இதற்கு மேல் கைவைத்து அம்மாவிடம் மாட்டிக் கொள்ள வேண்டாம், பேராசை பெருநஷ்டம் என நினைத்து அம்மாவின் பிளவுஸை இழுத்து அவள் முலையை மூடினேன். பழையபடி கையை எடுத்து அவள் வயிற்றில் வைத்துக் கொண்டேன். அவ்வப்போது அவள் முலைகளை தடவி மகிழ்ந்தேன். ஊர் வருவதற்கு பத்து நிமிடம் முன்பு அம்மா விழித்தாள்.
“சே…என்ன இப்படி தூங்கிட்டேன்,” என என் காது படும்படி முணுமுணுத்தபடி தன் சேலையை சரி செய்து கொண்டாள். தன் பிளவுஸின் இருமுனைகளையும் இழுத்து கொக்கிகளை மாட்டிக் கொண்டாள். லேசாக தலையை சீவி பொட்டு வைத்து தன்னை அழகு படுத்திக் கொள்ள மணமகளின் வீடும் வந்தது.
வாசலில் நின்று அத்தையும் மாமாவும் வரவேற்றார்கள். அத்தை நல்ல கறுப்பானாலும் திமிசு கட்டையாக இருந்தாள். மாமா அம்மாவைப் போலவே நல்ல சிவப்பு.
“வாக்கா…எங்களையெல்லாம் மறந்துட்டியே,” என மாமா அம்மாவை கட்டிப் பிடித்து அழுதார். அம்மா ஓரக் கண்ணால் அப்பாவைப் பார்க்க அப்பாவின் முகத்தில் எள்ளும் கொள்ளும் வெடித்துக் கொண்டிருந்தது. மாமா அம்மாவைக் கட்டிப் பிடித்ததை அவர் விரும்பவில்லை என தெரிந்தது. அத்தை அப்பாவின் கையைப் பிடித்து, “உள்ளே வாண்ணா,” என அழைத்து செல்ல மாமா அம்மாவின் முதுகின் கீழ் வெற்றுடம்பை தடவியபடி அவள் முலைகள் தன் மார்பில் அழுந்த கட்டிப் பிடித்து அழுது கொண்டிருந்தார்.
அனைவரும் உள்ளே வந்து அங்கு போடப்பட்டிருந்த ஷோஃபாவில் அமர்ந்தோம். வீடு முழுவதும் சிறிது பெரிது என தலைகளாக தெரிந்தது. என்னைப் பார்த்து அனைவரும் குசுகுசு என பேசிக் கொண்டிருந்தனர். மாப்பிள்ளை நம்ம அபிக்கு நல்ல பொருத்தம்ல என என் காதில் விழுந்த போதுதான் தெரிந்தது அவர்கள் என்னை மாப்பிள்ளை என நினைத்துக் கொண்டிருக்கின்றனர் என்பது. பட்டு சேலை சரசரக்க கையில் காஃபி டம்ளருடன் நடந்து வந்த அவளைப் பார்த்த நான் திறந்த வாயை மூடவில்லை.
அழகென்றால் அப்படியொரு அழகு. இந்த கருப்பனுக்கு இப்படியொரு பொண்ணா என ஆச்சர்யத்தில் வாயைப் பிளந்தேன். அளவான முலைகள் வளைந்து காணாமல் போயிருந்த இடுப்பு உருண்டு திரண்ட குண்டிகள் என சாமுத்ரிகா லக்க்ஷனம் அனைத்தும் நிறைய பெற்றவளாய் இருந்தாள் அபினயா. அனைவருக்கும் காஃபியைக் கொடுத்துக் கொண்டே என்னை ஓரக் கண்ணால் பார்த்து ரசித்தாள். எனக்கு இவள் நமக்காக பிறந்தவள் என தோன்றியது.
உள்ளே சென்ற மாமா சிறிது நேரத்தில் வெளியே வந்தார். அவர் மகிழ்ச்சியுடன் பெண்ணுக்கு மாப்பிள்ளையை பிடித்துவிட்டது என கூற என்னைத் தவிர அனைவரும் சந்தோஷமானார்கள். மற்ற விஷயங்கள் பேசி முடிக்கப்பட ஒருவாரத்தில் நிச்சயம் செய்து கொள்வது என முடிவானது.
******
திரும்பி போகும் போது அம்மா தன் பிளவுஸின் கீழே மூன்று ஹூக்குகளை கழற்றிவிட அவள் முலை சதைகள் பிளவுஸில் இருந்து பிதுங்கி வெளியே காட்சியளித்துக் கொண்டிருந்தது. எதிர்பாராதவிதமாக அப்பா உறங்காமல் அம்மாவைக் கவனித்துக் கொண்டே வந்ததால் நான் அடக்கி வாசிக்க வேண்டி வந்தது.
இரண்டு நாட்கள் கழித்து அம்மா என்னை அழைத்தாள். என்னிடம் ஒரு பட்டுசேலையை கொடுத்து நிச்சயதார்த்த புடவையை சேலம் சென்று மருமகளிடம் காட்டிவிட்டு வரும்படி கூறினாள். வரும் போது மறக்காமல் அளவு பிளவுஸும் வாங்கி வரும்படி கூறினாள். எனக்கு எரிச்சலாக வந்தது. “போம்மா அவனை போச்சொல்லு,” என்றேன். எனக்கு அவள் கிடைக்காத ஆத்திரம்.
“டே அவன் பாவம்டா. இப்ப லீவ் போட்டான்னா கல்யாணத்துக்கு லீவ் போடமுடியாதுங்க்றான். என் செல்லம்ல….இந்த ஒருதடவை நீ போயிட்டு வாடா…” என என் தாவாக்கட்டையைப் பிடித்துக் கெஞ்ச சரி என ஒத்துக் கொண்டேன்.
நான் காலை நாலு மணிகெல்லாம் சென்றுவிட்டதால் குளிர் வாட்டியது. காலையிலேயே சென்று அவர்களை தொந்தரவு செய்ய வேண்டாம் என நினைத்து சிறிது நேரம் பஸ்ஸ்டாண்டிலேயே இருந்துவிட்டு அங்கு செல்ல எட்டு மணியானது. அவள் வீட்டை சென்றடைந்து கதவை தட்டியபோது பாவாடை சட்டையுடன் ஒரு ரெண்டும் கெட்டான் கதவை திறந்து பார்த்தது. முளைத்தும் முளைக்காத முலைகள் சிறிதாக அவள் சட்டையில் வீங்கியிருந்தது. எதிர்காலத்திலே நல்ல சைட்டா இருக்கும் என நான் நினைத்துக் கொள்ள அது என்னைக் கண்டு வாயைப் பிளந்து உள்ளே ஓடிப் போய், “அக்கா மாமா வந்திருக்காங்க,” என கத்தியது.
நான் வீட்டை நோட்டமிட்டேன். அது பழைய கால மூணு பத்திகளை உடைய வீடு. முதல் பகுதி திண்ணை, அடுத்தபகுதி ஹால் மற்றும் படுக்கையறை அதற்கு அடுத்த பகுதி கிச்சன் அதன் பின்னே கொல்லைப்புறம் என இருந்தது.
“யாருடி அது?”
“அதாங்கா அன்னைக்கு உன்னை பொண்ணு பார்த்திட்டு போனாங்களே அவங்கதான்”
“நான் குளிச்சுக்கிட்டுருக்கேன் வர்றேன்னு சொல்லுடி,” தேனாக அவள் குரல் ஒலித்தது.
சிறிது நேரத்தில் அங்கு வந்த ரெண்டும் கெட்டான் என்னை கிச்சனுக்கு போக சொல்லி கதவை வெளிப்புறம் தாளிட்டுவிட்டு, “அக்கா கூட பேசிட்டிருங்க நான் அப்புறம் வர்றேன்,” என கூறிகளுக் என சிரித்துவிட்டு சிட்டாகப் பறந்தது. நான் ஏய்..ஏய்…என கதவை திறக்க முயல மறுமுனையில் எந்த பதிலும் இல்லை.
சிறிது நேரத்தில் கொல்லைப்புற கதவு திறக்க அவள் தன் கைகளை உள்ளே நீட்டினாள். நீர்த்திவலைகளுடன் இருந்த அந்த வெளுத்த கைகள் என்னை என்னவோ செய்தது.
“ஏங்க அங்கே டவல், என்னோட மாற்று துணி இருக்கும் எடுத்து கொடுங்க,” நான் சுற்றும் முற்றும் பார்க்க அங்கே சட்டி பானை மட்டும்தான் இருந்தது.
“இங்கே எதுவும் இல்லேங்க.”
“செல்வி எடுத்து வைக்கலியா? அப்பன்னா ஹால்ல பாருங்க…”
“ஐய்யோ அந்த பொண்ணு கதவை சாத்திட்டு போயிட்டுதுங்க..”
“விளையாடாதீங்க…எனக்கு குளிருதுங்க,” என நடுங்கியபடி கூறினாள்.
“நிஜமாத்தாங்க…அந்த பொண்ணு பேசிக்கிட்டிருங்கன்னு சொல்லி கதவை வெளிப்பக்கம் பூட்டிட்டு போயிட்டா,”
“அதுதானே என்னைக் கட்டிக்கப் போறவன் முன்னாலே எனக்கு என்ன வெக்கம்,” என்று தனக்குள் கூறியவாறே, அவள் கதவை திறந்து உள்ளே வந்தாள்.
நனைந்த வெள்ளைப் பாவாடையை மார்பில் முடிந்து உள்ளே வந்த அவளைக் கண்ட எனக்கு ஒரு நிமிடம் மூச்சே நின்றுவிட்டது. பாவாடை அவள் உடம்புடன் ஒட்டி அவள் அங்கங்களை ஒளிவு மறைவில்லாமல் காட்டியது. அவளுடைய வெளுத்த முலைகள் அதன் நடுவே கருஞ்சிவப்பு முலைவட்டம். பாவாடையை குத்திக் கிழிப்பது போல் நின்ற முலைக்காம்புகள். பாவாடை அவளுடைய உடலுடன் ஒட்டி உறவாடி அவள் முலைகளின் வடிவத்தைப் பெற்றிருந்தது. தொப்புளுடன் வயிற்றிலும், அதன் கீழே அவளுடைய அந்தரங்க முக்கோனத்தில் அப்போதுதான் முளைக்க தொடங்கியிருந்த முடிகள் மேலும் படிந்து என்னை சூடேற்றியது. அவள் தொடைகளின் வனப்பு என்னை பேச்சு மூச்சற்றவனாக்கியது.