என்ன ராஜ் இன்னும் சாப்பிடபோக வில்லையா? என்று கேட்டபடியெ க்டைக்குள் வந்தார். இல்லை மாமா அப்பா வண்டியை [எம்-80] எடுத்துகிட்டு பக்கத்து ஊருக்கு போய் இருக்கார், அவர் வந்தவுடனே சாப்பிட போகனும்” சொன்னேன்.சரி நான் கடையை பார்த்துக்கொள்கிறேன் நீ ப்ரியாவை வீட்டில்விட்டுவிட்டு அப்படியே சாப்பிட்டுவிட்டு வா” என்றார்.
“நான் வண்டி இல்லையே”-நான்.
“பரவாயில்லை சைக்கிளில் கூப்ப்டிடுகிட்டு போ என்று சொன்னவர். என் பின்னால் பார்த்து “ இல்லை ,வேண்டாம்” என்றார். அதைக்கேட்ட ப்ரியாவும் “க்ளுக்” என்று சிரித்தாள்.ஏனென்று புரியாமல் பின்னால் பார்த்த நான் என்னையும் அறியாமல் சிரித்துவிட்டேன்.ஆம் அங்கு நின்று இருந்த சைக்கிள்களில் கேரியர் இல்லாமல் இருந்தது.கண்டிப்பாக எந்த அப்பாவும் தன் மகளை இப்படி அனுப்பமாட்டார்கள் .
“இல்லை அப்பா ,நான் ராஜ்கூட நடந்து போய்கிறேன்” –என்று ப்ரியா சொன்னாள்.”ம்ம் சரிமா, பேக் இருக்கட்டும் நான் எடுத்து வருகிறேன்” என்றார்.
நான் இப்போது ப்ரியாவுடன் தனியாக நடந்து கொண்டு இருந்தேன்.நான் அவளேயே பார்த்து கொண்டு நடந்தேன்.நான் அவளை மட்டும் பார்த்துகொண்டு நடக்கிறேன் என்றுஅறிந்த ப்ரியா பொங்கி வந்த சிரிப்பை அடக்கிக் கொண்டு வந்தாள்.
எனக்கு என்ன பேசுவதே என்று தெரியவில்லை..அவள் கொள்ளை அழகு என்னை ஊமையாக்கி இருந்தது..அவளுடன் நான் நடப்பதை என்னவோ ஒலிம்பிக்கில் தங்கப்பதக்கம் வாங்கியதை போன்று பெருமையாக , கர்வமாக இருந்தது.
தேசியநெடுஞ்சாலையிலிருந்து மேற்கிலிருந்த எங்கள் ஊர் பூமிபந்து மேற்கிலிருந்து கிழக்கில் சுற்றுவதால் என்னவோ மிக விரைவாக வந்தது.நான் அவளை வீட்டில் விட்டுவிட்டு என் வீட்டிற்கு வந்தேன்.நான் என் காதலை அவளிடம் சொல்ல வேண்டும், அதுவும் சீக்கிரம் , எப்படி சொல்வதேன்று கொஞ்சம் படபடப்பாகவே இருந்தது.
நான் அதற்காக ஏற்கனவே ஒரு இதயத்தின் மிது ரோஜா இருப்பதைப்போன்ற ஒரு வாழ்த்துஅட்டையை வாங்கி வைத்து இருந்தேன்.
அதில்
“பூவே உன்னை நேசிக்கிறேன்.
உன் பதிலாக
உன்னையே எதிர்ப்பார்க்கும்”
உன் ராஜ்.
என்று எழுதியிருந்தேன்.
என் பெயரை எழுதாமலிருக்க அள்வு நான் கோழையல்ல, ஆனால் அவள் ஏற்றுக்கொள்ளாவிட்டால் என்னசெய்வது என்றுதான் தெரியவில்லை.
அடுத்த நாள் காலை 11.00 மணி இருக்கும் ,என் வீட்டில்ருந்தவர்களும், அவள் அம்மாவும் அவள் தங்கையும் சேர்ந்து நாங்கள் ஒத்திக்கு வாங்கியிருந்த கரும்புதோட்டத்திற்கு மோட்டரில் குளிப்பதற்கு சென்று இருந்தார்கள்,அவள் மட்டும் வீட்டில் தனியாக இருந்தாள்.ம்ம்ம் இதுதான் என் காதலை சொல்லுவத்ற்கு சரியான சமயம் என்று அவள் வீட்டிற்கு சென்றேன். கதவு தாழிடாமல் லேசாக சாத்தியிருந்தது.
“ ப்ரியா” என்றேன்.
“யார்?” என்றபடியே உள்ளேயிருந்து வந்தவள், என்னைப் பார்த்ததும், குழம்பியவளாக.
“என்னங்க ராஜ்” என்றாள்.
“ஒன்றும்மில்லை” என்றேன்.
“ம்ம் சரி உட்காருஙகள்” என்றாள். எதிர்புறமிருந்த திண்னையைக்காட்டி..
[காதலிக்க தெரிகிறது..காதல் அட்டையை வாங்க தெரிகிறது….அதில் எழுத தெரிகிறது… ஆனால் அதை கொடுப்பதற்குதான் தைரியம் இல்லை… என் இதயம் திக்.. திக்.. திக்.. திக்….. என்று உள்ளேயடிப்பது வெளியே கேட்டது..].
ம்ம்ம் துணிந்தவனுக்கு தூக்குமேடையும் பஞ்சுமெத்தைதானென்று தைரியத்
தை வரவழைத்துக்கொண்டு அந்த காதல் அட்டை அவளிடம் கொடுத்தேன்…
அதை வாங்கி மெதுவாக பிரித்து படித்தாள்.
அவள் முகத்தில் எந்த சலனமும் இல்லை..
கம்பன் சொல்வானே” சித்திரத்தில் வரைந்த செந்தாமரை மலர்”என்று அதுபோல இருந்தது அவள் முகம்…
அவளின் மெளனம் எனக்கு கலவரத்தை ஏற்படுத்தியது..
[ஒர்ஆண்தனக்குஅநியாகமாகவிதிக்கப்பட்டமரணத்தண்டனையைகூட பொறுத்துக் கொள்வான்.. ஆனால் காதலை சொன்னபிறகு அவளின் மெளனத்தை மட்டும் பொறுத்துக் கொள்ள முடியாது…]
முன்று நிமிடங்கள் கழிந்து இருந்தது…அவளின் மெளனம் இப்போது எனக்கு தைரியத்தைக் கொடுத்துஇருந்தது..
“ப்ரியா ,I LOVE YOU” என்றேன்.
அவள் இப்போதும் மெளனமாகவே இருந்தாள்.
நான்” ப்ரியா” என்றேன்
அவள் “ம்ம்ம்ம்”என்றாள்.
“I LOVE YOU” என்றேன்..
அவள் இப்போதும் “ம்ம்ம்” என்றாள்.
“என்ன, பிரியா எதுவும் சொல்லமாட்டேங்கிறாய்”என்றாள்.
“ட்யூப் லைட், நான் “I LOVE YOU” க்குதான்” ம்ம்ம்” என்று சொல்லுகிறேன். போதுமா?..என்றாள்….
“ராஜ் .I LOVE YOU”- என்றாள் அவள் செவ்வாய் பிரித்து..கொஞ்சம் அழுத்தமாக..நான் சொன்னதைக்காட்டிலும்..
“காதல் என்னும் தேர்வுஎழுதிக் காத்துஇருந்த
மாணவன் நான்…உன் உள்ளமென்னும் ஏட்டில்
என் எண்ணை பார்தத போது, என்னை நம்பவில்லை
எந்தன் கண்ணை நம்பவில்லை” என்ற பாடல்தான் என் மனதிலொலித்தது…
[அவள் ம்ம்ம்ம்” என்று சொல்லி பல வருடம் கழித்துதான் இந்த பாடல் திரைக்கு வந்தது என்றாலும் இதைவிட ஒரு வரிகள் எனக்கு புலப்படவில்லை.]
ம்ம் அவளும் என்னை காதலிக்கிறாள் என்று எனக்கு தெரிந்துவிட்டது,,ம்ம் இனி என்ன செய்ய? பாரதிராஜாவாக இருந்தால் ஒரு 10,15, பெண்களுக்கு வெள்ளைகவுனை மாட்டிகொண்டு டூயட் பாடலாம்…இல்லை டைரக்டர் சங்கராக இருந்தால், ஒர் வெளிநாடு டூருக்கு போயிருக்கலாம்…நான் அவளை காதலிக்க வேண்டியதுதான்…ஒரு டூயட்சாங் கூட இல்லாமல்…
ஓர் ஆண் காதலிப்பதைவிட ஓர் பெண்ணால் காதலிக்கபடுவதே தனி இன்பம்..அந்த இன்பத்தை அணுபவித்தவர்களுக்கு மட்டும்தான் தெரியும்.
ப்ரியாவை நான் சந்தித்தது, அவளுடன் பேசியது எல்லாம் அவளுடைய வீட்டில்தான்..காலை உணவு முடிந்தவுடன் அவளது அம்மா என்னுடைய வீட்டிற்கு வந்துவிடுவார்கள்.நான் ப்ரியாவுடன் அவளது வீட்டில் பேசிக்கொண்டு இருப்பேன்….இல்லை காதலித்துக் கொண்டு இருப்போம்..
“விழியில் விழுந்து
இதயம் நுழைந்து
உயிரில் கலந்த
உறவே…’
……………………………………………………………………………………………………………………………………………….ப்ரியா படத்தில்
“என்னுயிர் நீதானே
உன்னுயிர் நாந்தானே
நீ யாரோ இங்கு
நான் யாரோ
ஒன்றாய் சேர்ந்தோமே
இன்பம் காண்போமே..”
……………………………………………………………………………………………………………………………………..
“ஒரு ஜீவன் அழைத்தது
ஒரு ஜீவன் துடித்தது
இனி எனக்காக அழ வேண்டாம்
இங்கு கண்ணீரும் விழ வேண்டாம்”
என்று இளையராஜாவின் இசையில் வைரமுத்துவின் வரிகள்..எங்கள் காதலை எங்கள் வீட்டு டேப்ரிக்கார்டர்களில் ஒலித்தது…
ஒர் நாள்…
ப்ரியாவின் வீட்டில் ,
“நீங்கள் நன்றாக படிப்பீர்களாமே.. பத்தாவது வகுப்புப்பொதுத்தேர்வில் எவ்வள்வு மார்க்?” என்றாள்…
“நான் 440 மார்க்” என்றேன்.
நிஜமாகவா?.. என்றாள்.
“ம்ம்ம்ம்ம்” என்றேன்.
“நீ எவ்வளவு மார்க் எடுப்ப்பாய்?”- நான்
“கொஞ்சம் குறைவாகத்தான் எடுப்பேன் என்று நினைக்கிறேன்”-அவள்
“ஏன் சரியாக படிக்கவில்லையா’- நான்
‘ஆமாம், ஏன் உங்களுக்கு தெரியாதா?-அவள்
“எனக்கு எப்படி தெரியும்”- நான்
என்னை காதல் பார்வை பார்க்க தெரிந்தது உங்களுக்கு ம்ம்…உங்கள் பார்வையை மீறி என்னால் எப்படி படிக்க முடியும்?’-அவள்…
நான் மெலிதாக சிரித்தேன்.
“ப்ரியா”- நான்
“ம்ம்ம், சொல்லுங்க”- அவள்
“உனக்கு பாவாடைச்சட்டை அழகாக இருக்கும்..”.-நான்
“என்ன சொல்லவரீங்க “-அவள்
“இல்லை பாவாடைச்சட்டையில் பார்க்க வேண்டும் என்று ஆசையாக இருக்கிறது “-என்றேன்.
“நீங்கள் என்னை முதன்முதலில் பார்த்த்போது பாவாடைசட்டையில்தானே இருந்தேன்.”- என்றாள்.
“இல்லை ஷால் போடாமல்” என்றேன்.
அவள் உக்கிரமாக என்னை பார்த்தாள்.” நான் அந்த அர்த்ததில் சொல்லவில்லை”‘ என்றேன் அவசரமாக…
“எனக்கு உங்களை நன்றாக தெரியும், ராஜ், நீங்கள் என்னை தவறாக பார்க்கவேண்டும் என்று நினைத்துப்பார்த்தால் என்னை விளையாட்டுப்போட்டியின்போது , நான் ஸ்கிப்பிங் விளையாடும்போதுகூட தரையைதானே பார்த்தீர்கள்?—என்றாள்
எனக்கு நிம்மதி பெருமுச்சுவந்தது.
“நீங்கள் அப்படிபட்டவர் என்றால் என்னை விட என் தங்கையை அல்லவா காதலித்து இருப்பீர்கள்”..
நான் குழப்பாமாக அவளைப் பார்த்தேன்.
“எனக்கு தெரியும் ராஜ். அழகர்கோயிலிலிருந்து வரும்போது என் தங்கையையும் மீறி உங்கள் காதல் என்மீதுதான் இருந்தது என்று…அந்த நிமிஷம் முதலே உங்களை காதலிக்க ஆரம்பித்து விட்டேன்” என்றாள்..
எனக்கு திக் என்று இருந்தது…
ஆம், போன அரையாண்டு எல்லாரும் அழகர்க்கோயிலுக்குப்போனபோது, என் தங்கை,என் அம்மாவும்,அவள் தங்கையும் தீர்த்தம் ஆடினார்கள்[குளித்தார்கள்] என் அம்மாவும் தங்கையும் மாற்று உடைஎடுத்து வந்து இருந்தார்கள்..அவள் தங்கை மாற்று உடை இல்லை…என்வே ஈரமான துணியுடதான் இருந்தாள். ஒளிபுகாத பாவாடைசட்டை என்பாதால் அப்படியே இருக்கட்டும் என்று உள்ளாடை மட்டும் அவிழ்த்து வைத்து இருந்தாள்.. வெறும் பாவாடைசட்டைமட்டும் போட்டுக்கொண்டுதான் மலையில் இருந்து கிழே இறங்கி வந்து இருக்கிறாள். அவர்கள் இயற்கைகாக ஒதுங்கும்போது என் அம்மா அவளை கவனித்து, என் தங்கையுன் ப்ழைய சுடிதாரியின் ஷாலை கொடுத்து இருக்குறாள்.
பஸ்ஸில் அவள் அருகே உட்கார்ந்த அடுத்த கணமே அவளின் தொடையில் என் தொடை பட்ட அடுத்த கணமே எனக்கு அவளின் உடல் வனப்பும்சூடும் சுட்டது.. அவளோ அடுப்பில் வைத்த அலுமினிய பாத்திரம் போல சூடாக மாறினாள். மாஹி கூட தயாராக 2நிமிடம் ஆகும் போல..ஆனால் அவளோ ஒரு நிமிட்த்திலே கொதித்துபோயிருந்ததாள்..அதனால் என் மடியுன்மீது அவள் அமர்ந்தாள்.
வெறும் பாவாடை மட்டும் போட்டு இருந்தாலோ என்னவோ அவளின் தொடையிடுக்கின் மொத்தசூடும் என் தொடையுல் இறங்க..என் சுன்னி என்னையும் மீறி அவளின் தொடையிடுக்கில் செல்லவேண்டும் என்று துடித்தது..
பக்கத்தில் ப்ரியா
ஒரு நிமிடத்திலே நான் என்னை உணர்ந்தேன்.
மெதுவாக என்னை கட்டுபடுத்திக் கொண்டே ப்ரியாவை பார்த்துகொண்டு இருந்தேன்…
ப்ரியாவின் தங்கை என் கையை எடுத்து அவளின் தொடையிடையே வைக்க துடித்தாள்.. னான் நான் மெதுவாக அவளை பிடித்துக் கொண்டேன்.அவளை ஒரு குழந்தையை போல என் தோளில் சாய்த்துக்கொண்டே ப்ரியாவிடம் என் காதலை பார்வையில் வெளிப்படுத்தினேன்..என் தோள்பட்டையிலிருந்து என் உடம்பின் சூட்டை வைத்தே என்னை எடைப்போட்டு இருக்கிறாள் ப்ரிய்யா……. அன்று அவள் தங்கையின் காமத்தை வென்ற எனக்கு இன்று அவளின் காதல் கிடைத்து இருக்கிறது..
அடுத்த நாள்
ப்ரியாவின் வீட்டில்
ப்ரியாவுடன்
“என்ன ப்ரியா டல்லாக இருக்கிறாய்?”-என்றேன்.
“ ஒன்றுமில்லை” –என்றாள்.
“போரடிக்கிறதா?”- என்றேன்.
:ம்ம்’’—– அவள்.
“மீனாட்சியம்மன் கோயிலுக்கு போவோமா?-என்றேன்.
ஆசையாக இருக்கிறது. ஆனால் அப்பா விடுவாரா? என்று தெரியவில்லை- அவள்.
கவலையை விடு மாமாவிடம் நான் கேட்டுக்கொள்கிறேன்- என்றேன்.
அப்ப சரி, வருகிறேன்”-என்றாள்.
அவளிடம் பேசிக்கொண்டே வீட்டுனுள் சென்றேன்.
அவள் வீடும் எங்கள் வீடும் ஒரே மாதிரிதான் இருக்க்கும்.வீட்டினுள் சென்றவுடன் இடதுபக்கம் சமையறையும் அடுத்து ஒரு ஹாலும் உள்ளே ஒரு ஹாலும் இருக்கும். இரு வீட்டு நடுஹாலிலும் ஓட்டு திறந்த முற்றம் இருக்கும். அதை நடுவில் ஒரு 7 அடி சுவர் பிரிக்கும். எங்கள் வீட்டில் மழை நீர் விழும் இடத்திற்கும், ஹாலுக்கும் நடுவில் ஒர் 6அடி உயரத்திற்கு சுவர் இருப்பதால் அதை பாத்ரூம் மாதிரி பயன்படுத்துவோம்.ஆனால் ப்ரியா இருக்கும் வீட்டில் மழை நீர் விழும் பகுதிக்கும் ஹாலுக்கும் நடுவில் சுவை 2 அடி உயரத்திற்கே இருந்தது.எங்கள் வீட்டில் சமையல்திட்டிற்கு எதிர்புறம் வெறும் தரையாகவும்,அவள் வீட்டில் திண்னையாகவும் இருந்தது.
நடுஹாலில் அவளது அப்பா படமும் அவர்கள்து கல்யாண படமும் இருந்தது.அதன் கீழ்வரிசையில் அவர்கள் மூன்றுகுழந்தைகளின் படமும் இருந்தது.
அதில் ப்ரியா படமும் இருந்தது.6 மாதகுழந்தையாக குப்பறபடுத்துக்கொண்டு கையில் கிளுகிளுப்பையை வைத்துக்கொண்டும் கொஞ்சம் இல்லை நன்றாக கொளு கொளு என்று இருந்தாள்.
“ஏய் ப்ரியா நீயா?”-என்றேன்.
ஆமாம்’, ஏன்?- என்றாள்.
“மிக அழகாக இருக்கிறாய்?’ உன் ட்ரெஸ் நன்றாக இருக்கிறது?-என்றேன்.
அவள் என்னை முறைத்தாள். ஆம் அதில் அவள் ட்ரெஸெ போடவில்லை.
உங்களுக்கு ஸேட்டை அதிகம்.-என்றாள்.
நான் அந்த போட்டோ அருகில் அவளுக்கு முத்தம் கொடுத்தேன்.போட்டோவிற்குத்தான். ‘ஏய் ராஜ் அங்கேல்லாம் முத்தம் கொடுக்காதீர்கள்” என்றாள்.
“சீ சீ நீங்கள் அங்கேதான் முத்தம் கொடுப்பீர்கள் என்று எனக்கு நன்றாகதெரியும். என்றாள்.
நான் அங்கேதான் முத்தம் கொடுப்பேன் என்று உனக்கு தெரியுமா? சந்தேகத்துடன்”யார் சொன்ன?” என்றேன்.
“ம்ம் அதுவா அத்தை” என்றாள்.. அதுதான் ப்ஸ்ஸில் ஒரு பெண்ணிடம் அங்கே தொட்டீர்களாமே?” என்றாள்.
எனக்கு பகீர் என்று இருந்தது. இதையெல்லாமவா இவளிடம் சொல்லுவது என் மானம் , மரியாதையே பறிபோனது மாதிரி இருந்தது. நான் அவள் முன்னால் கூனிக்குறுகி நின்றேன்.
“ஒரு பெண்ணிடம் பொதுஇடத்தில் அப்படியா அநாகரிமாகவா நடந்துகொள்வீர்கள்?”- என்றாள்.
கிட்டதட்ட எனக்கு கண்ணீரே வந்துவிடும் போல இருந்தது,நான் மெளனமாக இருந்தேன்.
“ நீங்கள் தொடும் அன்று அவள் வீட்டிற்கு ஒதுங்கும் நாளாக இருந்து இருந்தால், அந்த பெண் எவ்வள்வு சங்கடப்பட்டு இருப்பாள்?”
என்னை யாரோ சாட்டையால் அடிப்பது போல் இருந்தது.எனக்கே அவமானமாக இருந்தது..அமைதியாக இருந்தென்.
காதல் பண்பாட்டை கற்றுத்தருகிறது, அன்பை சொல்லிக்கொடுக்கிறது.நாகரிகத்தை கற்றுத்தருகிறது.
அவள் நிறுத்தவேயில்லை..”ம்ம் சரி சரி இனிமேல் இப்படி நடந்துகொள்ளாதீர்கள். அந்த பெண்ணைப் பார்த்தால் மன்னிப்பு கேளுங்கள்? – என்றாள்.
அவள் அமைதியாக இருந்தாள் என்னவேன்று கேட்க வந்தேன் என்னை அமைதியாக்கிவிட்டாள்.
சரி சரி கொஞ்சம் சிரியுங்கள் ராஜ் என்றாள் முகத்தை இயல்பாக மாற்றிக்கொண்டு..
நான் அமைதியாகவே இருந்தேன்.
அவள் என்னஎன்னவோ சொன்னாள், எனக்கு இறுக்கம் தளரவில்லை,
“கொஞ்சம் காலம் பொறுங்கள் ராஜ் அந்த போட்டோவில் இருப்பதைபோல நானே உங்கள் மடியில் இருப்பேன் அப்போது என்னை கொஞ்சிக்கொள்ளுங்கள்”-என்றாள்,
நான்” எப்படி ? கையில் கிளுகிளூப்பையுடனா? “ என்றேன்.
“இல்லை, இடுப்பில் கொடிகொலுசுடன் மட்டும்’ என்றாள்.
அவள் என்ன சொல்லி இருக்கிறாள் என்று நான் யோசித்து உணர்ந்துக்கொள்ளும் முன்னமே அவள் வீட்டில் உள்ள அடுத்த அறைக்குள் சென்று கதவை சாற்றிக்கொண்டாள். அவள் கதவை தாழிடும் முன்னரே கதவை தள்ளி பிடித்துக்கொண்டேன்.
‘கதவை திற ப்ரியா” என்றேன்.
“வேண்டாம் ராஜ்”
நான் கதவை என் பலம் கொண்டு அழுத்தியிருந்தால்,கதவை தள்ளி இருப்பேன்,ஆனால் நானும் என் பலத்தை காட்டாமல் வெறுமே பிடித்து இருந்தேன்.
“ஏன் ப்ரியா கதவை திறந்தால் என்னாகும்?” என்றேன்.
“நான் இப்போதே இடுப்பில் கொடிகொலுசுடன் நிற்பேன்”என்றாள்.
“நான் அப்படிதான் உன்னை பார்க்கவேண்டும் ப்ரியா கதவை திற” என்றேன்.
“ப்ளீஸ் ராஜ் வேண்டாம் போங்கள் “”ப்ளீஸ்”ப்ளீஸ்” என்றாள்.
அவள் சொன்ன”ப்ளீஸ்” என்ற சொல்லையும் மீறி செல்ல எனக்கு மனம் இல்லை.
நான் வாசலுக்கு திரும்பினேன்.அவள் கதவை திறந்து என்னை பார்த்து பழிப்புக்காட்டினாள், நான் சிரித்துக்கொண்டே என் வீட்டிற்குச் சென்றேன்.
ரு இரண்டு முன்று நாளில் அவள் அப்பாவிடம் அவளை மீனாட்சியம்மன் கோயிலுக்கு கூட்டிச்செல்ல சம்மதம் வாங்கினேன்.வரும் ஞாயிறு யன்று போவதாக முடிவு செய்து இருந்தோம். என் அம்மாவிடமும் சொல்லி இருந்தேன் அவரும் ஒன்றும் சொல்லவில்லை’ சரிடா , அவளை கோயிலுக்கு கூப்பிட்டுக்கிட்டு போ” என்றாள்.
என்னை விட ப்ரியாவை தம் வீட்டு மருமகளாக ஆக்கவேண்டும் என்ற ஆசையும் ஆர்வமும் என் அம்மாவிற்குதான் அதிகம் இருந்த்து என்று சொல்லவேண்டும். ப்ரியாவின் குணம் அப்படி. அதிர்ந்து பேசமாட்டாள், வீட்டு வேலை அனைத்தையும் அவளே பார்பாள், அவள் தம்பி, த்ங்கையுடன் சண்டையிடாமல், பொறுப்பாகவும், மிகவும் பாசமாகவும் இருப்பாள்.அதனால் இப்படிபட்ட ஒரு பெண் தனக்கு மருமகளாக வேண்டும் என்று ஒரு தாய் நினைப்பதில் ஒரு தவறும் இல்லை. என் அம்மா மட்டும் இல்லையேன்றால் நான் இன்னமும் அவளிடம் பேசியிருக்க்கூட மாட்டேன்.இந்த விஷயத்தில் என் அம்மாவிற்குதான் நான் நன்றிச்சொல்ல வேண்டும்.
அன்று ஞாயிறு க்கிழமை. நான் காலையிலே கிளம்பி ரெடியாகிவிட்டேன். இன்னமும் அவள் வீட்டில் இருந்து அவள் கிளமபவேவில்லை.ஏன் என்று எனக்கு தெரியவும் இல்லை.காலையில் கோலம் போடகூட அவள் வரவில்லை. அவள் வீட்டிற்கும் சேர்த்து என் அம்மாதான் கோலம் போட்டுஇருந்தாள்.அவள் அம்மா அவ்வளவு சோம்பேறி.
காலை 7 மணிக்கே கிளம்புவதாக பேசியிருந்தோம்.ஆனால் மணி 11 ஆகியும் அவள் கிளம்பவேயில்லை.ஏன் மறந்துவிட்டாளா? என்றும் தெரியவில்லை.நான் குட்டிப்போட்ட பூனை மாதிரி அவள் வீட்டு வாசலுக்கும் , என் வீட்டு வாசலுக்கும் நடந்துக்கொண்டுயிருந்தேன்.
“டேய் என்னடா , இங்கேயும் அங்கேயும் அலைந்துக்கொண்டு இருக்கிறாய்?” என்று அதட்டலுடன் என் அம்மா கேட்டாள்
இல்லை யம்மா ப்ரிய்யா கோயிலுக்கு வருகிறேன் என்றாள்” என்று இழுத்தேன்..
அதற்கு அவள் “ இப்போது அவள் கோயிலுக்கு எல்லாம் வரமாட்டாள் , புதங்கிழமை கூப்பிட்டுகிட்டு போ” என்றாள். எனக்கு காரணம்விளங்கவில்லை.மரம் மாதிரி அந்த இட்த்திலே நின்றுகொண்டு இருந்தேன்.” டேய் உனக்கு விளங்கவில்லையா, அவளுக்கு வீட்டுக்கு தூரமான நாள் அதனால் இன்னம் 3 நாள்களுக்கு அவளை வெளியெ கூப்பிட்டுகிட்டு போக கூடாது? என்ன சரியா? என்றாள்.
நான் “ சரிம்மா” என்றபடி எதிரிவீட்டுதிண்னையிலிருந்து அவள் வீட்டை கவனித்தேன், அவள் கதவின் பின்புறம் இருந்து என்னை கவனித்துக்கொண்டு இருந்த்து. கதவின் நிலைக்கும் கதவிற்கும் இடையேயுள்ள இடைவெளியில் தெரிந்த்து.என்ன இருந்தாலும் கணவன் என்ற நிலைவரும் வரையில் எந்த பெண்ணும் இந்த விசயதை ஒரு ஆணிடம் கூறமாட்டாள்.
நான் அங்குஇருந்து சென்றேன்.,அவளை சங்கடபடுத்தகூடாது என்று.
அடுத்த நாள் நான் அவளை பார்க்கவேயில்லை.
என் காதல் விசயத்தை மாணிக்கத்திடம் கூட சொல்லவேல்லை.சொல்லகூடாது என்று இல்லை.சொல்லவில்லை அவ்வளவுதான்.
அடுத்த நாள் மாலை 5 அல்லது 6 மணி இருக்கும், நான் கடையில்ருந்து வீட்டுற்கு வந்தேன்.அவள் அவள் வீட்டுவாசலில் உட்கார்ந்த்து இருந்தாள். என்னை பார்த்த்தும் எழுந்து உள்ளே செல்ல முயன்றாவள் என்ன நினைத்தாளொ வாசலிலே உட்கார்ந்துக்கொண்டாள்.
“நாம் எப்போது சந்திக்கலாம்?” என்று சைகையில் கேட்டேன்.
அதற்கு அவள் மேலே காட்டி, கிழே தரையை காட்டினாள்.
எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.
என்னவென்று? திருப்பியும் சைகையுல் கேட்டேன்.
அப்போதும் அதெ சைகையை காட்டினாள்.
எனக்கு புரியவில்லை.
என்னவேன்று மீண்டும் சைகையில் கேட்டேன்.
எனது பொடனியில் கொஞ்சம் வேகமாகவே ஒரு அடி விழுந்த்து.
ஏண்டா, அவள் காலையில கோலம் போடுகிற போது பேசலாம் எங்கிறாள்.. அதுகூட தெரியாம அவள போட்டு என்ன என்ன இம்சை பண்ணிகிட்டு இருக்க? உனக்கேல்லாம் ஒர் லவ்வு வேற? என்று என் அம்மா என் பின்னாடி நிண்று என்னை கேலிச்செய்தாள்.
நான் ப்ரிய்யாவை பார்த்தேன் அவள் அப்போது உள்ளே போயிருப்பாள் என்று நினைக்கிறேன்
அடுத்த நாள் காலை 4.30 மணிக்கே அவள் வீட்டின் எதிர்புறம் உள்ள திண்னையில் உட்கார்ந்து கொண்டேன்,அவளின் வருகையை எதிர்பார்த்து.
காலை 5.15 மணிக்கு சரியாக அவள் வீட்டுக்கதவு திறந்தது. அவள் என்னைப்பார்த்தபடியே கோலம் போட வெளியே வந்தாள்.
எப்படி சொல்வது?….. கரிய மேகத்திலிருந்து ஒரு பெளர்னமி நிலவு வீதியுலா வந்தது போல என்ற……
… அவள் கேரளா பட்டு பாவாடைச் சட்டை அணிந்து இருந்தாள்.நீணட கூந்தலை நுனியில் கட்டி,ஒரு சின்ன சந்தன கோடு, அதற்கு கீழ் சின்ன வட்டமான குங்குமப்பொட்டு,
என்று ஒரு அழகு பதுமையாக இருந்தாள்.
அவள் அழகைப்பார்த்துச் சிலையாக இருந்த நான் அவளிடம் எதுவும் பேசவில்லை.
“என்ன? “ என்று சைகையில் கேட்டாள்.
“ ஒன்றுமில்லை” என்று தலையாட்டினேன்.
அன்று காலை 11.00 மணிக்கு அவள் வீட்டில் அவளைச் சந்தித்தேன்.எங்கள் இருவரின் வீட்டுக்கும் தெரியாமல் இல்லை.அவர்கள் ஒன்றும் சொல்லவில்லை.பின்னே எங்களின் இந்த காலை சந்திப்பை அவர்கள் காலை 11.00 மணி காதல் காட்சி என்று பெயரே வைத்து இருந்தனர்.
“ ஏய், ப்ரியா நீ கேரளத்து பெண்குட்டியோ?”” –நான்
“ ஆமாம், அம்மாவுடைய அம்மா கேரளா பூர்வீகம் என்பர்கள். ஏன் கேரளா பெண் என்றால் பிடிக்காதா? என்றாள்.
“பிடிக்கும், பிடிக்கும் ரொம்ப பிடிக்கும். நான் போன வருடம் கேரளா டூர் போனபோது கல்யாணம் செய்தால் கேரளா பெண்னைத்தான் கல்யாணம் செய்யவேண்டும் என்று நினைத்தேன்” என்றேன்.
“அது என்ன தமிழ் பையன்களுக்கு மலையாளப்பெண்கள் என்றால் அவ்வளவு ஒரு இஷ்டம்?” என்றாள்.
அவள் இஷ்டம் என்ற வார்த்தையின் உச்சரிப்பே மலையாளி என்று உறுதிபடுத்தியது.
நான் உதட்டை பிதுக்கி” தெரியவில்லை என்ற மாதிரி பாவானைச் செய்தென்.
“ ஒ பச்ச பாப்பா ஒன்றும் தெரியாது…இதுதான் காரணமோ? என்று அவளின் கண்மணியை மார்புக்கு காட்டி” என்னைப்பார்த்து கண்ணடித்தாள்.
“சேச்சே, அப்படியல்லாம் ஒன்றுமில்லை” என்றேன்.
“ பின்னே என்ன காரணமா?” என்றாள்.
“ உங்களின் அழகு ஒரு காரணமாக இருக்கலாம்,”
“ம்ம்ம்ம்”
“நீங்கள் பேசும் மலையாளகலந்த தமிழ் ஒரு காரணமாக இருக்கலாம்”
“எல்லாற்றிக்கும் மேலாக தமிழ்பையன்களின் மனதை பார்க்கும் உங்களின் மனம் ஒரு காரணமாக இருக்கலாம்”
“ அய்யோடா சாமி தாங்க முடியலை” என்றாள்
பேசினோம்.பேசினோம் மணிக்கணக்கில் பேசினோம். என்ன பேசினோம் என்று தெரியவில்லை.
அன்று மாலை நான் கடையில் இருந்தேன், என் அப்பாவிடம் ப்ரியா அப்பா 1000 ரூபாய் அட்வான்ஸ் கேட்டார்.ஏன் என்று கேட்டதற்கு என்னமோ சொன்னார் அது எனக்கு தெளிவாக கேட்கவில்லை.அதற்கு என் அப்பா அதற்குஎன்ன “ஜமாய்த்திடுவோம்” என்றார். எனக்கு புரியவில்லை.
அடுத்த நாளும் எங்கள் சந்திப்பு தொடர்ந்தது.
அடுத்த நாள் காலை ப்ரியாஅப்பா கடைக்கு வரவில்லை.அதனால் காலையில் நான் கடையில் இருந்தேன் . ப்ரியாவை பார்க்கவில்லை.