந்ததனால நா மெசேஜ் ஓபன் பண்ணிப் பாக்கல. அப்புறமா அவருக்குத் தெரியாம ஃபோன எடுத்துப் பாத்தா அந்த மெசேஜ டெலீட் பண்ணி இருக்காரு.”
“ஏதாச்சும் சீக்ரட்டா பேசி இருப்பாங்க. அது உங்களுக்குத் தெரிய வேணாமேன்னு டெலீட் பண்ணி இருப்பாரு. இதுக்கெல்லாம் சந்தேகப் படலாமா அண்ணி?”
“எனக்கும் ஸ்டார்ட்ல சந்தேகம் வரல. ஏதோ பாசத்துல பேசிக்கிறாங்கன்னு தான் நெனச்சேன்.”
“அப்புறம்?”
“அப்புறம் ஒரு நாள் அவரு லேப்டாப்ப எடுத்து நோண்டினப்போ இன்னொரு விஷயம் எனக்கு தெரிய வந்துது.”
“என்னது?”
“அதுல ‘Recycle Bin’ல ஒரு மூலைல ஒரு ஃபைல்ல ஒரு வீடியோ இருந்திச்சு.”
“என்ன வீடியோ?”
“செக்ஸ் வீடியோ”
“ஹாஹா. அது பொதுவா 100க்கு 99.99 பேர் பாப்பாங்க அண்ணி. இதுல என்ன இருக்கு?”
“நா இன்னும் சொல்லி முடிக்கல.”
“சரி. சொல்லுங்க.”
“அந்த வீடியோ டைட்டில் என்ன தெரியுமா?”
“என்ன?”
“Brother seducing sister”
“வாட்?”
“யெஸ்”
“என்னண்ணி சொல்றீங்க?”
“அப்புறம் அவரு பிரவுசிங் ஹிஸ்டரி பாத்தேன்.”
“அதுல என்ன?”
“இன்டெர்நெட்ல அண்ணா தங்கச்சி காமக் கதைகளாவே படிச்சித் தள்ளி இருக்காரு”
“உண்மையாவா?”
“ஹ்ம்ம்”
“அதெல்லாம் டெலீட் பண்ணாமலா வச்சிருக்கான்?”
“எல்லாம் பக்காவா டெலீட் பண்ணித்தான் இருக்காரு. ஆனா ஒரு ஸ்டோரி மட்டும் புக்மார்க்ல சேவ் ஆகி இருந்திச்சி. ஏதோ அவசரத்துல டெலீட் பண்ண மறந்திருப்பாரு. இல்லன்னா மிஸ்டேக்கா ஏதும் சேவ் ஆகி இருக்கும்ன்னு நெனைக்கிறேன். அத கிளிக் பண்ணா அந்த லிங்க்ல தான் போகுது. முழுக்க முழுக்க அண்ணா தங்கச்சி கதைகள் தான் அங்க இருக்கு. எனக்கு அத பாத்ததும் ரொம்பவே அதிர்ச்சியா இருந்திச்சு. இத யார்கிட்டப் போய் சொல்றதுன்னும் தெரியல. உங்க அம்மா அப்பாகிட்ட சொன்னா என்ன ஆகும்ன்னு நெனச்சாலே ரொம்ப பயமாவும் இருந்திச்சு. இது பத்தி அவர்கிட்டயும் எதுவும் கேக்க மனசும் வரல. என்ன பண்றதுன்னு தெரியாம ரொம்பவே அழுதேன். இந்த வாழ்க்கையே வேணாம்ன்னு விட்டுட்டு அம்மா வீட்டுக்கு போகலாம்ன்னு முடிவு பண்ணேன்.”
“ஐயய்யோ.. அப்புறம்?”
“இருந்தாலும், இந்த விஷயத்த 100% கன்போர்ம் பண்ணிட்டு ஒரு முடிவு பண்ணலாம்ன்னு நெனச்சேன். அன்னைக்கு தனியா இருந்து ரொம்ப நேரமா அழுதேன். எல்லாம் சேர்த்து எனக்கு உடம்பு ரொம்ப வீக்கா போயி மயக்கம் வர மாதிரி இருந்திச்சி. அப்புறம் மயக்கம் போட்டு கீழ விழுந்துட்டேன். கண் முழிச்சி பாத்தா நா ஹாஸ்பிடல்ல இருந்தேன். உங்க அம்மா தான் என்ன ஹாஸ்பிடல்ல சேத்திருந்தாங்க.”
“அப்புறம்?”
“அங்க எல்லா செக்கப்பும் பண்ணிப் பாத்து, நா ப்ரக்னன்ட்டா இருக்கேன்னு சொன்னாங்க.”
“ஓஹோ…! இது எப்போ? எனக்குத் தெரியாம!”
“அந்த நேரம் நீங்க காலேஜ் ஹாஸ்டல்ல ன்னு நெனைக்கிறேன்.”
“ஹ்ம்ம். அப்புறம்?”
“வீட்ல எல்லாருக்கும் செம்ம ஹாப்பி. பட், நா மட்டும் சைலண்டா ரொம்பவே அழுதேன். இந்த லைஃப்பே வேணாம்ன்னு வீட்ட விட்டு போகலாம்ன்னு நெனைக்கும் போது இப்புடி ஒரு செய்திய கேட்டதும் அழகுறதா இல்ல சிரிக்கிறதான்னு எனக்குத் தெரியல.”
“அப்புறம்?”
“யாருக்குமே தெரியாம ஒரு ஃப்ரெண்ட் மூலமா நாட்டு மருந்து எடுத்துகிட்டேன். கருவ கலைச்சேன்”
“லூசா அண்ணி நீங்க? எதுக்கு அப்புடி பண்ணீங்க?”
“அந்த மாதிரி ஒரு பிரச்சன போய்க்கிட்டு இருக்கும் போது, உங்க அண்ணன நம்பி எப்புடி கொழந்த பெத்துக்க சொல்றீங்க கிருஷ்ணா?”
“சரி.. அதுக்கு முன்ன அவன்கிட்ட ஒரு வார்த்த கேட்டிருக்கலாமே. இல்லன்னா அப்பவே என்கிட்ட ஒரு சத்தம் சொல்லிருக்கலாமே..!”
“கேட்டா மட்டும் உண்மைய சொல்லவா போறாங்க? அதனால, அந்த உண்மைய கண்டுபிடிக்கிற வரைக்கும் நா அமைதியா இருந்துடலாம்ன்னு முடிவு பண்ணேன். ஏன்னா.. வேற ஒரு பொண்ணோட தொடர்புன்னா கூட பரவால்ல. இந்த சமூகம் அவங்கள மன்னிக்கும். ஆனா சொந்த தங்கச்சி கூடவே அப்புடின்னா இந்த ஊரே சேர்ந்து அவங்கள வெரட்டி அடிக்கும். அதனால தான் நா அமைதியா இருக்கேன்.”
“ஹ்ம்ம். அந்த நிலமைல கூட அவ்வளவு யதார்த்தமா யோசிச்சு முடிவு எடுத்திருக்கீங்க அண்ணி. உண்மைலயே உங்கள பாராட்டனும்.”
“லைஃப்பே இங்க சிரிப்பா சிரிக்குது. பாராட்டி என்ன பண்ண?”
“அப்புறம்? ஏதாச்சும் கண்டுபிடிச்சீங்களா நீங்க?”
“இல்ல. அதுக்கப்புறம் அவரு போன்லயும் எதுவுமே மாட்டல. பிரவுசிங் ஹிஸ்டரியும் அப்பப்ப டெலீட் பண்ணிடுறாரு.”
“அப்புறம் எப்புடி கண்டுபிடிக்கப் போறீங்க?”
“தெரியல”
“இப்புடியே போனா உங்க வாழ்க்க என்ன ஆகும் அண்ணி? கொஞ்சம் அத யோசிச்சி பாத்தீங்களா? ஒண்ணு உண்ம என்னன்னு சீக்கிரமாவே கண்டுபிடிச்சி அவங்கள திருத்தப் பாக்கணும். இல்லன்னா அவன டைவர்ஸ் பண்ணிட்டு புதுசா ஒரு வாழ்க்கைய நீங்க ஆரம்பிக்கணும். எதுவுமே இல்லாம இப்புடி எந்த ஒரு பிடிமானமுமே இல்லாம வாழ்ந்துட்டு இருக்கீங்களே!”
“என்ன பண்ண? எல்லாம் விதி. சில நேரங்கள்ல நா வீணா அவர் மேல சந்தேகப் படுறேனோன்னும் தோணும். சில நேரங்கள்ல அந்த விஷயம் உண்மையாவே இருக்குமோன்னும் தோணும்.”
“இப்ப ரீசன்ட் டைம்ல அவன் எப்புடி இருக்கான்?”
“தெரியல. அன்னைக்கு வைஷ்ணவி இங்க வந்தப்போ கூட அவங்க ரெண்டு பேரும் நார்மலா தான் பேசிக்கிட்டாங்க. பாக்குறவங்களுக்கு சந்தேகம் எதுவுமே வராத மாதிரி நடிக்கிறாங்களோன்னு கூட எனக்கு டவுட்டா இருக்கு.”
“முதல்ல உண்ம என்னன்னு தெரியணும் அண்ணி. உண்ம என்னன்னு தெரியாம எப்புடி அவங்க மேல இப்புடி ஒரு பழிய போட முடியும்?”
“இவ்வளவு காலம் ட்ரை பண்ணிட்டுத் தான் இருக்கேன். என்னால எதுவுமே கண்டுபிடிக்க முடியல. அதனால தான் இந்த விஷயத்த உங்ககிட்ட சொல்லலாம்ன்னு முடிவு பண்ணேன்.”
“அதெப்புடி? ரெண்டு நாள் முன்னாடி வரைக்கும் அவ்வளவு சண்ட போட்டீங்க என்கூட. இப்ப இவ்வளவு பெரிய விஷயத்த என்கிட்ட வந்து சொல்றீங்களே..!”
“என்னன்னு தெரியல. நமக்குள்ள நடந்த சண்டைக்கு அப்புறம் உங்க மேல ஒரு நம்பிக்க வந்திருக்கு எனக்கு.”
“ஹ்ம்ம். நம்புனதுக்கு தேங்க்ஸ் அண்ணி. சீக்கிரமாவே இதுக்கு ஒரு முடிவு கட்டலாம். நீங்க இது பத்தி பெருசா அலட்டிக்காம தூங்குங்க. நா பாத்துக்குறேன். நீங்க காலைல இங்க வரும் போது அவன் லேப்டாப்ப கொண்டு வாங்க.”
“ஹ்ம்ம்”
“ஓகே.. எதப் பத்தியும் யோசிக்காம இப்ப தூங்குங்க.”
“ஹ்ம்ம்”
“குட் நைட்”
“ஹ்ம்ம். குட் நைட்”
தொடரும்….
mrr.anniyan@gmail.com