அத்தியாயம் 3: சிறிது நேரத்தில் அருண் ரெடியாகி கீழே வந்தான். வந்தவன் அம்மாவை நோக்கி, அருண் : அம்மா நான் இன்னைக்கு பிரென்ஸ் கூட ஒரு பிக்னிக் போய்ட்டு வந்துடரேன்.. மாலதி

என் நீண்ட நாள் ஏக்கம் இன்று தான் தணிந்தது. இன்று முதல் சில நாட்களுக்கு அம்மு ஆண்டி மற்றும் மதனுடன் தங்க போகிறேன். இந்த வாய்ப்பை சரியாக பயன் படுத்தி ஆண்டியை

வெங்கடேசனின் வீடு ஈரோடு பெரியார் நகரில் இருந்தது. மொட்டை மாடியில் நின்றபடி, அதிகாலையின் சில்லென்ற காற்றில் லயித்திருந்த அவரது காதுகளில், ரயில்வே நிலையத்தின் ஒலிபெருக்கியில் அறிவிப்பு ஒன்று செய்யப்பட்டுக் கொண்டிருந்தது நன்றாகக்

பூட்டியிருந்தக் கதவைத் திறந்து கொண்டு உள்ளே நுழைந்தேன். கண்ணில் முதலில் தென்பட்டது அந்த துப்பட்டா. அதன் பின்னே ஒரு ஆண் மகன் முனகும் மெல்லிய சப்தம். சோபாவில் உட்கார சென்ற நான்

அப்துலையும் அவன் அப்பா ரஹீமையும் ஒரே நேரத்தில் பார்த்தால், இருவரும் சகோதரர்களாக இருப்பார்கள் என்று நம்ப வாய்ப்பிருக்கிறது. உயரம்,உடல்வாகு,நிறம்,கண்கள் இவற்றோடு குரல், பேச்சு என அவர்களுக்குள் பல ஒற்றுமைகள் இருந்தன. ரஹீமுக்குத்

எனது பெயர் கார்த்திக் (பெயர் மாற்றப்பட்டுள்ளது). முந்தைய கதையில் நான் என் ரயில் பயணத்தின் போது நடந்த சம்பவத்தை கூறினேன். இது அதன் தொடக்கம். கதை சுருக்கம் : இதுவரை –

வணக்கம் நண்பர்களே எனது பெயர் கதிர், நான் தமிழ் நாட்டில் ஒரு கிராமத்தில் வசிக்கிறேன் வயது 24, எந்நக்கு இரு பெண் தோழிகள் இருந்தார்கள் அவர்களின் பெயர் வைஜந்திமாலா மற்றும் மாலதி