‘எப்படிடா வீட்டுக்கு போவோம்.. மழை வேற இப்படி.. வந்தாலும் கஷ்டம் வரலைனா ரொம்ப கஷ்டம்’ புலம்பியபடி வண்டியில் அமர்ந்து மழையை ரசிக்கும் எனது பெயர் மணி, தமிழ்நாட்டில் ஒரு வெஸ்டர்ன் டான்ஸ்,

என் பெயர் கணேஷ். நான் ஒரு பொறியியல் கல்லூரியில் மூன்றாம் ஆண்டு படிக்கிறேன். வயது 22. என் மேம் பேரு முத்துப்ரியா. அவளுக்கும் எனக்கும் 4 வருசம்தான் வித்தியாசம். குள்ளமான உயரம்.

வணக்கம் நண்பர்களே என் பெயர் அரவிந்த் வயது 19. நான் கல்லூரி முதலாம் ஆண்டு படித்து வருகிறேன். என் அப்பா பெயர் ராஜேஷ். தனியார் கம்பெனியில் வேலை செய்து வருகிறார். அம்மா

சனிக்கிழமை ராத்திரி நண்பர்களோடு சென்னையில் இருக்கிற ஒரு ஐந்து நட்சத்திர ஹோட்டலில் டின்னர் முடிச்சிட்டு அங்கேயே சரக்கு அடிச்சிட்டு 10 மணிக்கு கிளம்பி என் வீட்டுக்கு வந்துட்டு இருந்தேன். சென்னையில் ஒரு

வணக்கம் நான் உங்கள் நண்பன் ரோஹித். என்னை பற்றி கூற வேண்டும் என்றால் கோவை மாவட்டத்தை சேர்ந்த 27 வயது நிரம்பிய முதுகலை பட்டம் பெற்ற இளைஞன், 5.7 அடி உயரமும்

காலை 445 மணி. அலாரம் அடிக்கும் சத்தம் மண்டையை பிளந்தது. எழுந்திருக்க முடியாமல் கண்கள் மூடியபடியே போனை எடுத்து அலாரமை அடக்கினால். பெருமூச்சு விட்டபடியே சோர்வுடன் கண்களை திறந்தாள். இன்றையனாலும் அவளுக்கு

இன்று காலை நாங்கள் புனேவில் இருந்து மும்பை வரை காரில் செல்கிறோம். இப்பொழுது நேரம் காலை எட்டு முப்பது. நாங்கள் காரில் அமர்ந்து இருக்கிறோம். அறை மணி நேரம் ஆகிவிட்டது நான்