அவரின் அருகே சென்று, “தாத்தா, இங்க சாப்பாடு பக்கத்துல கிடைக்குமா” என்றேன்.
சற்று எதிர்பார்க்காதவராய், தடுமாறி, ரோட்டைவிட்டு கீழே புல் மீது வண்டியை விட்டு, நிறுத்தினார். “தம்பி, இப்படியே கொஞ்ச தூரம் போங்க ரோட் மேலேயே சாப்பாடு கிடைக்கும், இல்ல பக்கத்து ஊருக்குள்ள போனீங்கனா, நெறைய ஹோட்டல் இருக்கு, நமக்கு எந்த ஊரு” என்றார்.
முருக்கு மீசை, ஷேவ் செய்து உட்னே வளர்ந்த தாடி முடி, கழுத்தில் கொஞ்சம் பவுடர். முடிவு செய்தேன், அவரை அம்மணமாக பார்த்து விட வேண்டும் என்று.
“தம்பி. ” அவர் என் சிந்தனையை நிருத்தினார்.
“ஆன்ங்க்க். , எனக்கு சங்ககிரி பக்கம், இங்க சென்னையில் இருக்கேன், பக்கத்துல எந்த ஊர் இருக்கு? நீங்க அந்த ஊரு தானா?” என்றேன்.
“ப்க்கத்துல குதிரம்பாக்கம் நு ஊரு அங்க தான் நான் பொய்டு இருக்கேன். அங்க சின்ன கடைகள் தான் இருக்கும், உங்களுக்கு எல்லாம் ஒத்து வராது”.
“ஏன்? அப்படி சொல்ரீங்க?”
“தம்பி நீங்க சென்னைல ருசி ருசியா சாப்டிருப்பீங்க, இங்க அவ்ளவாலாம் ஐட்டம்கள் இருக்காது”.
“இல்லைங்க, எனக்கு அப்படிலாம் இல்ல, ஒரே ஒரு ஐட்டம் நீங்க கொடுத்தீங்கனாலே, நல்லா சப்பி சாபிடுவேன். ” வேண்டுமென்றே இரட்டை அர்த்தத்தில் சொன்னேன்.
“அப்படியா?, சரி ஆனா கொஞ்ச தூரம் போகனும், இப்போ போனா சாப்பாடும் இருக்காது. ”
“பரவயில்லீங்க, நான் வேலூர் தான் போகனும், லேட்டானாலும் பரவயில்ல” (பெங்களூர் போவதை வேண்டுமேன்ரே மரைத்தேன்). என்ன ஆனாலும், இன்று அந்த கிழட்டு சுன்னியை சப்பி விட தீர்மானித்தேன்.
“சரி அப்படியே, என் பின்னாடியே வாங்க” என்று சொல்லு வண்டியை எடுத்தார்.
“சரி” என்று நானும் அவரைப் பின் தொடர்ந்தேன். அவரின் குண்டியை ரசித்தவாரே.
கொஞ்ச நேரத்தில், புறவழிசாலையில் இருந்து பிரிந்து, சிறிய ரோட்டிர்கு மாறினோம். கொஞ்சம் கல்லும், மண்ணும் கலந்த பாதை. ஆள் அரவமில்லாமல் இருந்தது. ஒரு பெரிய மரத்தை பார்த்ததும், அதன் அருகே ஓரம் கட்டி.
“தாத்தா, ஒரு நிமிஷம். ” என்று சொல்லி ஹார்ன் அடித்தேன். அவரும் நின்றார்.
“தண்ணி தாகமா இருக்கு, ஊருக்கு இன்னும் தூரமா இருக்க மாதிரி இருக்கு, ஒரு 5 நிமிஷம் இங்க நின்னுட்டு போகலாம். எப்படியும் நேரம் இருக்கு, இப்ப தான் மணி 6:30”.
“சரி தம்பி, ஊருக்கு இன்னும் 20 நிமிஷத்துல போய்டலாம். இந்த ரோட்டுல யாரும் அதிகம் வர மாட்டாங்க, இன்னொரு ரோட் இருக்கு, அது புதுசா போட்டது. இது எனக்கு பழகிடுச்சு. புது ரோட் முழுசும் இப்ப கார் பைக்கும் நெரிசலா தான் இருக்கும்” என்று சொல்லி பேசிக் கொண்டே போனார்.
உம் கொட்டிய வாறே, தண்ணி பாட்டிலை ஒபன் செய்து, என் வாய் வழிந்து ஷர்ட் நனையுமாறு ஊத்தினேன் வேண்டும் என்றே.
என்னுடைய வெள்ளை டீ ஷர்ட் நனைந்து, மார் காம்பு நன்றாக தெரிஞ்சது. மாலை நேரம், இருட்டிக் கொண்டிருந்த வேளை அது.
அவரின் கண்கள் என் மார் காம்பில் விழுந்தது. முடியில்லாமல், வழுவழுவென, காம்பு நீட்டிக் கொண்டு அவரை கிறங்கடித்துக் கொண்டிருந்தது.
“உங்களுக்கு வேனுமா?” என்றேன்.
“ஆஆங்க்க், என்னது” என்று தடுமாரினார்.
“தண்ணி வேணுமா?” என்று சிரித்தேன்.
“ஆஆங்க், கொடுங்க” என்று வாங்கி குடித்துக் கொண்டே ஓரக் கண்ணால் என் மார்பைப் பார்த்தார்.