இது ஒரு தகாத உறவு பற்றிய கதை.
என் பெயர் அபு. வீட்டின் ஒரே பையன் என் அம்மா பெயர் ஆயிஷா. என் அப்பா ஹைதர் நான் சிறுவனாக இருக்கும் போதே இறந்து விட்டார் அன்று முதல் இன்று வடை எனக்கு எல்லாமே என் அம்மா தான்.
நாங்கள் சென்னையில் இருக்கும் அடையாறில் வசித்து வருகிறோம். வசதிக்கு குறைச்சல் இல்லை, அப்பா விட்டு போன தொழிலில் நல்ல வருமானம். அதை நான் வளரும் வரை என் அம்மா பார்த்து கொண்டால். நான் 24 வயது ஆன பின்னர் அதை என்னிடம் ஒப்படைத்தாள்.
அன்று முதல் எனக்கு தொழில் கற்றுக்கொடுக்க என் அம்மா எப்போதும் என்னுடன் இருப்பாள். முதலில் சில மாதங்களுக்கு என்னுடன் அலுவலகம் வந்து எனக்கு தேவையான அனைத்து உதவிகளையும் செய்து கொடுத்தார்.
2 மாதங்களுக்கு பின்னர் என் அம்மா அலுவலக வேலையாட்களை எல்லாம் அழைத்து. இன்று முதல் அபு தான் உங்களின் புதிய தலைமை நிர்வாகி. இது வரை நீங்கள் அனைவரும் எனக்கு கொடுத்த ஒத்துழைப்பை இனிமேல் என் மகனுக்கு கொடுப்பீர்கள் என்று நான் நம்புகிறேன். அனைவரும் எனது மனமார்ந்த நன்றி என்று சொல்லி அவளது கடைசி வேலை நாளை முடித்துக்கொண்டால்.
நாங்கள் இருவரும் வீட்டிற்கு திரும்பினோம். வரும் வழியில் வேலை நுணுக்கங்களை அவள் எனக்கு போதிக்க, நான் அவற்றை உள்வாங்கிக்கொண்டே வந்தேன்.
வீட்டை அடைந்து இருவரும் ஒரு மெல்லிய தலுவளோடு விடை பெற்றோம்.
நாட்கள் சென்றன. அலுவலகத்தின் முதல்வர் என்ற பொறுப்பு எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. என்ன ஆனாலும் என்னை புன்னகையுடன் அனுசரிக்கும் வேலை ஆட்கள். நான் வேண்டும் என்று கேட்டதை கொண்டு வரும் பணிப்பெண்கள் இப்படி வாழ்க்கை இன்பமாக சென்று கொண்டிருந்தது. அப்போது தான் இந்த விஷயம் எனக்கு ஒரு பெரிடியாக விழுந்தது.
என் அலுவலக ஷிப்மெண்டுகள் சரியாக சென்றடைய வில்லை. இதனால் நாங்கள் பல லட்சம் அந்த ஆர்டர் கொடுத்தவருக்கு செலுத்தும் நிலைமை வந்தது.
எனக்கு என்ன செய்வது என்று புரியவில்லை. என் அம்மாவிடம் சென்று பேசினேன், அப்போது அவள் எங்கள் வங்கி கணக்கில் இருக்கும் பணத்தை எல்லாம் சேர்த்து கொடுத்து விடலாம் என்றால். நானும் சரி என்று முடிவு செய்து அதற்கான வேலைகளை துவங்கினேன், அப்படி பணத்தை புரட்டும் போது தான் தெரிந்தது, எங்களிடம் வங்கியில் இருக்கும் மொத்த பணத்தையும் திரட்டினாலும் எங்களால் அந்த இழப்பை சரி செய்ய இயலாது.
இதை நான் என் அம்மாவிடம் தெரிவிக்க, இருவரும் செய்வதறியாது முழித்து கொண்டிருந்தோம்.
அடுத்த நாள் நான் அந்த ஆர்டர் கொடுத்தவரின் தொலைபேசியை தொடர்பு கொண்டு அவரை நேரில் சந்திக்க அவகாசம் கேட்டேன். அப்போது அவர், நான் இந்த வாரம் முழுக்க பிஸி வேணும் என்றால் இந்த சனிக்கிழமை என்னுடைய கெஸ்ட் ஹௌசில் வந்து பாருங்களேன் என்றார். அதற்கு நானும் செறி என்று சொல்லி, அவரது கெஸ்ட் ஹௌசில் சனிக்கிழமை மாலை 6 மணியளவில் அப்போய்ண்ட்மெண்ட் வாங்கினேன்.
என் அம்மாவிடம் இதை கூறிய போது அவள் தானும் என்னுடன் வருவதாக கூறினால். இருவரும் அன்று சென்னை கிழக்கு கடற்கரை சாலையில் உள்ள அந்த கெஸ்ட் ஹௌசிற்கு சென்றோம்.
அவர் பெயர் டெரிக். ஆங்கிலோ இந்தியன். பார்க்க சினிமா நடிகர் ஷியாம் போல இருப்பர். அவர் எங்களை வரவேற்று கடல் ஓரம் ஒரு நல்ல வியூனில் அமர வைத்தார். எங்களிடம் அவர் பேச துவங்க நான் எங்கள் பண பற்றாக்குறையை பற்றி எடுத்து சொன்னேன். அப்போது அவர் எப்போ உங்களால டோட்டல் செட்டிலெமெண்ட் பண்ண முடியும் என்றார். எங்களுக்கு ஒரு வருடம் ஆகும் என்றேன்.
என்னை மன்னித்து விடுங்கள் அபு, ஒரு வருடம் 3ன்பது மிகவும் பெரிய டயம். எனக்கு கொஞ்சம் அரஜெண்ட் ஆக அந்த ஷிப்மெண்ட் தேவை பட்டது அதனால் தான் நிறைய உன்களுக்கு செட்டிலேமேட் செய்தேன். ஆனால் நான் நினைத்தது நடக்க வில்லை, நா வேர டீலர் இடம் பேசிறுக்கேன். அவங்க 2 மாதத்துல ரெடி பன்றேன் சொலிருக்கங்க. நான் அவங்களுக்கு பணம் தரணும் என்றார்.
நானும் என் அம்மாவும் அவரிடம் முடிந்த அளவிற்கு பேசி பார்த்தோம். ஆனால் அவர் இரண்டு மதத்தில் ஷிப்மெண்ட் இல்லையெனில் உடனே மொத்த பணம் என்று சொல்லி முடித்து விட்டார். நாங்கள் செய்வதறியாது முழித்து நிற்க.
ஷியாம் என்னிடம். இப் யூ டோன்ட் மயின்ட், நான் உங்க கிட்ட ஒன்னு சொல்லலாமா.
நான்: சொல்லுங்க ஷியாம்.