நாலு ஸ்டூடென்சும் ‘நல்லா’ இருந்த லெக்ச்சுரரும் – 2

Posted on

முதலில் ஏதோ சாவி ஓட்டைபோல் தெரிந்தது. பின்னர் கேமரா முன்னே செல்ல, சித்திரநந்தினியின் ரூமில், அந்த மினி-பல்ப் வெளிச்சத்தில் அவள் ஒரு நைட்டி போட்டுக்கொண்டு கட்டிலில் உட்கார்ந்திருப்பது தெரிந்தது. நான் “என்ன டா ஏதோ சாவி ஓட்ட மாறி தெரியுது? ஜன்னல் வழியா எடுக்கலையா? நீயும் ஹாஸ்டல் உள்ள போய் கதவு சாவி ஓட்ட வழியா எடுத்தியா?” என்று கேட்டேன். பீட்டர், “இல்ல டா, அவ ஒடஞ்ச ஜன்னல் மேல நியூஸ் பேப்பர் ஒட்டிட்டா. செல்வராஜ் மொதல் ஷிப்ட் போனப்போ ஒரு ஓரத்துல கேமரா வைக்கற அளவுக்கு சின்னதா ஒரு ஓட்ட போட்டானு மோகன் சொன்னான். அந்த ஓட்ட தான் அது” என்று விளக்கினான்.

“அது சரி அவன் உள்ள வர்ரதுக்கு முன்னாடியே வீடியோ ஆன் பண்ணிருக்கியே, அவன் வர போறான்னு உனக்கு எப்படி தெரியும்?” என்று கேட்டான் செல்வராஜ். “நான் ஜன்னலுக்கு வெளிய இருந்தப்போ திடீர்னு நீ போட்ட ஓட்ட வழியா வெளிச்சம் வந்துச்சி. இந்த நேரத்துல லைட் போடறானா நிச்சமய மேட்டர்காகத்தான் இருக்கும். அப்புறம் ஒரு பத்து செகண்ட் கழிச்சி எவனோ ஒருத்தன் காம்பவுண்ட் சுவரு எகிறி குதிச்சி உள்ள வந்தான்; கேர்ள்ஸ் ஹாஸ்டல் பைப்ல ஏறினான். எப்படியும் இவள போட தான் போறான்னு நெனச்சு கேமரா வெச்சன்; நெனச்சது சரியா போச்சு” என்று பெருமிதத்துடன் சொன்னான். நாங்கள் நால்வரும் பேண்டிலிருந்து பூலை வெளியே எடுத்து உருவிக்கொண்டே வீடியோ பார்த்தோம்.

அமைதியாக உட்கார்ந்திருந்த சித்திரநந்தினிக்கு கொஞ்சம் நேரத்தில் போன் வந்தது. அவள் கதவை திறந்தாள். உடனே அந்த ஆள் பாய்ந்து உள்ளே வந்து கதவை தாழ்ப்பாள் போட்டான். சித்திரநந்தினி இடுப்பை சுற்றி கைகளால் இறுக்கமாக கட்டிப்பிடித்து, அவள் உதட்டில் முத்தம் கொடுத்தான்; பின்னர் அவள் கழுத்தில் கொடுத்தான். சித்திரநந்தினி அவன் பேண்டையும் ஜட்டியையும் கழட்டிக்கொண்டிருக்க, அவன் அதற்குள் அவன் டீ-ஷர்டை கழட்டிவிட்டு, அவள் முலைகளை பிசைந்துகொண்டிருந்தான். பிறகு சித்திரநந்தினி மண்டியிட்டு அவன் பூலை ஊம்பினாள். அவன் அவள் தலையை பிடித்து அவன் பூலில் திணித்துக்கொண்டிருந்தான். ஒரு இரண்டு நிமிடங்களுக்குப்பின் அவன் சுகத்தால் தலையை பின்னாடி சாய்த்தான்; அவன் கஞ்சி சித்திரநந்தினி வாய் முழுவதும் நிறைந்து, கீழே கொட்டியது.

பின்னர், அவள் நைட்டியை கழட்டிவிட்டு, அவளை தூக்கி கட்டிலில் போட்டான். பிறகு காலில் இருந்த கொலுசை கழட்டினான் அந்த படுபாவி; ‘இப்படிப்பட்ட ஒரு அழகு சிலையை இந்த மாறி ஒரு ரசனை கெட்டவன் ஓப்பதா? ச்சே! கொலுசோட அவளை ஓக்கும் ஒரே காரணத்திற்காவது நான் அவளை ஓக்க வேண்டும்’ என்று நினைத்துக்கொண்டேன். அந்த படுபாவி அவள் புண்டையை நக்கினான். அவள் சுகத்தில் சத்தமாக முனக ஆரம்பித்தாள். “சத்தம் போடாத, யாராவது வந்துட போறாங்க. இந்தா இத வாயில வெச்சிக்கோ” என்று அவன் சொன்னது லேசாக கேட்டது. தன் ஜட்டியை எடுத்து கொடுத்தான். அவளும் அதை விருப்பத்துடன் வாங்கி முழுதாக தன் வாய்க்குள் வைத்து திணித்தாள்; சத்தம் குறைந்தது. அவன் ஒரு ஐந்து நிமிஷம் அவள் புண்டையை நக்கிய பின், அவள் சுகம் தலைக்கேறி கை கால்களை உதறினாள். பின்னர் ‘வந்து என்னை கட்டிக்கொள்’ என்று சொல்வது போல கைகளை விரித்தாள். அவனும் அவள் மேலே ஏறி, அவள் வாயிலிருந்து ஜட்டியை எடுத்துவிட்டு ஆழமாக ஒரு முத்தம் கொடுத்தான். பிறகு அவன் பூலை அவள் புண்டையில் சொருகி, முன்பு செய்ததுபோலவே அவள் வாயை பொத்திக்கொண்டு ஓத்தான். அவள் அவ்வவ்போது முனகினாள். ஒரு 10 நிமிடங்கள் கழித்து, அவன் அவளை இறுக்கமாக கட்டிக்கொண்டான்; அவன் கஞ்சி அவள் புண்டையில் ஒழுகியது.

அதன் பின், அவன் எழுந்து மல்லாக்க படுக்க, சித்திரநந்தினி அவன் பூலில் ஒட்டியிருந்த மீதி கஞ்சியை நக்கி எடுத்தாள். அவன் அவள் முடியைப்பிடித்து இழுத்து, அவன் பூலை ஊம்ப வைத்தான். அவன் பூலில் மீண்டும் கஞ்சி வழியும்வரை சித்திரநந்தினி ஊம்பினாள்; பிறகு மீண்டும் அவள் புண்டையை பதம் பார்த்தான். மொத்தமாக வீடியோ கிட்டத்தட்ட ஒரு மணி நேரம் போனது. கடைசியாக அவன் அவளை ஓத்துக்கொண்டிருக்க, அவள் உடல் முழுவதும் நடுங்கியது; அவ்வளவு சுகம் அனுபவிச்சா. பிறகு இருவரும் கொஞ்சம் நேரம் அமைதியாக படுத்திருந்தார்கள். அப்புறம் எழுந்து, இரண்டு பேரும் டிரஸ் போட்டார்கள். அவன் அவள் கன்னத்தில் ஒரு முத்தம் கொடுத்துவிட்டு, கதவை திறந்துகொண்டு வெளியே சென்றான். அவள் லைட்டை நிறுத்திவிட்டு படுத்தாள். ஸ்க்ரீன் இருட்டானது; வீடியோ முடிந்தது. வீடியோ முடியும்போது நாங்கள் நால்வரும் ஆளுக்கு இரண்டு அல்லது மூன்று முறை கஞ்சி கக்கியிருந்தோம். எங்கள் கைகள், பூல்கள், கீழே தரை முழுவதும் கஞ்சி.

அவ்வளவு கஞ்சி சிந்தியதால், சோர்வாகி அப்படியே படுத்து தூங்கிவிட்டோம். நாங்கள் படுக்கும்போதே சூரியன் வந்துவிட்டது. ஒன்பது மணி அளவில் மோகன் எங்களை எழுப்பினான். ரூம் முழுக்க கஞ்சி வாசனை; நாங்கள் காலையில் சிந்திய கஞ்சி தரையில் காய்ந்து போய் ஒட்டிக்கொண்டிருந்தது. பெனாயில் ஊற்றி ரூமை கழுவியபின், அடுத்த கட்டமாக சித்திரநந்தினியை எப்படி அணுகுவது என்று திட்டம் போட உட்கார்ந்தோம். “நான் தான இந்த விஷயத்த மொதல்ல பாத்தேன். அதனால தான் நமக்கு இந்த சான்ஸ் கெடச்சிது; அதனால அவள நான் மொதல்ல போடறன்” என்று நான் சொன்னேன். ஆனால் செல்வராஜ், “இல்ல மாப்ள ஒருத்தன் மட்டும் போனா அவ பயப்பட மாட்டா. அவளுக்கு எப்பவும் நம்ம மேல ஒரு பயம் இருக்கனும். அப்போ தான் நம்ம சொல்றத கேப்பா. மொதல் தடவ நாலு பேரும் சேர்ந்து அவள போடுவோம். அப்போ தான் பயப்படுவா. அதுக்கப்புறம் தனித்தனியா போய் ஆச தீர அனுபவிச்சிக்கலாம்” என்று சொன்னான். “டேய் எப்படி டா ஒரே நேரத்துல நாலு பேரு பண்றது? கூச்சமா இருக்கும் டா.” என்றான் மோகன். “நமக்குள்ள என்ன டா? நேத்து எல்லாம் பக்கத்து பக்கத்துல ஒண்ணா ஒக்காந்து தான கஞ்சி அடிச்சோம். அந்த மாறி நெனச்சிக்கோ. அப்டியே உனக்கு கூச்சமா இருந்தா எங்கள பாக்காத; அந்த தேவிடியாவ பாரு கூச்சமெல்லாம் போய் மூடு வந்துடும்” என்று அவனை சமாதானப்படுத்தினான். “அதெல்லாம் சரி டா, ஆனா அவ ரூம் ரொம்ப சின்னதா இருக்கே; நாலு பேரு நிக்கவே இடம் கஷ்டம். எப்படி போடறது? ஒருத்தன் சமாளிக்கலாம், நாலு பேரு முடியாதே?” என்று பீட்டர் கேட்டேன்.

செல்வராஜ் “அதுக்கு ஏதாவது ஒரு திட்டம் போடுவோம். எப்படியும் இப்போதைக்கு அவள போட போறதில்ல; ஒரு வாரம் போகட்டும். அதுக்குள்ள ஏதாவது யோசிப்போம்” என்றான். நாங்கள் மூவரும் திகைத்து போனோம். “ஏன் டா இவ்ளோ கஷ்டப்பட்டு இத்தன நாள் காத்திருந்தோம். ஏன் இன்னும் ஒரு வாரம். இன்னைக்கு நைட்டே அவள போடலாம்” என்று நான் சொன்னேன். செல்வராஜ் “இல்ல டா, இந்த மாறி விஷயமெல்லாம் ஒழுங்கா பிளான் பண்ணி தான் பண்ணனும்; அவசர பட்டா மாட்டிக்குவோம். இவ்ளோ நாள் பொறுத்துட்டோம் இன்னும் ஒரு வாரம் பொறுக்க முடியாதா? அது மட்டுமில்லாம காலைல தான் வீடியோ பாத்து கன்னாபின்னானு கஞ்சி அடிச்சோம்; இன்னைக்கே அவள போட்டா பெருசா சுகம் கிடைக்காது. ஒரு வாரத்துக்கு யாரும் கஞ்சி அடிக்காதிங்க; அவள ரசிச்சு ருசிச்சு ஓக்கணும்” என்றான். அந்த ஒரு வாரம் நாங்கள் கையை பூலருகே கொண்டுபோகாமல் இருக்க பட்ட பாடு இருக்கே! சொல்லி மாளாது. அதுவும் கிளாசில் அவள் வந்தால் உடனே பூல் தூக்கிவிடும், கை அரிக்கும். செல்வராஜ் அவளை பார்த்தால் எதுவும் வித்தியாசமாக காட்டிகொள்ளாமல் எப்போதும் போல் சாதாரணமாக இருக்கும்படி சொன்னான். ஆனால் அது முடியாது என்று தெரியவே நாங்கள் நால்வரும் அந்த வாரம் முழுவதும் அவள் கிளாஸ்ஸிற்கு போகவே இல்லை.

அப்புறம் செல்வராஜ் அவன் திட்டதை சொன்னான். “கிளாஸ்லேயே அவள ஓக்கறோம்” என்றான்; எங்களுக்கு தூக்கிவாறி போட்டது. “கிளாஸ்ல எப்படி டா? மத்த பசங்க முன்னாடியா?” என்று அதிர்ச்சியாக கேட்டான் மோகன். “இல்ல 5 மணிக்கு கிளாஸ் முடிஞ்சப்புறம் நம்ம நாலு பேரும் அவளும்” என்றான் செல்வராஜ். “கிளாஸ் முடிஞ்சப்புறம் அவ ஏன் அங்க இருக்க போறா? நேரா ஹாஸ்டலுக்கு போயிடுவா. 5 மணிக்கு கிளாஸ் முடிஞ்சா பத்து நிமிஷத்துக்குள்ள எல்லாரும் வெளிய போயிடுவாங்க – ஸ்டூடன்சும் சரி லெக்ச்சுரர்சும் சரி” என்றேன் நான். அதற்கு செல்வராஜ், “ஏதோ டவுட் கேக்கறதா சொல்லி அவள கிளாஸ்க்கு வரவைப்போம். அப்புறம் பாத்துக்கலாம்” என்றான். இங்கே பீட்டர் குறுக்கிட்டு, “ஆமா அவ கிளாஸ் முடிஞ்ச அப்புறம் கொஞ்ச நேரம் ஸ்டாப் ரூம்ல ஒக்காந்து ஏதோ படிப்பா. 5.30 மணிக்கு தான் ஹாஸ்டலுக்கு போவா. நான் பாத்திருக்கன்” என்றான். அப்போது மோகன் “அதெல்லாம் சரி டா, வாட்ச்மேன் 5 மணிக்கே கிளாஸ் எல்லாம் பூட்டிடுவானே என்ன பண்றது?” என்று கேட்டான்.

செல்வராஜ் அதற்கும் ஒரு திட்டம் வைத்திருந்தான். “வாட்ச்மேன் சரியான தண்ணி வண்டி. இன்னைக்கு நைட் அவனுக்கு சரக்கு ஊத்தி கொடுத்து மட்டையாக்கிட்டு, கிளாஸ் சாவிய ஒரு அச்சு எடுக்கறோம். நாளைக்கு நான் டவுனுக்கு போய் சாவி செஞ்சிட்டு வரேன். நாளன்னைக்கு சாயந்தரம் வாட்ச்மேன் கிளாஸ்ஸ பூட்டிட்டு கேட்டுக்கு போயிடுவான். அதுக்கு அப்புறம் நாம போய் கிளாஸ்ஸ தொறந்து கச்சேரிய வெச்சிக்குவோம். நம்ம டிபார்ட்மெண்ட் மூணாவது மாடில ப்ரொஜெக்டர் ரூம் இருக்கு இல்ல அது பொருத்தமா இருக்கும். கேட்டுக்கு ரொம்ப தூரம், சவுண்ட் ப்ரூப்; அவ கத்தினாலும் யாருக்கும் கேக்காது. அவ வீடியோவ 70 mm ஸ்கீரின்ல ஓட்டி காமிச்சு அவள படிய வெச்சிடலாம்” என்று தன் திட்டத்தை விளக்கமாக சொன்னான்.

அன்று இரவு ஹாஸ்டல் கேட் சாத்தும் முன் நாங்கள் இரண்டு ஹாப் பாட்டில்களுடன் வாட்ச்மேனிடம் சென்றோம். “என்ன வாட்ச்மேன் ஒரு கட்டிங் போடறிங்களா?” என்று கேட்டான் செல்வராஜ். “என்ன டா எனக்கு நீங்க தரீங்க? என்ன விஷயம்? ராத்திரி எங்கயாவது ஊரு சுத்த போறிங்களா?” என்று கேட்டான் வாட்ச்மேன். “அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல வாட்ச்மேன். நீங்க பாவமாச்சேன்னு கேட்டோம்” என்றேன். “உண்மைய சொல்லுங்க டா. இல்ல இந்த நேரத்துல ஹாஸ்டல விட்டு வெளிய வந்திங்கனு வார்டன் கிட்ட சொல்லிடுவேன்” என்று எங்களை மிரட்டிப்பார்க்க நினைத்தான் வாட்ச்மேன். அவன் அதெல்லாம் செய்ய மாட்டான் என்று எங்களுக்கு தெரியும்; செய்தால் அவனுக்கு சரக்கு கிடைக்காதே. “ஒன்னும் இல்ல வாட்ச்மேன். நாங்க ஒரு கட்டிங் போடணும். ஹாஸ்டல்ல போட்டா அவன் அவன் பங்கு கேட்டுட்டு வந்துடுவான். அவ்ளோ சரக்கு வாங்க முடியாது. ரெண்டு ஹாப் தான் இருக்கு. அவனுகளுக்கு குடுக்கறதைவிட உங்களுக்கு கொடுக்கலாம். ஏதாவது ஒரு கிளாஸ் ரூம் சாவி எடுத்துட்டு வாங்களேன்” என்றான் செல்வராஜ். “அட பாவிங்களா! நான் கேட்டுல இல்லைனா என் வேலை போயிடும்டா! கிளாஸ் சாவி வேற கேக்கறீங்க! போங்கடா” என்றான். “என்ன வாட்ச்மேன் இந்நேரம் வார்டன் படுத்திருப்பாரு. நீங்க ஹாஸ்டல் கேட்டு பூட்டுனப்புறம் யாரும் வெளிய வர முடியாது. நீங்க கேட்டுல இருக்கிங்களா இல்லையானு யாருக்கு தெரியும்? தோ பாருங்க உங்களுக்காகவே கொண்டுவந்திருக்கோம்” என்று பாட்டில்களை எடுத்து காட்டினான் பீட்டர்.

பாட்டில்களை பார்த்ததும் வாட்ச்மேன் விழுந்துவிட்டான். “சரி டா இருங்க. போய் ஹாஸ்டல் கேட்ட பூட்டிட்டு வரேன். கொஞ்சம் நேரம் கழிச்சி ஆரம்பிக்கலாம்” என்று ஹாஸ்டல் சாவியை எடுத்துக்கொண்டு போனான். நாங்கள் செக்யூரிட்டி ரூமில் காத்திருந்தோம். கொஞ்சம் நேரம் கழித்து வந்தவன், “சரி வாங்க போலாம். பக்கத்துலயே கம்ப்யூட்டர் கட்டடத்துல அடிப்போம்” என்றான். மோகன் “வேணாம் வாட்ச்மேன் யாராவது பாத்துட போறாங்க. சிவில் டிபார்ட்மெண்ட்ல மூணாவது மாடில ப்ரொஜெக்டர் ரூம்ல அடிப்போம். வேற யாருக்கும் கேக்காது. பாட்டு போட்டு டான்ஸ் கூட ஆடலாம்” என்று அந்த ரூமிற்கு கூட்டி சென்று சாவியை வாங்க எண்ணினான். ஆனால் வாட்ச்மேன், “அடேய் சரக்கு அடிக்க ஒத்துக்கிட்டா பாட்டு டான்ஸ் னு கூத்து அடிச்சி என்ன மொத்தமா மாட்டி விட்டுடுவீங்க போலருக்கே! அதெல்லாம் வேணாம். நான் கேட்டு பக்கத்துலயே இருக்கனும். இங்கயே சத்தமில்லாம சாப்புடுவோம்” என்று சொல்லி, கம்ப்யூட்டர் டிபார்ட்மெண்டில் ஒரு கிளாஸ் சாவியை மட்டும் எடுத்துக்கொண்டு செக்யூரிட்டி ரூமை பூட்டினான்.

நாங்கள் அந்த கிளாஸ்ஸில் சென்று உட்கார்ந்தோம். சரக்கை ஊற்றினோம். “டேய் வெளிய யாருகிட்டயும் சொல்லிட மாட்டிங்க இல்ல. என்ன காட்டி கொடுத்துடாதீங்க டா!” என்றான் வாட்ச்மேன். “என்ன வாட்ச்மேன் உங்கள மாட்டிவிட்டா நாங்களும் தான நைட் ஹாஸ்டலேருந்து வெளிய வந்தது தெரிஞ்சிடும். பேசாம சாப்பிடுங்க வாட்ச்மேன்” என்று பீட்டர் ஆறுதல் சொன்னான். நாங்கள் சும்மா பேச்சுக்கு கொஞ்சம் குடித்துவிட்டு, வாட்ச்மேனுக்கு நிறைய ஊற்றிக்கொடுத்தோம். அரை மணி நேரத்தில் அவன் மட்டையாகிவிட்டான். செல்வராஜ் செக்யூரிட்டி ரூம் சாவியை எடுத்து மோகனிடம் கொடுத்தான். “போய் செக்யூரிட்டி ரூம தொறந்து ப்ரொஜெக்டர் ரூம் சாவிய அச்சு எடு” என்று ஒரு துண்டு களிமண்ணையும் கொடுத்தான். அவனும் கொஞ்சம் நேரத்தில் அச்சோடு வந்தான். நாங்கள் அங்கேயே படுத்துவிட்டு, காலை 5.30 க்கு வாட்ச்மேனை எழுப்பினோம். “வாட்ச்மேன் எழுந்திருங்க மணி 5.30 ஆச்சு. 6 மணிக்கு கேட்டு திறக்கணும்”. அவன் திடுக்கிட்டு எழுந்தான். “அட பாவி பசங்களா! ராத்திரி பூரா இங்கயே படுத்துட்டனா? சீக்கிரம் எழுந்து போங்க” என்று எங்களை விரட்டினான். நாங்களும் சாவி அச்சோடு சந்தோஷமாக வெளியேறினோம் – எங்கள் திட்டத்தின் அடுத்த கட்டத்தை நிறைவேற்ற!

செல்வராஜ் சொன்னது போலவே அன்று சாயந்தரம் கிளாஸ் முடிந்தபிறகு அந்த சாவி அச்சை வைத்து ஒரு டூப்ளிகேட் சாவி செய்துவந்தான். இரவு ஹாஸ்டல் கேட்டு பூட்டியபின், உடைந்த ஜன்னல் வழியாக அவன் வெளியே சென்று, அந்த சாவியை ப்ரொஜெக்டர் ரூமில் போட்டு திறக்கிறதா என்று உறுதிசெய்தான். பின்னர் மீண்டும் ஹாஸ்டல் வந்து சாவியை எங்களிடம் காட்டினான். “எல்லாம் பக்கா, சாவி வேலை செய்யுது” என்று சொன்னான். “ஏன் மாப்ள, காண்டம் ஏதாவது வாங்கணுமா?” என்று மோகன் கேட்டான். “அதெல்லாம் வேண்டாம். காண்டம் போட்டுட்டு ஓத்தா அவ்வளவு சுகமா இருக்காது; அவ புண்டைல நம்ம பூலு ஒராயனும் அப்போ தான் நல்லா இருக்கும். எப்படியும் அந்த பாடு காண்டம் போடாம தான அவள ஓத்தான். கற்பமாகாம இருக்க அவ ஏதாவது செஞ்சிருப்பா. அதையே நாளைக்கும் செய்யட்டும். இல்லைன்னாலும் அது அவ பிரச்சனை; நாம கவலை பட வேண்டாம்” என்றான் செல்வராஜ். பிறகு நாளை சித்திரநந்தினியை ஓப்பதற்கு கடைசி கட்ட திட்டங்களை போட்டோம். அடுத்த நாள் வந்தது; எப்போது சாயந்தரம் வரும் என்று நாங்கள் ஒவ்வொரு நொடியாக எண்ணிக்கொண்டிருந்தோம். 5 மணி பெல் அடித்ததும், எல்லாரும் ஹாஸ்டலை நோக்கி வந்தார்கள்; நாங்கள் திட்டத்தை நிறைவேற்ற ஹாஸ்டலைவிட்டு வெளியே புறப்பட்டோம்.

திட்டத்தின்படி வாட்ச்மேன் 5 மணிக்கு கிளாஸ் முடிந்தவுடன் எல்லா கிளாஸையும் பூட்டிவிட்டு போனான். நான் சித்திரநந்தினியை அழைத்து வர இரண்டாவது மாடியில் ஸ்டாப் ரூமிற்கு போனேன். மீதி மூவரும் மூன்றாவது மாடியில் ப்ரொஜெக்டர் ரூமிற்கு போனார்கள். ஸ்டாப் ரூமிற்குள் எட்டிப்பார்த்தேன். பீட்டர் சொன்னதுபோலவே அவள் மட்டும் தனியாக உட்கார்ந்து ஏதோ படித்துக்கொண்டிருந்தாள். நான் அவளிடம் போய், “மேம் எங்களுக்கு கொஞ்சம் டவுட் இருக்கு. கிளாஸ்க்கு வந்து சொல்லி தாங்களேன். ப்ளீஸ்” என்று கேட்டேன். அவள் என்னை ஏறிட்டு பார்த்தாள். “என்ன டவுட்? இங்கயே சொல்லு” என்றாள். “இல்ல மேம், இன்னும் மூணு பேரு இருக்காங்க. கொஞ்சம் கிளாஸ்க்கு வாங்களேன் ப்ளீஸ்!” என்று கெஞ்சுவதுபோல் கேட்டேன். “எல்லாரையும் இங்கயே வர சொல்லு” என்றாள். எனக்கு ஒரு நிமிடம் என்ன சொல்வதென்றே தெரியவில்லை. சரி எல்லாரையும் இங்கேயே அழைத்து, இங்கேயே வேலையை முடித்துவிடலாமா என்று நினைத்தேன். ஆனால் அந்த கஞ்சப்பையன் கரஸ்பாண்டெண்ட் ஸ்டாப் ரூமில் ரொம்ப சின்ன சின்ன இடங்கள் போட்டு, எட்டு பேர் உட்கார வேண்டிய இடத்தில 12 பேரை உட்கார வைத்திருந்தான். சித்திரநந்தினியின் ரூமை விட அது ரொம்ப சிறியது. அங்கே மேட்டர் செய்ய கண்டிப்பாக சரிப்பட்டு வராது.

“இல்ல மேம் கிளாஸ்ல பெரிய பெஞ்ச் இருக்கு; நீங்க சொல்ல சொல்ல நாங்க எழுதிக்குவோம் [மைண்ட் வாய்ஸ்: உங்கள வசதியா ஓத்துக்குவோம்]. இங்க சின்ன டேபிள்; எழுத வாட்டம் வராது” என்று ஒரு காரணம் சொன்னேன். “நீங்க நாலு பேரும் சுத்தமா கிளாஸ்ல கவனிக்கறதே இல்ல; ஒரு வாரமா கிளாஸ்க்கே வரல. இப்போ என்ன திடீர்னு அக்கறை?” என்று கேட்டாள். “மேம் இன்னும் ஒரு மாசத்துல எக்ஸாம் இருக்கு. ப்ளீஸ் மேம்! உங்களுக்கும் இன்னும் ரெண்டு நாள்ல சர்வே இருக்கு. நீங்க கொஞ்சம் வந்து சொல்லிக்கொடுத்தீங்கனா நாங்க எல்லாரும் உங்களுக்கு சர்வேல 100/100 போடுவோம்” என்று சொன்னேன். நான் கதை ஆரம்பத்தில் சொன்னேனே புதிதாக சேர்ந்த லெக்ச்சுரர்கள் ஆறு மாதத்திற்குப் பிறகு ஒரு சர்வே மூலம் பணி அமர்த்தப்படுவார்கள் என்று, அது தான். அவள் கொஞ்சம் யோசித்தாள்; பாவம் சர்வேயின் உண்மை நோக்கம் அவளுக்கு தெரியாதுபோல. எங்களுக்கு சொல்லிக்கொடுத்தால் நாங்கள் சர்வேயில் நல்ல மார்க் போட்டு, அவளை வேலையில் வைத்துவிடுவோம் என்று நினைத்துவிட்டால். “சரி வா போவோம்” என்று கிளம்பினாள். நானும் மிகவும் சந்தோஷமாக நடந்தேன். என் பேண்டிற்குள் பூல் இப்போதே தூக்கியது.

339008cookie-checkநாலு ஸ்டூடென்சும் ‘நல்லா’ இருந்த லெக்ச்சுரரும் – 2

1 comment

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *