என் உயிர் அனு…
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
இது ஒரு தகாத உறவுக்கதை.
பிடிக்காதவர்கள் படிக்கவேண்டாம்.
வீட்டில் அனு இல்லை…
இன்னும் ஆபீஸிலிருந்து வரவில்லை போலும்.
வாசற்கதவை அடைத்துவிட்டு என் அறைக்குள் சென்று
பேண்ட் சர்டைக் கழட்டினேன்.காலையில் மடித்துப்போட்ட
கைலியை எடுத்துக் கட்டிக்கொண்டு ஜட்டியைக் கழட்டினேன்.
வெறும் கைலி பனியனோடு நிற்கிறேன்.
அப்பாடா… இப்போதுதான் நிம்மதி…மெலிதான
பெருமூச்சோடு கட்டிலில் சாய்ந்தேன்.இந்தப் பெருமூச்சு
நிம்மதியெல்லாம் வேலைப்பளுவின் காரணமாக வந்தது.
சற்றுநேரத்தில் சாதாரணமாகிவிடும்.ஆனால்
நிம்மதியற்ற வாழ்வை நான் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறேன் என்பதை உங்களுக்கு விளக்கமாகச் சொன்னால்தான்
தெரியும்…
ஆமாங்க…நான் பாண்டியன்…வயது 46.மனைவியை இழந்தவன்.
ஒரு மகளோடு வாழ்கிறேன்.மகளின் பெயர் அனு…
எனது உயிர் அனு.எனது வாழ்க்கை அனு.மொத்தத்தில் எனக்கு எல்லாமே அவள்தான்.அனு இரண்டு வயதாக
இருக்கும் போதே என் மனைவி திடீரென மாரடைப்பில் இறந்து போனாள்.அந்த இள வயதில் மாரடைப்பு வந்ததற்கான காரணம் இப்போதுவரை எனக்குத் தெரியவில்லை.
இருவரும் ஒன்றாக வாழ்ந்தவரை அத்தனை மகிழ்ச்சியாகவே வாழ்ந்தோம்.
நானும் அனாதையா வளர்ந்தவன். அவளும் ஆதரவின்றிக்
காப்பகத்தில் வளர்ந்தவள்.பார்த்தோம் பழகினோம் காதலித்தோம்.திருமணம் செய்து அழகே அழகாக ஒரு பெண்ணைப் பெற்றோம்.என்ன நினைத்தாளோ அவளை
என்னிடம் கொடுத்துவிட்டு போய்விட்டாள்.என்ன
அவசரமோ அவளுக்கு…
அவள் போனபின் அனு மட்டும்தான் என் உலகம் என்றானாள்.அவளுக்காக மட்டுமே உழைத்தேன்.
அவளுக்காக மட்டுமே சம்பாதித்தேன்.
அவள் முகமலர்ச்சியில் மட்டுமே என் சந்தோசமிருந்தது.
சொந்தமாக பிஸினஸ் செய்கிறேன்.அந்த கம்பெனிக்கும் அனுவின் பெயர்தான்.சொந்தமாக வீடு. அனுவின் பெயரில்.
சொந்தமாக கார் அதுவும் அவள் பெயரில்தான்.சொந்தமாக
அவளுக்கு ஒரு ஸ்கூட்டி.ஏன் என் வீட்டுப் பாத்திரங்களில் கூட
அவள் பெயர்தான்.அனு என்றாலும் உலகம் என்றாலும்
எனக்கு இரண்டுமே ஒன்றுதான்.
அனுவிற்கு இப்போது 22வயது.டிகிரி முடித்த கையோடு
படிக்க இஷ்டமில்லை என்று சொல்லிவிட்டாள்.
நம்ம கம்பெனியிலேயே இருக்கிறேன்.அதைப்பார்த்துக்கொள்கிறேன் என்று சொல்லிவிட்டாள்.
எனக்கு எப்படி அவள் உலகமோ அதைப்போலவே அவளுக்கு நானும்.
அப்பா மகள் என்ற பந்தத்தைக் கடந்து நல்ல நண்பர்களாகவும் இருக்கிறோம்.எந்தவித மறைவுகளும்
இல்லாமல்.இன்னும் வெளிப்படையாகச் சொல்லவேண்டுமானால் சுய இன்பம் செய்வதைக்கூட
இருவரும் பகிர்ந்துகொள்வோம்.அவள் வளர வளர
பெண்களுக்கான மாற்றங்களையும் அவர்கள் சந்திக்கவேண்டிய பிரச்சினைகளையும் சொல்லிக்கொடுத்தே வளர்த்ததால் இந்த அந்நியோன்யம் ஒட்டிக்கொண்டது.
என்ன செய்ய?அவளுக்கு சொல்லித்தர எந்தப் பெண்களும் வீட்டில் இல்லை..பக்கத்துவீட்டுப் பெண்களிடம் அனு
என்றைக்கும் அந்த அளவு நெருங்கியதுமில்லை.
சிலர் தாமாகவே முன்வந்து என்ன சொன்னாலும் அடுத்த ஐந்த
நிமிடத்தில் என்னிடம் ஒப்புவித்துவிடுவாள்.சிறுவயதிலிருந்தே என்னுடன்தான் தூங்குவாள்.நான்தான் குளிக்கவைக்க வேண்டும்.
காலையும் இரவும் நான்தான் சாப்பாடு ஊட்டிவிடவேண்டும்.
இந்த இருபத்தியிரண்டு வருடத்தில் ஒரு நாள்கூட என்னைவிட்டுப் பிரிந்ததில்லை.
ஒருமுறை நான் உடம்பு முடியாமல் மூன்றுநாட்கள்
ஹாஸ்பிடலில் இருக்க வேண்டியதாயிற்று.
அப்போதும் அவள் என்னை கவனித்துக்கொண்டு என்னுடன்தான் இருந்தாள்.
அனு வயதுக்கு வந்து கொஞ்சநாள் கழித்து தனியாக படுக்கப் பிரியப்பட்டால் நீ தனியறையில் படுத்தக்கொள்
என்றேன் மறுத்துவிட்டாள்.அவளது பருவத்தின் வளர்ச்சி
சற்று என் மனதைச் சலனப்படுத்தியதுதான் நான் அப்படிச்
சொன்னதற்கான காரணம்.நீயாகக் குளித்துக்கொள் அனு.
இனிமேல் உன்னை நான் குளிக்க வைப்பது சரியல்ல என்றேன்.அதற்கும் மறுத்துவிட்டாள்.பீரியட்ஸ் டைமில்
ஆரம்ப காலங்களில் நான்தான் பேட் மாத்திவிடுவேன்.
அந்த நேரங்களில் என் மடியிலேயேதான் பொழுதுக்கும் படுத்திருப்பாள்.
சிறிதுநாள் கழித்து அதை நீயாக மாற்றிக்கொள்ளச் சொன்னேன். அவள் காதுகளில் கேட்டபாடில்லை.
வெளியில் தெரிந்தால் அசிங்கம் அனு.நான் சொல்வதையெல்லாம் நீ செய்து பழகு என்றேன்.
அப்பா…எனக்கு செய்யத்தெரியும்.ஆனால் செய்யமாட்டேன்
என்று கண்டிப்புடன் கூறிவிட்டாள்.
என்றைக்கும் அனுவிடம் கோபப்படாதவன் ஒருநாள்
கோபமுடனும் சொல்லிப்பார்த்தேன்.
நீ குழந்தையில்லை.உன்னுடைய உடம்பு உன்
கணவன் பார்க்க வேண்டியது.நீ இவ்வளவு வளர்ந்த பின்னும்
இதையெல்லாம் நான் செய்துகொண்டிருப்பது நல்லதல்ல.
நானும் ஒரு ஆண்தான்.எல்லாநேரமும் ஒன்றுபோல இருக்காது அனு.தயவுசெய்து நான் சொல்வதைக்கேள் என்றேன்.
ஏம்ப்பா…என்ன எதாச்சும் செஞ்சுருவீங்கனு பயப்படறீங்களா?என்றாள்…
இல்லம்மா….அது….
செஞ்சுக்கோங்க…அவ்ளோதான…நான் சொல்லி முடிப்பதற்குள் என் வாயை அடைத்துவிட்டாள்அதற்குப்பிறகும்
நான் எடுத்த அத்தனை முயற்சிகளும் தோல்வியிலேயே முடிந்தது.இந்த சூழ்நிலை தொடங்கியதிலிருந்தே மெல்ல
மெல்ல மன உளைச்சலுக்கு ஆளாகியிருந்தேன்.
இப்போது அது வளர்ந்து வளர்ந்து பூதாகரமாக நிற்கிறது.
வீட்டில் இருக்கும் போது ஆடை அணிவதில் அத்தனை கவனம் செலுத்தமாட்டாள் அனு.நான் எப்படி வீட்டில்
ஜட்டி இல்லாமல் இருக்கிறேனோ அதேபோல் அவளும்
வீட்டிற்கு வந்ததும் அனைத்தையும் அவிழ்த்து எறிந்துவிட்டு
நைட்டி அணிந்து கொள்வாள்.நைட்டி எப்போதாவதுதான்.
அவள் அதிகம் விரும்பி
என்னுடைய கைலியையும் பனியனையும் அணிந்துகொள்வாள்.
அனுவின் 36 34 38 அளவுகள் என் தூக்கத்தை மட்டுமல்ல
என் நிம்மதியையும் பறித்தது.படுக்கும்போது கைலியோடு படுப்பாள்.
ஆனாள் கொஞ்ச நேரத்திலேயே அது அவள் உடலில் இருக்காது.பனியனோடு மட்டும் படுத்திருப்பாள்.
இடுப்பிற்கு கீழே அம்மணமாக கிடப்பாள்.
சிலநாட்கள் கைலிரை எடுத்துக் கட்டிவிடுவேன். சிலநாட்கள் போர்வையை இழுத்துப் போர்த்திவிட்டு விடுவேன்.
என்மேல் காலைத்தூக்கிப் போட்டுக்கொண்டு என்னை
இறுக்கி அணைத்தபடி தூங்குவாள்.
இதனாலேயே நான் அதிகம் சுய இன்பம் செய்ய வேண்டியிருந்தது.
அதையும் ஒருதடவை சொல்லிப்பார்த்துவிட்டேன்.
அனு…என்னால் உணர்ச்சிகளை கன்ட்ரோல் செய்ய முடியவில்லை.உன்னாலேயே நான் தினமும் சுய இன்பம்
செய்கிறேன்.இதுவே எனக்கு வேதனையாக இருக்கிறது.
நீ புரிந்துகொள் என்றேன்.
ஏம்ப்பா…இதெல்லாம் அடிக்கடி செஞ்சு உடம்ப கெடுத்துக்கறீங்க.நான் உங்க பொண்ணுதானே…
நீங்க கேட்டா மாட்டேனு சொல்லப்பேறேனா?என்று
திருப்பிக்கேட்டதும் உண்மையிலேயே ஆடிப்போய்விட்டேன்.
பிறந்ததிலிருந்து விளையாட்டுக்குக்கூட அடிக்காத என்
அனுவை முதல்முறையாக அன்று கன்னம் சிவக்கும்
அளவிற்கு அறைந்துவிட்டேன்.அது இப்போதுவரையும்
என் மனதில் வலிக்கிறது.
ஆனால் அவளுக்கு வலிக்கவில்லை…
கண்ணீரோடு சிரித்தாள்…
தேங்ஸ்ப்பா என்று பெருமிதமாகச் சொல்லிவிட்டு
என்னை அணைத்துக்கொண்டாள்…
தொடரும்….