அதன்பின் என் தந்தை மற்றும் ஜெயாவிடம் பகையை வளர்க்க ஆரம்பித்தேன். மாயாவிடம் மட்டும் நன்றாகப் பேசி விளையாடுவேன். ஜெயாவைத் தோழியாகப் பார்க்கத் தொடங்கினேன்.
அவர்கள் இருவரும் என்னையும், மாயாவையும் அண்ணன், தங்கையாகப் பார்த்தார்கள். மாயா என்னை அண்ணன் என்று அழைத்தால், ஆனால் அது எனக்குப் பிடிக்கவில்லை. அவள் அண்ணன் என்று அழைத்தால், ஜெயா எனக்கு அம்மா ஆகிவிடுவாள்.
என் தந்தை ஜெயாவை அம்மா என்று அழைக்கச் சொன்னார். நான் ஒரு போதும் அப்படி எல்லாம் எல்லாம் அழைக்க மாட்டேன் என்று கூறிவிட்டுச் சென்றேன். எப்படி இருந்தாலும் எனக்கும் மாயாவுக்கும் சிறந்த நட்பு இருந்தது.
நான் ஜெயாவைக் கண்களால் கற்பழித்துக் கொண்டு இருந்தேன், என் பார்வையின் அர்த்தங்கள் பொறுமையாக ஜெயாவுக்கு புரியத் தொடங்கியது. அவளை மேலும் கீழுமாகப் பார்ப்பதை நன்றாகப் புரிந்தது கொண்டாள்.
கண்களால் அவளின் இளமை, கவர்ச்சி அழகு என்று வருணித்தேன். எங்கள் இருவருக்கும் சிலமுறை தான் பேசி வார்த்தை இருந்தது. அவளுக்கு என்னை மிகவும் பிடித்து இருந்தது. அவளுக்கு என்னுடன் தோழியாகப் பழக ஆசையாக இருந்தது. ஜெயா ஒரு நாளும் என்னை மகனாகப் பார்த்தது இல்லை.
அவளுக்கு நான் சிறுவயது பையன் இல்லை, வயதுக்கு வந்த பெரிய மனிதன் என்று புரிந்தது. நான் அவளுடன் நடப்பாகத் தான் பேச ஆசைப்படுகிறேன், மகனாக இல்லை என்று நன்றாகப் புரிந்தது.
ஆனால் என்னைத் தவறாகப் புரிந்து கொண்டாள்.
ஒரு நாள் பலமான மழை கற்று அடித்துக் கொண்டு இருந்தது, மாயா பயந்து கொண்டு என் படுக்கையில் படுத்துக் கொண்டாள். இருவரும் ஒரே போர்வையில் படுத்து உறங்கிக்கொண்டு இருந்தோம்.
திடீர் என்று ஜெயா என் அறைக்கு வந்து, போர்வையைத் தூக்கிப் பார்த்தாள். இருவரும் அமைதியாக உரசிக் கொண்டு தூங்கினோம். என்னைத் தவறாக நினைத்துக் கொண்டு, மாயாவை எழுப்பி பலமாக அடித்தாள்.
வீட்டில் அனைவரும் எழுந்து கொண்டோம். மாயாவைத் தூக்கிக்கொண்டு அவள் அறைக்குச் சென்று, என் தந்தையிடம் தவறாகக் கூறினாள். நான் ஒரு வெகுளி என்று தந்தைக்குத் தெரியும். நானும், தந்தையும் மிகவும் சோகமாக இருந்தோம்.
அதன்பின் நான் வீட்டை விட்டு வெளியில் சென்று ஒரு விடுதியில் தாங்கி படித்தேன். மூன்று வருடங்கள் சென்றது, மாயாவின் தந்தை வந்து அவளை அழைத்துச் சென்று விட்டாள். ஜெயா மிகவும் பாவமாகக் கதறிக்கொண்டு இருந்தாள். அவள் என்னைத் தவறாக நினைத்ததை எண்ணி தினமும் வருந்துவதாகத் தந்தையிடம் கூறி இருக்கிறாள்.
என் தந்தை பலமுறை வீட்டுக்கு அழைத்தார். நான் வரமுடியாது என்று கோவமாக சொன்னேன். அதன்பின் விடுமுறையைக் கழிக்க என் மாமா வீட்டுக்குச் சென்றேன். சிறுவயது முதல் மாமா வீட்டுக்குத் தான் விடுமுறைக்குச் செல்வேன். சில நாட்களுக்கு முன்னர் என் மாமா இறந்து விட்டார்.
நான் மீண்டும் தனிமை அடைத்தேன். ஜெயாவும் அவளின் வாழ்க்கையைத் தனிமையில் கழித்து வந்தாள். அவளின் மகளை நீதிமன்றத்தின் முறையான உத்தரவின் படி அழைத்துச் சென்று விட்டார். அவளால் எதுவும் செய்ய முடியாமல் தவித்தாள்.
என் தந்தைக்கு ஜெயாவை விட இரண்டு மடங்கு வயது. அவர்களின் செக்ஸ் வாழ்க்கையும் பெரியதாக சொலிக்கும்படி இல்லை. என் தந்தை ஜெயாவை மிகவும் விரும்பினார், ஆனால் அவரின் முதிர்ச்சியான வயதால் திருப்திப் படுத்த முடியவில்லை.
ஜெயாவுக்கு என்னால் மட்டும் தான் சந்தோஷமான வாழ்க்கை தரமுடியும் என்று நம்பிக்கை வந்தது. என் தந்தைக்கு ஜெயாவும், நானும் மிகவும் முக்கியமானவர்கள். எனக்காகத் தான் ஜெயாவைத் திருமணம் செய்து கொண்டார்.
என் இறுதி ஆண்டு தேர்வு முடியும் முன்னர் விடுதிக்கு வந்து சந்தித்தனர். ஜெயா என் கையை பிடித்து அழுது கொண்டு இருந்தாள். மன்னித்து விடு பிரகாஷ்! என்றாள். என்னை மேலும் கீழுமாகப் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தாள்.
அழுது கொண்டு இறுக்கமாகக் கட்டிப் பிடித்து விட்டால், அவளின் முலைகள் நெஞ்சு மீது அழுந்தியது. அவளின் வார்த்தைகளில் காதல் தெரிந்தது. இறுதியாக அவர்களை மன்னித்து விட்டேன். வீட்டுக்கு வருவதாகச் சம்மதம் தெரிவித்தேன்.
இருவரையும் ரயில் நிலையத்துக்கு அழைத்துச் சென்றேன். புறப்படுவதுக்கு முன்னர் ஜெயா என் கன்னத்தில் இறுக்கமாக ஒரு முத்தம் கொடுத்தாள்.
நானும் பதிலுக்குக் கன்னத்தில் முத்தம் கொடுத்தேன். ரயில் ஏறுவதற்கு முன்பு வரை ஜெயாவின் கையை பிடித்துக் கொண்டு இருந்தேன்.
அவளுக்கு மிகவும் சந்தோஷமாக இருந்தது, நான் உன்னைப் பழைய பிரகாஷாக பார்க்க வேண்டும் என்று கூறினாள். இருவரின் காதலும் பரிமாறிக் கொண்டது, கண்களால் இருவரும் பேசிக்கொண்டோம்.
அவளை பார்த்து தலையை ஆட்டிக்கொண்டு சிரித்தேன். அதன்பின் இருவரும் ரயில் ஏறி வீட்டுக்குப் புறப்பட்டுச் சென்றார்கள்.