வணக்கம் நண்பர்களே,
எனது பெயர் சிவகுமார் 41 இப்போது.
எனது மின்னஞ்சல் முகவரி: salemkumarsiva@gmail.com
நான் ஒரு தனியார் கட்டிட கட்டும் துறையில் மேலாளராக உள்ளேன்.
எனது ஒரு பழக்கம். நான் எப்போதும் என்னோட உயர் பதவியில் இருக்கும் எல்லார் கூடையும் எப்போதும் சண்டை போட்டுகிட்டு இருப்பேன் வேளையில் மட்டும். அதே நேரம் எனக்கு கீழ் வேலை பார்க்கும் எவருடனும் சண்டை போட மாட்டேன் அதிகாரம் பண்ண மாட்டேன். அவர்களிடம் நல்ல முறையில் பழகுவேன். இந்த பழக்கம் தான் இந்த நிகழ்வின் ஆரம்பம்.
கட்டிடம் கட்டும் பணியில் பெண் பொறியாளர்கள் யாரும் இருக்க மாட்டாங்க.
எனது அலுவலகத்தில் வரவேற்பு அறையில் இரண்டு பெண்கள். அதில் ஒருவருடன் கிடைத்த நட்பு தான் நாளடைவில் இந்த நிகழ்வின் ஆரம்பம்.
அவர்கள் பெயர் பூர்ணா 37 வயது.
நான் எப்பவும் ஆபீஸ் ல இருந்தா யாரு கூடையாவது வம்பிலுத்து வள வள என்று கத்திகிட்டே இருப்பேன். அதாவது என்னோட சத்தம் கேட்டுகிட்டே இருக்கும்.
நான் உண்டு என்னோட வேலை உண்டு என்று வருவது போவதுமாக இருப்பேன்.
ஒரு சொந்த வேலை காரணமாக ஒரு வாரம் விடுமுறை எடுத்துவிட்டு மறு வாரம் ஆபீஸ் போனேன். 11 மணி இருக்கும் site முழ்தும் சுத்தி பார்த்து விட்டு, progress பார்த்து விட்டு ஆபீஸ் உள்ள போய் வழக்கம் போல் அக்கம் பக்கத்தில் பேச ஆரம்பித்து என்னோட சத்தம் கேட்டதும். ஆபீஸ் ல இருக்குற எல்லாரும் சேர்த்து பேசி வைத்தது போல ” வந்துடான், ஒரு வாரம் ஆஃபிஸ் எவ்வளவு அமைதியா இருந்துச்சு, இன்னும் மார்கெட் மாதிரி சத்தம் கேட்டுகிட்டே இருக்கும்” என்றதும் எனக்கு கொஞ்சம் கஷ்டம் ஆகிவிட்டது. இருந்தாலும் என்னோட சுபாவத்தை விட முடியாமல் நான் பேசிகிட்டே தான் இருந்தேன்.
மதியம் சாப்பிட போகும் போது பூர்ண கூப்பிட்டாங்க
நான் : சொல்லுங்க
பூர்ணா : உங்களுக்கு வாய் வலிக்காத sir, பேசிகிட்டே இருக்கீங்களே
நான் : என்ன பண்ணுறது madam என்னோட சுபாவம் அது
பூர்ணா : இல்ல sir, உன்கிட்ட கீழ வேலை பாகுவங்களை எதும் அதட்டி கூட பேச மாடின்குறிங்க, ஆனா உங்களுக்கு மேல இருக்குறவங்க கூட இவ்வளவு வாக்கு வாதம் பண்ணுறீங்க
நான் : என்ன பண்ணுறது madam. கீழ இருக்குறவங்க மேல அதட்டி பேசினால் அதிகார தோரணை வரும். ஆனால் எனக்கு அது வேண்டாம். தனக்கு மேலை இருக்குறவங்க கூட ஆமா சாமி போட்டு பேசினால் அதற்கு பேரு ஜால்ரா என்று பேரு. எனக்கு இந்த ரெண்டும் வேண்டாம்.
பூர்ணா : சூப்பர் sir நீங்க. But உங்க வழக்கம் நல்லா இருக்கு.
நான் : என்ன பண்ணுறது madam, நான் நானாக இருக்க விரும்புகிறேன்.
பூர்ணா : நல்ல பழக்கம் sir, ஆனால் நீங்க இல்லாத போது office ல எல்லாரும் உங்களை miss பண்ணினாங்க sir. காரணம் எல்லாரும் வந்ததும் உங்க கையெழுத்து இருக்கா என்று தான் பார்த்து விட்டு கையெழுத்து போட்டுட்டு போனாங்க.
நான் : சும்மா சொல்லாதீங்க madam.
பூர்ணா : நிஜமா தான் sir, ஒரு சில நேரம் உங்க மேல கோவம் கொண்டாலும். நீங்க இல்லாத போது அவன் இருந்தா ஏதாவது கத்தி வம்பு பேசிகிட்டே இருப்பான். இப்போ பேச கூட யாரும் இல்லை என்று எல்லாரும் போலம்பினாங்க..
நான் : பரவா இல்லை madam..
குறிப்பு : இது தான் நான் பூர்ணா கூட பேசினது முதல் முதலில் இந்த 3 மாதத்தில். அதற்கு முன்பு பார்த்து சிரித்தது கிடையாது. சிடு மூஞ்சி நான்.
இப்போ பேசின பிறகு தினமும் கையெழுத்து பொடும் போது சிரிப்பங்க, good morning சொல்லுவாங்க
இப்படியே போச்சு கொஞ்ச நான்.
அப்பறம் office ல இண்டர்காம் work பண்ணவில்லை ஒரு வாரம்.
என்னை பார்க்க vender ஒருவர் வந்திருந்தார். வழக்கமாக நான் என்னோட அறையில் இருக்கிறேனா என்று கேட்க இண்டர்காம் ல கூப்பிடு கேட்டு அனுப்புவார்கள். இண்டர்காம் வேலை செய்யத்தால் எனக்கு புது நம்பரில் இருந்து கால் வந்தது. நான் எடுத்து பேசினேன். அப்போ தான் தெரிந்தது பூர்ணா என்று. விவரம் சொன்னார்கள்.
அப்பறம் கொஞ்சம் கொஞ்சமா சாபிடுற்கின்ற நேரம், ஈவ்னிங் வீட்டுக்கு போற நேரம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பேச ஆரம்பித்தோம்.
Just என்ன என்றால் என்ன அவ்வளவு தான்.
ஒரு நாள் வீட்டுக்கு கிளம்பும் போது கொஞ்சம் நேரம் ஆகி விட்டது. அப்போது பூர்ணா என்னிடம் வந்து.
சார் நேரம் ஆகிவிட்டது கொஞ்சம் பேருந்து நிலையத்தில் என்னை விட முடியுமா என்று கேட்டார்கள்
நான் : சரி வாங்க
பூர்ணா : நன்றி சார், பையன் சாப்பிடாம காத்து இருப்பான் அது தான்
நான் : அட பரவா இல்லை மேடம்
பூர்ணா : சரி சார்..
நான் : எங்க போகனும் மேடம் நீங்க, அதாவது உங்க வீடு எந்த ஏரியா.
அவர்கள் சொன்ன இடம் நான் எனது வீட்டுக்கு போகும் வழி தான். இருந்தாலும் ஒரு தயக்கம் எனக்கு. காரணம் நான் அதை சொன்னால் என்னை தப்பாக நினைப்பார்களோ என்று.
பூர்ணா: உங்க வீடு எங்க இருக்கு
நான் எனது வீடு இருக்கும் இடம் சொல்லவும்,
பூர்ணா : அப்படினா எங்க ஏரியா வழியா தான் தினமும் வாரிங்களா. இது தெரியாம போச்சே.
நான் : ஆமா மேடம், எனக்கும் உங்க கிட்ட இது வரை கேட்கவில்லை. சரி வாங்க மேடம் நானே உங்க வீடு இருக்கும் ஏரியா ல விட்டு விட்டு செல்கிறேன்
பூர்ணா : மிக்க நன்றி சார், இந்த நேரம் போக்குவரத்து நெரிசல் மிகுந்த அளவில் இருக்கும். ரொம்ப நல்ல நேரத்தில் உதவி பண்ணினாங்க.
நான் : பரவா இல்லை மேடம்.
இரண்டு பேரும் பேசிகிட்டே அவர்கள் வீட்டு அருகில் இறக்கி விட்டு சென்று விட்டேன்.
அதன் பிறகு தினமும் என்னுடனே வர ஆரம்பித்தார்கள். அப்போது இருவருக்கும் எந்த ஒரு உள்நோக்கமும் கிடையாது.
இருவரும் அப்போ அப்போ வாட்ஸ்அப் ல good morning good night msg பண்ணுவோம் அவ்வளவு தான். ஒரு நாள் இரவு ஒரு 11 மணிக்கு sir என்று msg பண்ணினாங்க
நான் : தூங்க தயார் இருந்தேன். என்ன மேடம் இவ்வளவு நேரத்துக்கு
பூர்ணா : மன்னிக்கணும் சார்.
நான் : பரவா இல்லை மேடம் சொல்லுங்க
பூர்ணா : ஒன்னும் இல்லை சார், பையனுக்கு உடம்பு சரியில்லை அது தான் அவனை தூங்க வைக்கும் வரை நான் தூங்காம இருக்க வேண்டும் அது தான் உங்களுக்கு அனுப்பினேன்.
நான் : அப்படியா, பையனுக்கு என்னாச்சு.
பூர்ணா : ஒன்னும் இல்லை நார்மல் காய்ச்சல் தான்.
நான் : சரி மேடம், ரெண்டு பேரும் சாபிடிங்களா..
பூர்ணா : ஆச்சு சார்.
நான் : சரி மேடம். உங்க கணவர் இல்லையா,
பூர்ணா : இல்லை சார் அவங்க ஒரு அவசர வேலையாக ஊருக்கு போய் இருக்காங்க, ஒரு வாரம் ஆகும்
நான் : சரி மேடம். பையன் என்ன பண்ணுற
பூர்ணா : தூக்கம் வராம உருண்டு கிட்டு இருக்கான்.
நான் : பாவம். ரொம்ப கஷ்டம்.
பூர்ணா : ஆமா சார். சரி சார் நாளைக்கு ஆபீஸ் போகும் போது பார்க்கலாம்
நான் : சரி மேடம்
மறு நாள் :
பூர்ணா : good morning சார்,
நான் : good morning madam. வீட்டு கிட்ட காத்து இருங்க வாரேன்
அவர்கள் வீட்டின் அருகில் பார்த்தேன் கான வில்லை. கால் பண்ணி பேசினேன்.
நான் : வந்து விட்டேன் மேடம், சீக்கிரம் வாங்க
பூர்ணா : அய்யோ சார் இப்போ தான் பையனை பள்ளியில் விட்டு வந்தேன். இரவு முழுதும் தூங்காம சோர்வா இருந்தது. ஒரு 15 நிமிடம் ஆகும் தயார் ஆக. உங்களுக்கு ஆட்சபான இல்லை என்றால் எனது வீட்டுக்கு வந்து காத்து இருக்க முடியுமா.
நான் : சரி மேடம் சீக்கிரம் தயார் ஆகுங்கு நான் வேணும் என்றால் இங்கேயே காத்து இருக்கேன்.
பூர்ணா : அதெல்லாம் ஒன்னும் வேணாம் சார். அப்படி என்றால் நீங்க பொங்க. நான் பேருந்தில் வாரேன்.
நான் : நிஜமா தான் சொள்ளுறுங்களா.
பூர்ணா : ஆமா சார், வீட்டில் வந்து காத்து இருந்து கூட்டிட்டு பூங்கா, இல்லனா கிளம்புங்க. அங்கையெல்லம் காத்து இருக்க வேண்டாம். அவ்வளவு நேரம் நீங்க காத்து இருந்து கூட்டிட்டு போறது பாக்குறவங்க கண்ணுக்கு தப்பா தெரியும்.
நான் : ஓ அப்படி ஒன்னு இருக்கோ. சரி வீட்டுக்கு வாரேன்.
அவர்கள் சொன்ன வீட்டுக்கு போய் கதவை தட்டினேன். வந்து திறந்து அமர சொல்லி விட்டு
பூர்ணா : கொஞ்சம் இருங்க சார், காஃபி குடுக்குறேன்
நான் : பரவா இல்லை மேடம் தாமதம் ஆகிவிடும் அதெல்லாம் வேண்டாம்
பூர்ணா : 5 நிமிடத்தில் ஒன்னும் ஆகாது
நான் : சரி சொன்ன கேடக போறது இல்லை நீங்க
காஃபி குடுத்து விட்டு போய் விட்டார்கள்
10 நிமிடம் கழித்து.
என்னால் நம்பவே முடியவில்லை அந்த காட்சியை.
வெறும் ப்ரா ஜட்டி மட்டும் போட்டு கொண்டு குளியல் அறை விட்டு வெளிய வந்து விட்டார்கள். அடுத்த நொடியே குளியல் அறை உள்ளை சென்று விட்டார்கள்.
பூர்ணா : அய்யோ சார் நீங்க வந்திருந்தது மறந்தே போச்சு.
நான் : ஒன்னும் பேச முடிய வில்லை
பூர்ணா : இருங்க சார் உடை மாற்றி வந்து விடுகிறேன்.
நான் : சரி மேடம்.
இருவரும் ஒன்னும் பேச வில்லை
ஆபீஸ் கிளம்பி போய் விட்டோம்.
ஆபீஸ் வைத்து இருவரும் ஒன்னும் பேச வில்லை.
மாலை வீட்டில் இறக்கிவிட்டு ஒன்ன்றும் பேசாமல் போய் விட்டேன்.
இரண்டு நாள் ஒண்ணுமே பேச வில்லை இருவரும்.
மூன்றாவது நாள் வீட்டுக்கு வரும் போது
பூர்ணா : எதுக்கு சார் ஒண்ணுமே பேச மாட்டிங்குறிங்க.
நான் : நீங்க தான் பேசல
பூர்ணா : அப்படி ஒரு நிலையில் உங்க முன்னாடி வந்து விட்டு எப்புடி சார் கூச்சம் இல்லாமல் பேச முடியும். அது தான் எனக்கு பேச ஒரு மாதிரி இருந்தது.
நான் : வேணும் என்றா நடந்தது. எதிர் பார்க்காம தான
பூர்ணா : நீங்களாவது பேசி இருக்கலாம் தான. ரெண்டு நாள் எனக்கு நல்லாவே இல்லை நீங்க பேசாம. ஏதும் தப்பா எடுத்து இருப்பிங்களோ என்று.
நான் : அதெல்லாம் நான் அப்படி ஒரு நினைக்க வில்லை.
பூர்ணா : சரி
அப்பறம் கொஞ்ச நாள் கொஞ்சம் கொஞ்சம் அதிகம் பேச ஆரம்பித்தோம். பட்டும் படாமலும் கிண்டல் பண்ணி பேசி கொஞ்சம் நெருக்கம் ஆனது..
கொஞ்ச நாள் கழித்து ஓர் இரவு
பூர்ணா : சார் சாபிடிங்களா
நான் : ஆகிடுச்சு மேடம், நீங்க சாப்பிடிங்கலா.
பூர்ணா : ஆகிடுச்சு சார், என்ன பண்ணறீங்க
நான் : சும்மா தான் மேடம் இருக்கேன்.
பூர்ணா : நானும் தான் சார், அது தான் msg பண்ணினேன் உங்களுக்கு.
இப்படியே ஒரு மணி நேரம் என்ன பேச என்றே தெரியாமல் பேசிக்கிட்டு இருந்தோம். திடீர் என்று
பூர்ணா : ஒன்னு சொல்லணும், ஆனால் நீங்க தப்பா நினைக்க வேண்டாம் சார்.
நான் : சொல்லுங்க மேடம்.
பூர்ணா : அன்று என்னை அந்த கோலத்தில் பார்த்த பிறகு ஒன்றும் தோணவில்லையா உங்களுக்கு.
நான் : தப்பா நினைக்காதீங்க, நானும் சராசரி மனிதன் தான்.
பூர்ணா : புரியவில்லை சார்.
நான் : எனக்கு ஆசை வந்தது தான். ஆனால் எதிர் பாராமல் நடந்த ஒன்றை எனக்கு சாதகமாக எடுத்து உங்க நிம்மதியே கெடுக்க எனக்கு விருப்பம் இல்லை.
பூர்ணா : மிக்க நன்றி சார். உங்க நடத்தை நல்லது சார்.
நான் : அவ்வளவு சொல்லுற அளவுக்கு நல்லவன் கிடையாது மேடம்
பூர்ணா : பரவா இல்லை சார் எனக்கு என்னை பொருந்த வரை நல்லவர் தான் நீங்க.
நான் : அப்படி சொல்லாதீங்க மேடம், அப்பறம் உங்களை சைட் அடிக்க முடியாம போய்டும்.
பூர்ணா : என்ன சார் சொல்லுறீங்க, என்னை சைட் அடிப்பிங்களா.
நான் : அது தப்பு இல்லை தான..
பூர்ணா : தப்பு இல்லை தான். இருந்தாலும் நான் பார்த்தது இல்லை நீங்க என்னை பார்க்கும் போது.
நான் : அதெல்லாம் அடிப்பேன் முதலில் இருந்து, ஆனால் அப்படி பார்த்தது இருந்து ரொம்ப அடிப்பேன். ஆனால் காட்டி கொண்டு இருக்க மாட்டேன்.
பூர்ணா : அப்படினா இன்னைக்கு என்ன டிரஸ் போட்டு வந்தேன் என்று சொல்லுங்க
நான் : நீலம் சேலை, கருப்பு ஜாக்கெட், பச்சை ப்ரா, சரியா?
பூர்ணா : அட பாவமே ப்ரா வரைக்கும் பார்த்து இருக்குங்க. மோசம் சார் நீங்க.
நான் : அந்த அளவுக்கு மோசம் இல்ல நான்
பூர்ணா : அப்படினா அன்னைக்கு என்னை அந்த கோலத்தில் எல்லாம் பார்த்து இருப்பீங்க.
நான் : பார்த்தேன்,
பூர்ணா : அப்படி என்றால் அன்று என்ன கலர் போட்டு வந்தேன் சொல்லுங்க..
நான் : கத்தரிப்பு கலர் ஜட்டி, ரோஸ் கலர் ப்ரா.
பூர்ணா : அட பாவமே நான் நீங்க பார்த்து இருக்க மாட்டிங்க என்று நினைத்தேன் அப்படியே சொல்லுறீங்க. அது மட்டும் தான் பார்த்தீங்களா வேற எதும் பார்த்தீங்களா.
நான் : பார்த்தது எல்லாம் சொல்ல முடியாது..
பூர்ணா : பரவா இல்லை சொல்லுங்க, இன்னும் என்ன என்ன பார்த்தீங்களா என்று தெரிந்து கொள்கிறேன்.
நான் : திட்ட கூடாது, கோவம் கொள்ள கூடாது.
பூர்ணா : இனி கோவ பட ஒன்னும் இல்லை சொல்லுங்க ஒன்னும் சொல்ல மாட்டேன்.
நான் : வலது முட்டிக்கு மேல தொடையில் ஒரு சின்ன மச்சம் பார்த்தேன். தொப்புள் பார்த்தேன். முதுகில் ஒரு மச்சம் அவ்வளவு தான் பார்க்க முடிந்தது.
பூர்ணா : அட பாவமே, ரெண்டு வினாடியில் இவ்வளவும் பார்த்து விட்டீர்களா. இன்னும் இரண்டு நிமிடம் பார்த்து இருந்தால் என்னோட உடம்புக்கு அளவே எடுக்காம ஜாக்கெட் தைக்க அளவு சொல்லி இருப்பீங்க போல..
நான் : என்ன பண்ணுறது அதுக்கும் தான் வாய்ப்பு கிடைக்க வில்லையே..
பூர்ணா : வாய்ப்பு கிடைக்க வில்லை என்று வறுத்த படுறது மாதிரி தெரியுது..
நான் : ஆமா வருத்தம் தான் என்ன பண்ணுறது. இப்படி ஒரு பொண்ணை நல்லா பார்க்க முடிய வில்லையே என்று.
பூர்ணா : சரி சொல்லுங்க, அப்படி என்ன பார்க்கணும்
நான் : தொப்பை இல்லாத வயிறு, மடிப்பு இல்லாத இடுப்பு, அளவான பின்புறம், தொங்காத மார்பு.
பூர்ணா : மத்தது எல்லாம் சரி, தொங்காத மார்பு என்று எப்புடி தெரியும்.
நான் : அன்று ப்ரா உடன் பார்க்கும் போது கவனித்தேன்.
பூர்ணா : கண்ணா இல்லை ஸ்கேனிங் கண்ணா உங்களுக்கு.
நான் : தெரிய வில்லை அன்று மட்டும் ஸ்கேனிங் கண் ஆகி விட்டது.
பூர்ணா : சரி தான்.
நான் : ஒன்னு கேட்கலாமா.
பூர்ணா : கேளுங்க
நான் : இப்போ பார்க்க முடியுமா வீடியோ கால் ல
பூர்ணா : இப்போவ..
நான் : ஆமா
பூர்ணா : சரி பண்ணுங்க
அப்பறம் வீடியோ கால் பேசி இருவரும் மாறி மாறி பார்த்து கொண்டோம்.
அடுத்த நாள் காலை
சீக்கிரம் கிளம்பி சென்று காத்து இருந்தேன்
கொஞ்ச நேரம் கழித்து கால் வந்தது.
பூர்ணா : எங்க இருக்கீங்க
நான் : இங்க தான் காத்து கொண்டு இருக்கேன். கிளம்பி வாங்க போகலாம்
பூர்ணா : இன்னும் 45 நிமிடம் இருக்கே. இப்போவே வந்தது என்ன பண்ணறீங்க.
நான் : சீக்கிரம் எழுந்து விட்டேன். அது தான்.
பூர்ணா : சரி வீட்டுக்கு வந்து காத்து இருங்க.
நான் : வரது பற்றி ஒன்றும் இல்லை, அப்படி நினைத்து தான் சீக்கிரம் வந்தேன். ஆனால் ஏதோ தடுத்தது அது தான் இங்கேயே நின்று விட்டேன்.
பூர்ணா : அதெல்லாம் ஒன்றும் இல்லை வாங்க.
நான் : நிஜமா தான,
பூர்ணா : அட ரொம்ப பிகு பண்ணதிங்க, அது தான் எல்லாம் ஆகிடுச்சு தான அப்பறம் என்ன சும்மா வாங்க
நேர போய் கதவை திறந்து உள்ளே சென்றேன்.
போய் இருக்கையில் அமர்ந்து அவர்களை பார்த்து கொண்டு இருந்தேன்.
பூர்ணா : என்ன புதுசா பாக்குற மாதிரி பாக்குறீங்க
நான் : இது வரை தெரியாம கள்ள தனமா பார்த்து கொண்டு இருந்தேன். இன்று தான் அனுமதியோடு நல்லா பாக்குறேன்.
பூர்ணா : சரி இருங்க குளிச்சிட்டு வாரேன் இன்னும் நல்ல பாருங்க.
நான் போகும் போது கையே பிடித்து இழ்த்து எனது அருகில் அமர வைத்து, கன்னத்தில் முத்தம் பதித்தேன்..
மீண்டும் அடுத்த பாகத்தில்
ஓசூர்
salemkumarsiva@gmail.com