அடுத்த பத்து நாளில் இரண்டு தரம் கோகிலா மாமி பாத் ரூம் போக வந்து விட்டுப் போனாள்.
நானும் ஒவ்வொரு தரமும் சிரித்து வைத்தேன். இப்போது கோகிலா மாமியைப் பத்திக் கொஞ்சம் யோசித்தேன். சுமார் 40 வயசு இருக்கும். செம அழகு. முலைகள் சும்மா ஒரு அடி முன்னால் நீட்டிக் கொண்டிருக்கும்.
சேலையின் ஓரத்தில் இருந்து சில சாயம் முலைக் காம்புகள் ஜாக்கெட்டைத் தாண்டி துருத்தீக் கொண்டிருப்பது தெரியும். அதுவே ஒரு இலந்தைப் பழம் சைஸுக்கு இருக்கும். அவள் குண்டிகள் சும்மா பருத்து இரண்டு தலைகாணி உயரம் இருக்கும். இதிலே தலை வச்சு தூங்கினால் எப்படி இருக்கும் என்று யோசிப்பேன். அப்புறம் அது வேறு எவனுக்கு சொந்தமான குண்டி. அதனால் நாம் இப்படி யோசிப்பது கூடப் பாவம் என்று நினைப்பேன்.
இப்படி ஒரு மாதம் ஓடியது. ஒரு நாள் என் மனைவி கோவிலுக்குக் கிளம்பியதும் கோகிலா மாமி உள்ளே நுழைந்தாள்.
“வாங்கோ மாமி. அவள் இப்போதுதான் கோவிலுக்குப் போனாள். ” என்றேன்.
“அவ போறதைப் பார்த்துட்டுதான் வரேன். ” என்றவாறு உள்ளே வந்து உட்கார்ந்தாள் கோகிலா.
“உங்க கிட்டே ரொம்ப நாளா ஒண்ணு கேக்கணும்னு இருந்தேன். ”
“என்ன சொல்லுங்கோ?”
“இல்லை. கொஞ்சம் பர்ஸனல். நீங்க கோவிச்சுக்காட்டா கேக்கறேன். ”
“அதுக்கென்ன சும்மா கேளுங்கோ. ”
“மாமி கிட்டே ஒரு சமயம் தனியா பேசிண்டிருக்கறச்சே மாமா ஏன் கோவிலுக்கு வரதில்லேன்னு கேட்டேன். அவ சிரிச்சுண்டே நான் தான் மாமாவுக்குக் கோவில்னு சொல்லிட்டுப் போயிட்டா. அதுக்கென்ன அர்த்தம்னு மண்டையைப் பிச்சுண்டு யோசிச்சேன். எனக்கு ஏதும் தோணல்லே. சரி மாமி கிட்டேயே கேட்டுடலாம்னு அப்புறம் ஒரு நாள் மாமியைத் திரும்பக் கேட்டேன். வெக்கப் பட்டுண்டே சொன்னா. மாமா என்னை அம்மன் போல உட்கார வச்சு உடம்பெல்லாம் ஒரு இடம் விடாம ஷேவ் பண்ணி அம்மன் போல அலங்காரம் பண்ணிப் பார்ப்பான்னு.
அப்பவும் எனக்குப் புரியலே. இன்னும் ஒஞ்சம் வாயைப் புடுங்கினப்புறம் சொன்னா”
“என்ன சொன்னா?”
“எல்லாத்தையும் சொன்னா. நான் இப்போ மறுபடி சொன்னா எனக்கு உடம்பு சூடேறிடும். அபுறம் நான் எழுந்தா தரையெல்லாம் ஈரமாயிடும். ” என்றாள் குனிந்துகொண்டு.
நான் சிரித்தேன்.
“சரி, அதுக்கு நான் என்ன செய்யணும்னு சொல்றீங்க?”
“இல்லை, எங்காத்துக்கார்ர் என்னோட சாமானை குனிஞ்சு பார்த்தது கூட இல்லை. எனக்கும் ரெண்டு பசங்க பிறந்து பெரிசாயிடுத்துகள். ”
“ம்ம். ”
“நீங்க எனக்கும் அதெல்லாம் பண்ணி விடணும்னு ஆசை. ”
“ஜமாய். செஞ்சாப் போச்சு. ஆனா அதுக்கு இவ ஒத்துக்கணுமே?”
“எந்தப் பெண்டாட்டிதான் ஒத்துப்பா? ஆனா அதுக்கு ஒரு ஐடியா வச்சிருக்கேன். ”
“அட. அதென்ன ஐடியா?”
“வர வியாழக்கிழமை எங்க ஃப்ரெண்ட்ஸ் எல்லாம் சாயிபாபா கோவிலுக்குப் போறதா இருக்கோம். ”
“அதுக்கென்ன போயிட்டு வாங்க. ”
“அன்னிக்குக் கார்த்தாலே நான் மட்டும் மட்டம் அடிச்சுட்டு இங்கே வந்துடறேன். மாமி ஒரு அரை நாளைக்கு இருக்க மாட்டா. ” என்று இழுத்தாள். ”
“அதுக்குள்ளே நம்ம வேலையை முடிச்சுடலாம்கிறீங்க?”
கோகிலா வெறுமனே சிரித்தாள்.
“சரி, சரி. அப்படி அங்கே கீழே ஈரமாகிற அளவு என்னதான் இருக்குன்னு காட்டறது. ”
“இப்பவா, வெக்கமா இருக்கே?” என்று நாணினாள்.
“வியாழக் கிழமை முழுசாக் காட்டத்தயாரா இருக்கே, இப்போ கொஞ்சம் காட்ட வெக்கமா?” என்று சிரித்தேன்.
“இல்லை. ” என்று இழுத்தாள்.
“சாரி, மாமி, உங்களை வா போன்னு கூப்பிட்டுட்டேன். ”
“அதனால் என்ன. நீங்க கோகின்னு வேணாலும் கூப்பிடுங்கோ” என்று சிரித்தாள்.
“சரி. உங்க சாமானைப் பார்க்கலாமா? அதுக்கேத்தபடி ஏற்பாடு பண்ணி வைப்பேன் வியாழக் கிழமைக்கு. ”
“இங்கே ஹாலிலா? இல்லை உள்ளே போயிடலாமா?”
“பெட் ரூமிலேதான் காட்டுவேளா? சரி, அப்போ உள்ளே வ்ந்துடு. ” என்றவாறு எழுந்தேன்.
போய் வாசல் கதவைத் தாழ் போட்டேன்.