அட என்னங்க. என் போன்ல போட்டோஸ் இருக்கு.
இருங்க காட்றேன்.
என்று மொபைலை எடுத்தான்.ஸாரிங்க கொஞ்சம் வெய்ட் பண்ணுங்க.நான் சீக்ரெட் பாஸ்வேர்ட் போட்டு வச்சிருக்கேன்.
வீட்ல பாத்துரக்கூடாதுல்ல. அதனாலதான்.
ஓ…வீட்டுக்கு தெரியாமயா இருக்கும்?
அதெல்லாம் தெரிஞ்சு போச்சுங்க.என்னதான் சண்ட போட்டாலும் போன்ல வச்சிருக்கறத பாத்தா பாக்கறப்ப எல்லாம் சண்ட வருமே அதனாலதான் இவ்ளோ பத்ரமா ஒளிச்சு வச்சிருக்கேன்.
பாஸ்வேர்டை புகுத்தி அழகிகளின் லிஸ்ட்டைக் காட்டினான்.
அனைத்துப் பெண்களின் படமும் தலைமுதல் பாதம் வரை
முழுமையாக இருந்தது.அதிகமா முப்பது வயதிற்கு மேல்தான்
எல்லாருமே இருந்தனர்.யாரை வேணடுமானாலும் தேர்வு செய்யலாம்.
ஆனால் மனது வேறு எதையோ தேடியது. எல்லாப் போட்டோக்களையும் பார்த்து தள்ளிக்கொண்டே வந்தேன்.
ஒவ்வொருத்தியும் எத்தனை அழகாய் இருக்கிறார்கள்.
எதற்கு இந்த தொழிலுக்கு வந்தார்களோ…
சிந்தனையில் நகர்த்தியவன் ஒரு போட்டோவில் நிலைகுத்தி நின்றேன்.மனது பரபரத்ததது. இவளைத் தேர்வுசெய்
தேர்வுசெய் என்றது.இவளிடம் அப்படி என்ன ஸஅபெசல்?
ஆமாம். ஸ்பெசல்தான்.அப்படியே என் அனுவை உரித்து
வைத்திருந்தாள்.அங்க வளைவுகள் முகச் சாயல். அந்த லேசான லிப்ஸ்டிக் பூசிய உதடு.தலைமுடியை ஒதுக்குவது போல் நின்றிருந்தாள்.அப்போது அந்த விரல்கள் என
எல்லாமே அனுவை அப்பட்டமாக நினைவூட்டியது.
என்னுள்ளிருக்கும் காமம்பிசாசிற்கு இன்று சரியான வேட்டையாயிருக்கும்.
இத்தனை நாள் சொந்த மகளையே ஓக்கத் துடிக்கும்படி
என்னைத் தூண்டியதற்கு இவளைப் பரிசாகக்கொடுத்து
அந்த பிசாசை அடக்கப்போகிறேன்.உள்ளுக்குள் என் ஆண்மை
துள்ளிக்குதித்தது.
இவள் ஓகே என்றேன்…
அட இவளா? வயசு 22தான் ஆச்சு.
நான்கூட இவளை இன்னும் டேஸ்ட் பண்ணவே இல்ல.
ரெண்டு டைம் கால் பண்ணேன்.
வெளியூர்ல இருக்கேனு சொல்லிட்டா.இப்ப ட்ரை பண்ணி
பாக்கறேன். உங்க லக் எப்படி இருக்குனு பாக்கலாம்.
சொல்லிக்கொண்டே மொபைலில் நம்பரைத் தேடிகால் செய்தான்.என் மனதோ இன்று அவள் கிடைப்பாள் என்று
சொன்னது. பேசி திரும்பினான்.
வாசு…சூப்பர். கிளி வருது. எத்தனை மணிக்கு வரச்சொல்ல?
இப்ப வேணாம்…நைட்லாம் என்னால வெளியில
இருக்க முடியாது.நாளைக்கு காவையில பதினோரு மணிக்கு ஹோட்டல் வரச்சொல்லு.நாலு மணிவரைக்கும்
எங்கூட அவ இருக்கனும்.
நாலு மணிவரைக்குமா?
ஆமா…பேமெண்ட் என்னவோ அத வாங்கிக்கச்சொல்லு.
மணி…கச்சிதமாகப் பேசி முடித்தான்.
வாசு…என்னதான் நிதானமா செஞ்சாலும் நாலுமணி
வரைக்கும்ங்கறது ரொம்ப ஓவர்.
சிரித்தேன்.
சிறிதுநேரம் மற்ற விசயங்களைப் பேசிவிட்டு விடைபெற்றேன்.
அன்று இரவெல்லாம் தூங்கியாக வேண்டுமென்று விஸ்கி
அருந்தினேன்.
அனுவின் முகம் வாடிவிட்டது.
என்னப்பா? புது குடிக்கறீங்க?
இல்லமா? இந்த வீக் சரியா தூங்கவே இல்ல.இன்னிக்காச்சும் நல்லா தூங்கனும்.
நாளைக்கு முக்கியமான வேளை இருக்குமா அதான்.
அரைகுறையாய்ச் சமாதானமானாள் அனு.
மறுநாள்……
ஹோட்டல் ஆம்லா ரூம் 56ல் நான்.
இரவு சிறப்பான உறக்கம். எந்தக்கனவும் வந்ததாய் நினைவில்லை.மிகவும் ப்ரெஷ்ஷாக இருந்தேன்.
மணி பார்த்தேன். 11:01.
இன்னும் காணோமே…மனது அலைந்தபோது ஹாலிங்பெல்
அழைத்ததது.
உள்ள வாங்க…
கதவு திறந்து பூ ஒன்று மிதந்து வந்தது.என்னை விட்டு என்
சுயநினைவு வெகுதூரம் போய்விட்டது. உதடுகள் என்னையும் அறியாமல் என் உதடுகள் பிரிந்து பிளந்தது.
இதயத்துடிப்பு அதிகமானது. ஹப்பபா….அப்படியே
அனுதான் வந்துவிட்டதுபோல் ஒரு உணர்வு.அனுவை விட
சற்று உயரம் குறைவு இவள். ஒருசுற்று கலர் குறைவு.
அவ்வளவுதான்.மற்றபடி இவள் அனுவேதான்.அதனால்தான்
இந்த பாழாய்ப்போன மனது இவள்தான் வேண்டுமென்று
அடம்பிடித்திருக்கிறது.
அனு….நான் அறியாமலேயே எனது நாக்கு பெயரை உச்சரித்தது.
ஸாரி ஸார். என் பெயர் அபிநயா…
ஓ…ஐயம் ஸாரா. மாத்தி சொல்லிட்டேன்.
பரவால்லங்க…நான் கண்டிப்பா நாலு மணிவரைக்கும்
இருக்கணுமா?
இல்ல அபிநயா? உன்ன பாத்ததும் நாலு மணிவரைக்கும்
போதுமானு யோசிக்கிறேன்.
அழகாக சிரித்தாள்.காது குளிர்ந்தது. ஸார்.
அவளோ நேரமா பக் பண்ணப்போறீங்க.?இல்ல பண்ணி முடிச்சுட்டு பாத்துக்கிட்டே இருக்கப்போறீங்களா?
ஹ்ஹும்…உதடு திறக்காமல் சிரித்தேன்.உன்ன லவ்
பண்ணப்போறேன்.
சட்டென்று சிரிப்பை நிறுத்தினாள்.