“ம்ம்ம்… ம்ம்ம்” , சொல்லிக்கொண்டே இருந்த ராகவனை திரும்பிப்பார்த்த தமிழ்ச்செல்வி மெதுவாய் அவனுடைய லுங்கிக்குள் கையை விட்டாள்.
கதாபாத்திரங்கள்:
மதிவதனி-ராகவன் – கணவன்-மனைவி.
தமிழ்ச்செல்வி – மதிவதனி-ராகவன் தம்பதியின் மகள்.
தர்ஷன் – தமிழ்ச்செல்வியின் சீனியர்.
ராகவன் பேசிக்கொண்டே சோபாவில் உக்கார்ந்து கொள்ள, தமிழ்ச்செல்வி அவனது காலடியில் அமர்ந்து, டிவியை ஆன்செய்து மியூட்டில் வைத்து சேனலை மாற்றிக்கொண்டிருந்தாள்.
“ம்ம்ம்… ம்ம்ம்” , சொல்லிக்கொண்டே இருந்த ராகவனை திரும்பிப்பார்த்த தமிழ்ச்செல்வி மெதுவாய் அவனுடைய லுங்கிக்குள் கையை விட்டாள்.
ராகவனுக்கும் அவளது மகள் தமிழ்ச்செல்விக்கான உறவு வழக்கம்போல ஒரு தந்தை-மகளுக்கான உறவாக மட்டுமே இருந்தது, நான்கு மாதங்களுக்கு முன்பு வரை. நான்கு மாதங்களுக்கு முன்பு, தமிழ்ச்செல்வி கல்லூரியிலிருந்து அழுதுகொண்டே வந்த அந்த ஒரு நாள், இருவருக்குமான உறவை வேறு திசைக்கு கொண்டுசென்று விட்டது.
ராகவன் ஒரு எழுத்தாளர். இப்போது ஒரு பத்திரிக்கைக்காக தொடர்கதை ஒன்று எழுதி வருகிறார். காலை நடைப்பயிற்சி தவிர, ஏதாவது தேவை என்றால், எப்போதாவது வெளியில் செல்வதுண்டு. தொடர்கதை இந்த வாரத்துக்கான பகுதியை எழுதிக்கொண்டிருக்கும்போது அழைப்பு மணி அடிக்க.. எழுந்து போய் திறந்தார்.
கதவைத்திறந்ததும், தலையை தொங்கப்போட்டவாறு தமிழ்ச்செல்வி எதுவும் பேசாமல் வேகமாக சென்று அவளது அறைக்குள் சென்று கதவைத்தாழிட்டுக்கொண்டாள். ராகவனுக்கு எதுவும் புரியவில்லை.
“தமிழ்… ஏய்… தமிழ்…” என்று பின்னாடியே சென்று அறைக்கதவைத்தட்டினார். உள்ளிருந்து தமிழ்ச்செல்வியின் விசும்பல் சத்தம் மட்டும் கேட்டது. மகள் அழுகிறாள் என்றதும் ராகவனுக்கு என்ன செய்வதென்று தெரியவில்லை.
“தமிழு… கதவைத்திறம்மா… என்னாச்சு சொல்லு…”
“இங்க பாரு… இப்படி என்னாச்சுன்னு சொல்லாம நீ பாட்டுக்கு அழுதுட்டு இருந்தா அப்பாவால தாங்கமுடியாதுடா… தமிழு… கதவைத்திறம்மா…”
கதவு திறக்கவில்லை.
தட்டித்தட்டிப்பார்த்த ராகவன், “சரி… நான் அம்மாவுக்கு ஃபோன் பண்ணி வர சொல்றேன்… “, என்று சொல்ல… அடுத்த நிமிடம் கதவு திறந்தது. கதவைத்திறந்துவிட்டு, கட்டிலில் கால்களை மடக்கி உட்கார்ந்து, காலுக்கு நடுவில் முகம் புதைத்து இன்னமும் அழுது கொண்டிருந்தாள் தமிழ்ச்செல்வி. அறைக்குள் வந்து அவள் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து ஆதரவாய் தலையைத்தடவிய ராகவன்…
“என்னாச்சு டா தமிழ்… சொல்லும்மா…”
மெதுவாய் ராகவனை நிமிர்ந்து பார்த்த தமிழ்ச்செல்வி, அழுதவாறே…
“காலேஜ்ல…”
“ம்ம்ம்… காலேஜ்ல…?”
“சீனியர் பையன் ஒருத்தன் என்கிட்ட…”
“ராகிங் பண்ணாங்களா? காலேஜ் ன்னா அப்படி…” , ராகவன் முடிக்கும் முன்னே, தமிழ்ச்செல்வி…
“ராகிங் ன்னா என்ன பண்ணாலும் பொறுத்துக்கணுமா ப்பா…?”
தமிழ்ச்செல்வி அப்படி கேட்டதும் ஏதோ விபரீதமாய் நடந்திருப்பதாக ராகவனுக்குப்பட்டது.
“சொல்லுங்க ப்பா…”, என்று ராகவனின் தோளைப்பிடித்து தமிழ்ச்செல்வி உலுக்க…
“என்னாச்சு ன்னு சொல்லும்மா…”, இப்போது ராகவனுக்கும் லேசாக கண்கள் கலங்கி இருந்தது…
கட்டிலில் இருந்து மெதுவாக கீழிறங்கிய தமிழ்ச்செல்வி அழுதுகொண்டே, தனது சுடிதாரின் மேல்பகுதியை தூக்கி, “இங்க பாருங்கப்பா…”
தமிழ்ச்செல்வியின் தொப்புளுக்கு கீழே ஏதோ எழுதியிருந்தது. ராகவன் கண்களைச்சுருக்கி, குனிந்து அது என்னவென்று படித்தான்.
இந்தப் புண்டைக்குள் எப்போது புதைப்பாய் என்னை?
இன்னமும் கீழே எழுதிருந்ததை தமிழ்ச்செல்வியின் சுடிதார் பேண்ட் மறைத்திருந்ததால், ராகவன் அவனுடைய கையால் சுடிதார் பேண்ட்டை மேலும் கீழிறக்கி படித்தான்.
புதையும் நாளை எதிர்நோக்கி
மேலும் சுடிதார் பேண்ட்டை கீழிறக்க… இரண்டு வார்த்தைகள் எழுட்ப்பட்டிருந்தது. முதல் வார்த்தை என்னவென்று சரியாக ராகவனால் படிக்க முடியவில்லை, தமிழ்ச்செல்வியின் புண்டை முடி மறைத்திருந்தது. கடைசி வார்த்தை மட்டும் ‘சுன்னி’ என்று தெரிந்தது. ராகவன் படித்துவிட்டு மேலே பார்க்க, தமிழ்ச்செல்வி கண்கள் மூடி தலையை மேல்நோக்கி வைத்திருந்தாள்.
“யாரும்மா?”, என்றான்.
அழுதுகொண்டே இருந்தாள் பதில் சொல்லாமல்…
“சொல்லும்மா தமிழ்… யாரு…?”, கொஞ்சம் சத்தமாய் கேட்கவும்… அதிர்ந்த தமிழ்ச்செல்வி…
“த… தர்ஷன் ப்பா… பைனல் இயர் பிஎஸ்ஸி கெமிஸ்ட்ரி”
தமிழ்ச்செல்வியின் சுடிதாரை சரி செய்த ராகவன், தன்னுடைய மொபைலில் யாருக்கோ கால் செய்தான். பேசி முடித்து ஒரு நிமிடம் கழித்து அவனுடைய மொபைலுக்கு ஒரு மேஸ்ஸேஜ் வந்தது. அதைப்பார்த்தவுடன், தமிழ்ச்செல்வியைப்பார்த்து,
“கிளம்பும்மா…”
“எங்க… எங்க ப்பா?”
“சொல்றேன் வா…”
வெளியில் வந்து கதவை தாழ் போட்டு சாவியை எடுத்துக்கொண்டு, காரை எடுத்தான் ராகவன். எதுவும் பேசாமல் தமிழ்ச்செல்வியும் காரில் அமர்ந்தாள். கார் வேகமெடுத்துப்பறந்தது. பதினைந்து நிமிட பயணத்தையடுத்து ஒரு அப்பார்ட்மெண்ட் முன் கார் நிற்க, தமிழ்ச்செல்வியை கூட்டிக்கொண்டு, அந்த அப்பார்ட்மெண்ட்டின் நான்காவது தளத்தில் , 403 யில் அழைப்பு மணியை அடித்தான் ராகவன். நாற்பத்தைந்து வயது மதிக்கத்தக்க ஒரு அம்மா கதவைத்திறக்க…
“தர்ஷன் இருக்கானா ம்மா வீட்ல?”
“இப்போதான் காலேஜ் லேர்ந்து வந்தான்… நீங்க?”